Görünmez damlalar akar sel yapar yüzümde
Gözlerim buğulu camlar gibi yağmur sonu
Titriyor vucudum hıçkırıklarla
Bağırmak yakmak yok etmek istiyorum Bu dünyayı küllerinden şatolar yapıp mahsene kapatmak acıyı
İçiyordum gözlerimden akan yağmur damlalarını
Kandan göller yapıp akıtmak istiyorum çöllerimdeki vahşet kuyularına
Gömmek İstiyorum bir mezarcı gibi tüm pişmanlıklarımı yüreğimin kurak bahçelerine
Atmak İstiyorum hüznümü zihin uçurumlarından
Kapatmak istiyorum kapıları Yüzlerine
Sırtımdaki bıçaklarla kesmek boğazlarını
Kendi denizlerinde boğmak
Titaniklerini batıran buz dağı olmak
Sarhoşken yapılan saçmalık
Kırılan kalbimi onarmak
Kıran kalpleri kırmak
Özleyen değil özleten olmak
Çok istiyorum karda açan kardelen olmak
Ama sevemiyorum aceleyle düşen kışın beyaz çocuklarını
Küllerinden doğan güçlü bir anka olmak güneştende parlak olmak
Ama saman alevi bile yakar düşüncelerimi bu yüzden istesede yürek başaramaz düşünceler yangınını söndürmeyi
Yaksada bu yangın üstümde hıçkıran ağıtçı bulutları susturup teselli veremez ateş
Katılırım belki bende bu ağıtcılara
Sonra birden bire çıkıp gelir anka küllerimden yaptığım saraylardan
Yardım ister, ağıtcılar sükunetlerini korurken
Kaçmış zincirlerden acı
İçimdeki yangını söndürüp küllerimi çalmak İstiyor muş
Derim ben de o vakit istiyorum Her şeyden az
En çokta bunu İstiyorum
Uzak dursun zincirleri geri vurursun zihin mahsenlerin de kurusun ağıtcılarımın sellerinde boğulsun
Yazar = Dark Moon
