OBLIVION 1: Wyatt Roberts (Soon To Be Published Under Bibliothéque Publication)

CHAPTER 7

CHAPTER 7

EFFIE'S POV

Nagising ako dahil sa sikat ng araw na tumama sa mukha ko galing sa bintana.

Bigla akong napabalikwas nang maalala ko kung nasaan ako.
Wala na si Wyatt sa kama, may suot na rin akong puting oversize shirt.
Inikot ko ang aking paningin sa loob ng kuwarto. Ang ganda, black and white lahat ng gamit na makita mo at ang linis din.

Tumayo ako at nag lakad. Ramdam ko rin ang sakit ng pagkababae ko.

Muli kong naalala ang nangyari kagabi, nasapo ko na lang ang mukha ko dahil sa kagagahang ginawa ko.

"Ang bobo mo Effie! Anong mukha na ang ihaharap mo sa boss mo ngayon?" bulong ko sa sarili ko. Bakit ba ako nag padala sa bugso ng damdamin ko, e.

"Hindi ka naman siguro mag papalit ng mukha para pag taguan ako, diba?"

"Ay palaka!" Bigla akong napatalon nang may biglang nag salita sa likod ko.
Pag lingon ko ay nakita ko ang mukha ni Wyatt na naka gisi.

"Ano ba, sir! Papatayin mo ata ako sa nerbyos, eh!" bulyaw ko sa kaniya.

"Aba, pinagtataasan mo na ng boses ngayon ang boss mo?" taas kilay niyang sabi.

'Eh, kayo naman po kasi bigla-bigla na lang susulpot na parang kabote sino hindi ma—"

Hindi niya pinatapos ang sasabihin ko nang halikan niya ako, smack nga lang. Tangina, parang gusto ko naman atang higit pa roon.

"Bakit mo ginawa 'yon?" kunot noo kong tanong.

"To shut you up," sagot niya at nginisihan ulit ako.

Pakiramdam ko ay namula naman ako dahil sa sinabi niya. "Anong oras na ba?" tanong ko at hinanap ang handbag ko.

"It's 9:45 am," sagot naman nito at umupo sa kama.

Napalaki ang mga mata, omg, late na ako! "Naku, sir! Late na ako!" Dali-dali kong kinuha ang mga gamit ko at lalabas na sana ng kwarto nang hilain niya ko pabalik.

"Anong late? Eh, kasama mo boss mo. Walang magagalit sa 'yo roon," anito at tumawa.

Napakamot na lang ako sa batok nang ma realized ang sinabi niya. "Ah, sir, uuwi na lang po ako," nakayukong paalam ko. Masiyado na akong nahihiya sa pinag-gagawa ko.

"Mag breakfast ka muna bago umuwi," pag aalok niya ngunit agad naman akong umiling.

"H'wag na po sir, doon na lang po sa bahay."

Ako na siguro ang may pinakamakapal ang mukha kung mananatili pa ako rito matapos ang nangyari sa amin ng boss ko.

"Sige na, nag luto ako para sa dalawang tao kaya hindi ko ma uubos 'yon ng mag isa."

"But sir—"

"C'mon, Effie. H'wag mo nang tanggihan ang pagkain."

Napakagat labi na lang ako.
Bakit gan'on, parang wala lang sa kaniya ang nangyari.

Napapikit ako nang maalala ang nangyari kagabi. Fuck! Dala ba 'yon ng alak?
Maling-mali ang ginawa ko pero hindi ko alam kung bakit ginusto ko rin 'yon. Parang gusto kong sampalin ang sarili ko dahil sa kagagahan na ginawa ko.

"Are you okay?" tanong niya nang mapansin niyang natigilan ako.
"Ah, okay lang po ako, sir. Nginitian ko siya ng pilit. Parang gusto ko na lang magpakain sa lupa. Kung puwede lang lumaho ay gusto ko nang lumaho sa kinatatayuan ko.

'Mag hahanda lang ako ng pagkain sa labas, sunod ka na lang." Tumango na lang ako sa kaniya bilang sagot.
Napasabunot na lamang ako sa aking buhok. My goodness, Effie! Ano itong pinasok mo?