Την ιστορία για τον τσιγκούνη και άπληστο Σκρουτζ, λίγο πολύ όλοι μας τη γνωρίζουμε, και συνήθως τη φέρνουμε στο μυαλό μας τα Χριστούγεννα. Το μυθιστόρημα Christmas Carol του Καρόλου Ντίκενς —ή αλλιώς χριστουγεννιάτικη ιστορία— είναι μια ιστορία αλληλεγγύης και γενναιοδωρίας, η οποία παραμένει το ίδιο μαγική και τρυφερή μέχρι σήμερα.
Η Χριστουγεννιάτικη ιστορία λοιπόν που δημοσιεύτηκε στις 19 Δεκεμβρίου του 1843, έγινε μπεστ σέλερ αμέσως, ενώ ακολούθησαν αμέτρητες διασκευές σε βιβλία για παιδιά, θέατρο και κινηματογράφο. Προσωπικά οι πιο αγαπημένες μου εκδοχές είναι αυτή του 1984 που παίζει ο Τζορτζ Σι Σκοτ, —που δίνει πραγματικά ρεσιτάλ ερμηνείας— και το animation του 2009 με τον Τζιμ Κάρεϊ.
Οι Άγγλοι της τότε εποχής το ονόμασαν «νέο ευαγγέλιο» και η ανάγνωσή του έγινε ιερό τελετουργικό για πολλούς, σαν να είναι πραγματικά τα γεγονότα που περιγράφονται.
«Ο Ντίκενς ενώ συγγράφει» - σκίτσο του Fred Bernard
Το 1843, o Βρετανός συγγραφέας ταξιδεύει στο Μάντσεστερ, ο οποίος φανερά εξοργισμένος με την κοινωνική αδικία και την αδιαφορία της κυβέρνησης για τις λιγότερο προνομιούχες περιοχές της Αγγλίας. Στις 5 Οκτωβρίου της ίδιας χρονιάς λοιπόν, σε μια άκρως παθιασμένη ομιλία του, προτρέπει τους εργάτες του Μάντσεστερ να ενωθούν και να απαιτήσουν τα δικαιώματά τους, κάτι για το οποίο η κυβέρνηση αδιαφορούσε.
Ο ίδιος Ντίκενς είχε περάσει δύσκολα παιδικά χρόνια με πολλές στερήσεις. Τα δύο χαρακτηριστικά που κυριαρχούσαν στη βικτωριανή Αγγλία ήταν η κοινωνική αδικία και η συνακόλουθη φτώχεια. Βρισκόταν και ο ίδιος σε μια κατάσταση φτώχειας και εξαθλίωσης. Οι αναμνήσεις που είχε από την παιδική ηλικία, η δυσχερής θέση του καθώς και η τριήμερη διαμονή του στις εργοστασιακές συνοικίες του Μάντσεστερ, έγιναν η βάση για να γράψει το συγκεκριμένο βιβλίο. Σκοπός του ήταν να αναδείξει τα βάσανα των υποσιτισμένων περιθωριακών, και να κατακρίνει την αδικία που υπήρχε από μεριάς του κράτους.
ESTÁS LEYENDO
~Random Stuff~
De TodoΆκυρες σκέψεις που μου'ρχονται μες την μέρα και τις καταγράφω. Δεν είναι ημερολόγιο, διότι θα μπορούσαν να είναι σκέψεις όλων κι όχι αποκλειστικά δικές μου. Γράφω κι άλλα πράγματα άσχετα, αλλά μια στο τόσο.