Geçmişin Bugünü

1. Bölüm

İlk deneyimim, umarım beğenirsiniz. İyi okumalarrr.

Geçmişin Bugünü, 1. Bölüm.

---------------

16 Ağustos 2022, Sabah.
Alena Akser

Alena, normal günlerinden birinde öylece oturmuş, işlerini hallediyordu.

İşlerini bitirdi ve koltuğa oturdu. Telefonunu çıkardı ve bakmaya başladı.

Alena yirmi sekiz yaşında, sıradan bir geçnti ama hayatında bir eksiği vardı.

Babası.

Babası ölmüştü. O daha küçükken ölmüştü. Alena, doyamamıştı babasına daha. Ama gitmişti işte. Yıllar geçince, o da alıştı artık. Ama anıları asla silememişti.

Alışmak istememişti ama alışmıştı.

Babası olabilirdi, bu normaldi. Her insan zaten ölecekti. Ama sorun bu değildi.

Annesinin çıkardığı yangında ölen babasıydı sorun.

Annesi azıcık değer verse babasına, babasının şuan yanında olabilme ihtimaliydi sorun.

Doğum gününde ölmesiydi sorun.

Alena, bunun için hep onu suçlu bulmuş ve onu suçlamıştı. Bu yüzden araları çok iyi değildi.

Durumları da öyle. Annesi tüm gün çalışacak kadar iyi değildi, o yüzden Alena tüm gün çalışırken annesi yarım gün çalışıyordu. Yetiyor muydu, hayır, ama geçip gidiyorlardı işte.

Babasından sayesinde buldukları bir ev vardı, eskiydi, yenileme istekleri hiç olmamıştı, zaten en azından ona para vermiyorlardı. Bu da iyiydi.

Saat 21.48'di ve Alena bulaşıkları yıkıyordu. Annesi işteydi, o da işten yeni gelmişti. Yarın pazardı, o yüzden işleri o yapacak yarın da dinlenecekti ama annesi zaten yarım gün çalışıyorum, bir gün daha gece gelsem birşey olmaz diyerek pazar günü de çalışarak ektradan para almayı kabul etmişti. O yüzden o yarın da yoktu. Alena'nın itirazlarına kulak vermemişti. Alena zaten çok birşey söylememişti bu konu hakkında.

Alena, bulaşıkları yıkamayı bitirmişti, saat 22.00 olmuştu ve elini yıkıyordu. O sırada kapı açılma sesi geldi, annesi gelmişti. Zaten anahtarla açabilecek kimse yoktu. O yüzden takmadan elini yıkamaya devam etti.

İşi bitince salona geçti ve telefonunu aldı. İlk maaşlarını biriktirip almıştı telefonunu. İşini gideriyordu.

Birkaç dakika telefona baktı.

Telefonuna bakmaya devam ederken garip bir şey oldu.

Odanın kenarında babasının cesedinde bulunan tek şey vardı, bir telsiz. Alena bunu atmak istememişti, babası ölürken belki elinde belki cebinde bu telsizi taşıyordu. Atmak istemedi, onu salonda masanın üzerine koyarak her baktığında babasını hatırladı. Çalışmıyor sanıyordu, şu ana kadar sadece duruyordu, çok eski bir şeydi zaten o yüzden çalışmadığını düşünüyordu.