Rainbow Eyes

Hoofdstuk 7

Er zit een wild vreemde naast me. Maar ze is al de hele weg met me aan het praten alsof ze me al jaren kent, opzich vind ik dat wel leuk. Ze is aardig en echt zo'n meisje meisje
Ze draagt make-up maar niet te veel en heeft blond haar.

'Laatst heb ik het meest awsome jurkje ever gezien! Hij hing bij de Zara en ik moest hem echt hebben! Hij is heel erg mooi wit met overgang naar turquase en zwarte gehaakte afwerkingen,' haar enthousiasme slaat gelijk op mij over, er vormt een glimlach op mijn gezicht.'Ik doe hem aan naar het feest van Justin.'

'Wie is Justin?'

'Heb je hem nog niet gezien? Hij is echt knap hoor. Hij zit bij het voetbal team. Je weet wel in de pauze? De tafel midden in de aula waar al die tutjes omheen hingen? Daar zat het voetbal team. Hij heeft blond haar.'

Ik draaide met mijn ogen:'Er zijn zoveel jongens met blond haar Kim.'

'Ja maar hij valt echt wel op hoor! Hij zat tussen Blake en Ashton,' Met een ruk draaide ze zich helemaal op haar stoel naar mij.'Heb je misschien iets op te biechten?' Ze kijkt me sluw aan.

'Zoals?' Ik neem een slok van mijn flesje water en kijk haar aandachtig aan.

'Dat je misschien iets hebt met Ashton?' Ik stikte in mijn drinken en begin hard te hoesten. Erg schamend in de bus... maar Ashton?! Oke, hij heeft misschien heel mooi haar en prachtige ogen en ik wed dat hij een sixpack heeft... mentaal sla ik mezelf voor mijn kop dat ik dat denk.

'Nee,' is mijn misschien iets te snelle antwoord, echt iel iel iel iel wie *uhhuummm* behalve die rare sletachtige mensjes *uhhuummm* wil nou iets met mister arrogantie. Omdat ik netjes ben opgevoed zal ik mijn gedachte voor me houden. Met dat 2e.. niet over hoe knap hij is..
'we kwamen elkaar gewoon tegen in het bos. Ik zou ook niks met hem willen, voor mij is hij een tikkeltje te arrogant.' Over hóé ik hem tegen ben gekomen zeg ik maar niet. Het is een beetje raar om tegen iemand die je net kent te zeggen dat ik bijna óp hem viel. Letterlijk.

Om een of andere reden vormt er een grijns op mijn gezicht bij die gedachte. Het zou denk ik echt een geweldige komedie video zijn geweest.

'Maar je vind hem leuk?'
Nope.. never of my life! 'Nee.' Antwoord ik kortaf. De gebeurtenis in de gang probeer ik zo snel mogelijk te vergeten. Het was gewoon eng, brrr.

Maar ik moet toegeven dat het aardig was dat hij het voor me opnam... alhoewel ik me afvraag wat daar achter zit?

Kim is weer over een anders onderwerp begonnen omdat ik niet meer reageerde. In gedachte verzon... hé! Was dat mijn huis nou?! O nee hè ik heb de halte gemist! En de volgende is pas over 1 kilometer. Ach shizzle. Na een tijdje zijn we bij de volgende halte.

'Tot morgen Kim!' Zwaai ik. O.. awkwart in een bus vol mensen. Ach wat maakt het ook uit.
Ik check uit en stap de regen in en begon mijn weg naar huis.

Nou ja.. regen het miezert meer. Helaas heb ik geen paraplu bij, ik moet onthouden dat ik er morgen 1 in mijn kluisje leg.

Regen vind ik mooi, het geluid van de regen op de stenen die een heerlijke melodie vormen. De geur ervan en het is heerlijk om ernaar te kijken. Al die prachtige kleine druppeltjes die uit de hemel vallen. Alleen is het nadeel ervan dat je doorweekt word.

Ik stamp verder door de regen en plassen. Denkend hoe ik zou beginnen als ik thuis ben om me af te leiden.

Tante zal nog op der werk zijn denk ik en ik heb huiswerk opgekregen voor Biologie, Wiskunde en Aardrijkskunde. Arrgg... ik haat biologie en wiskunde.

In de verte zie ik ons huis al verschijnen. Gelukkig maar, mijn tas begon echt zwaar te worden. Langs het stenen pad wat naar de voordeur loopt staan vrolijke bloemen.

Mijn handen trillen van de kou terwijl ik met moeite de sleutel in het sleutelgat stop. Wanneer het me eindelijk is gelukt heb ik 2 handen nodig om die verdomde sleutel ook nog eens om te draaien!

Snel gooi ik de deur open, knal snel de deur dicht, stap naar binnen en struikel bijna over 2 schoenen die in de grond liggen.

In de kamer is gerommel te horen.

Ik zou toch zweren dat tante niet zulke grote voeten heeft. Ik pak de metalen schoen lepel of hoe je zo'n ding noemt en hou hem vast als een honkbalknuppel.

Net als ik de kamer waar het geluid vandaan kwam in wil lopen loopt er een jongen uit 'aaahh!!' Schreeuw ik. Ik zie zijn ogen vergroten van schrik.

'Ahh!!!' Omg hij gilt als een meisje. Als dit geen inbreker was lag ik nu op de grond van het lachen..

O shizzle! Het is een inbreker. Ik knijp snel mijn ogen dicht en zwaai het schoenlepel-aantrek ding vooruit.

--------------------------------------------

Hoe vinden jullie het leuker?:
Als ik in het Nu schrijf
of
Als ik in de verleden tijd schrijf?

En sorry ik vind dit zelf een erg saai hoofdstuk.