💚🌹 Chapter 8🌹❤️

600 120 15
                                    

යීබෝ....

හැමදේම මේ වෙනකං සිද්ධ උණේ ඕනවාටත් වඩා හොඳ විදිහට.... මං බනීව ගෙදර එක්ක ඇවිත් දැන් මාස 4කටත් කිට්ටුයි.ගෙවුණ කාලෙත් එක්ක මට බනීගෙන් තොර ලෝකයක් නැති තරම්....තනියම ගෙදර දාලා office ගියත් මගේ හිත තියෙන්නේම ගෙදර.ග්‍රැනීත් එක්ක ඉන්න කාලෙ වගේම,මගේම ගෙදරකට ආවට පස්සෙත් දන්න කාලෙ ඉඳන් පුළුවන් තරම් ගෙදර කියන දේ මඟ ඇරලා හිටපු මම,හේතු හොය හොය ගෙදර කියලා කියවෙන හැම තැනින්ම ඈත් උණ මම දැන් හැමවෙළේම ඇගිලි ගනින්නේ ගෙදර යන්න.අළු ඇතුලේ ගිනි පුපුරු තියෙනවා කියලා මං දැනන් හිටියා....කොයි වෙළේ හරි ඇවිලෙන්න බලාගෙන.හිත ඕනවාටත් වඩා උඩ පණින හැම වෙලාවකම ඒ පුංචි පොත ආයි ආයි කියවන ගමන් මං මටම තරවටු කරගත්තා.මං වෙනුවෙන් නෙමෙ. බනී වෙනුවෙන්.දවසක එයාගෙ ලෝකෙට ආයීමත් එයාව සතුටින් යවන්න විතරයි මට ඕනා.බනී ළඟදී මගේ ඉවසීම රතු ඉර පනින්න නම් හුගාක් ළඟයි කියලා මට තේරෙනවා.ඉවසලා ඉවසලාම දැන් නම් මට හුගාක් මහන්සියි.හිත වගේම ගතත් ඒ උණුහුම ඉල්ලන්නෙ පිස්සුවෙන් වගේ.මට දරාගෙන ඉන්න පුළුවන්.ඒත් ඒ ඇස්....ඒ උණුහුම.... ඒ ඇස් වලින් මං වෙනුවෙන් ලියවෙලා තියෙන ආදරේ දකිද්දී, මගේ උණුහුම ඉල්ල ඉල්ල ඒ ඇස් මන් දිහා බලද්දී  පුළුවන් කමකට නෙමෙ ඒත් මං ඉවසන්න ඕනා....බනී සමාවෙන්න....ඒත් දවසක....ඔයා මාව තේරුම් ගනී වි....

••
•••
••••
•••••

බනී හැම මොහොතකම යීබෝගේ අවදානේ සැලකිල්ල උණුහුම පස්සෙම වැටිලා හිටියා.වෙලාවකට යීබොට කරදරයක් වෙයි කියලා අකමැත්තෙන් උණත් යීබොට නිදහසක් දෙන්න උත්සාහ කරා.

යීබෝගේ තුරුලේ ගෙවුණ තවත් රැයකට පස්සෙ කවදාවත් නැතිව කාමරේ දොරට ගහන සද්දෙත් එක්ක බනී ඇහැරෙද්දී යීබෝ හිටියෙ බාත් රූම් එකේ.ඇග මැලි කඩ කඩම ඇස් දෙකත් පොඩි කර කර ගියපු බනී ඇණුමකුත් අරින ගමන් දොර ළඟට ගියේ නැනී අරුණම මේ උදේ පාන්දර දොරට ගහන්න කෙනෙක් නැති නිසයි.

දොර ඇරපු ගමන් දොර ළඟ හිටපු නාදුනන රුව දැක්කම බනී වගේම ඒ කෙනත් ගැස්සිලා ගියා.

"මේ...මේ ක..."

"මගෙන් අහන්නේ...තමුන් කවුද.යීබෝගේ කාමරේ මොකද කරන්නේ."

💚 So I Will Stop ❤️ Complete Where stories live. Discover now