Loving The Wind

Kabanata 1

Kabanata 1

I can't explain my fascination at the sunrise.

Staring at the dark sky, i am patiently waiting for what's coming next. Hinawi ko ang aking buhok at huminga ng malalim. I shifted my position when i finally saw the sign of what i am anticipating, the sun is starting to rise. Nagkaroon ng ibang kulay ang dilim na kalangitan, unti unti nang kumakalat ang liwanag at nahawaan nito ang nasa ibaba, senyales na magsisimula na ang panibagong araw para sa lahat.

Buong akala ko maaga na akong gumising pero mukhang mas maaga pa pala ang mga tao dito. Dumungaw ako sa ibaba, mistulang langgam sila pero alam ko na lahat ay abala sa kani-kanilang hanapbuhay. The huts, the ocean, sand, coconut trees is visible at my eyes.

Nagpatuloy ako sa panonood sa kapaligiran. Naistorbo nga lamang ng isang katok.

Sinuklay ko ang aking buhok gamit ang aking daliri at pinagbuksan ang kung sinoman.

A boy who's holding a tray with him is what i saw. He's wearing a uniform so obviously, he's an employee. Binasa ko ang kaniyang pangalan sa kaniyang name tag, Ben is what written in it. Sa ilalim nito ay maliliit na salita na binasa ko na din, he's a house keeper.

"Good Morning, miss!" he greeted that's why i went back on reality. "Here's the food given by the management" tumango na lang ako kasi di ko alam kung anong sasabihin ko.

He ask for a permission to go in and i let him. Nilapag niya ang pagkain sa lamesa.

He excuse himself after that.

Napatitig na lang ako sa pagkain. Pancake and fruits, there's also a milk and water. Hindi pa ako gutom kaya naligo na muna ako.

I spent an hour taking a bath,  after that i blow dried my hair, preparing myself for my plan this day.

I choose a beige crop top, floral palda- short as my outfit and also partnered it with a strapless sandals.

All ready, i went out of my unit to wander around. Sayang naman ang bakasyon kung di susulitin.

Tahimik lamang akong lumabas, di alintana ang mga tao sa paligid. Ito  ang dahilan kung bakit madami ang taong ayaw lumapit sa akin, bukod sa anak ako ng presidente ng Pilipinas ay masungit din daw ako. Hindi ko naman dinidibdib dahil wala akong balak makakilala at makasalamuha ng ibang tao, i prefer living alone.

Niyakap ko ang sarili nang umihip ang pang-umagang hangin, bahagyang nagugulo ang buhok ko kaya sinikop ko ito sa kanang leeg. The sun ray touches my skin but i couldn't care less.

Tumigil ako sa dalampasigan at umupo sa buhanginan. Mula sa aking pwesto ay kitang kita ko ang kaninang tinatanaw ko lang.

I am at awe while staring at the ocean, the clear and mirror like ocean was more define especially when the sun rays hit it, kagaya kanina bahagyang kita ang repleksyon ng araw dito. The place was surrounded by grass land and coconut trees which highlight the beauty of the sea.

I guess, seeing this scenery closer is better than viewing it from above?

Napakagat ako ng pang-ibabang labi para maiwasang gumawa ng ingay nang umalon. Napatayo ako nang wala sa oras, hindi pa ako handang maligo, maybe later but not now.

Lumipat ako ng pwesto at tinahak ang mapunong bahagi, mas malayo sa karagatan at mga abalang tao. Umupo ako sa ilalim ng puno ng narra at pinagpatuloy ang pagmamasid.

From where i am, i can see the lane of hut. It's turf roof serve as a decoration on their simple home, it also add justice on the surrounding. Nakita ko na may kubo din sa tabing dagat pero hindi sa malalim na parte. Ang iba naman ay naka-pwesto malapit sa may grassland, nasa buhanginan, nakabundol ang mga puno ng niyog sa may likod nito.