Yıkık bir zamanın karanlığa batmış güneşiyim
Kalbim acıyor, gözlerim isyanda elveda bile demedin ve gittin
Kal ddediklerimdee git deeiklerimdde gitti
Kalbimdeki boşluk kalemimi kanatıyor
Herkesin penceresi farklı hayata farklı bakıyor
Renkler ölsede gökkuşağı parlar
Güneşim yok ama ayım var karanlığımı aydınlatan
Saatimde boşa harcayacak kumum, dilimde söz kalmadı
Kapalı olsada gözüm açık yüreğim saygıya
Keşkelerimde kimselerimde gitti benden
Karanlıkta yolumu idöllerim yüreğimide hedefim aydınlatıyor
Her şeye inat hayallerim var solmamış çiçekler gibi
Dark Moon
