Geçmişin Bugünü

2. Bölüm

Şansınız için teşekkür ederim ve uzatmadan bölüme geçelim, demeden önce;

En alttaki benim yazımı okumanızı rica edeceğim, teşekkür ederim.

İyi okumalar.

Geçmişin Bugünü, 2. Bölüm.

-------------------------------

18 Ağustos, 2022, Sabah Saatleri.

Alena, olayları anlatmaya çalışıyordu, hâlâ birşey anlamış değildi.

"Bak, eğer gelmedin diye bunları diyorsan-" Alena sözünü kesti.

"Ben zaten verdiğin adreste yaşıyorum!" dedi. Karşı taraf derin bir nefes aldı.

"Saçmalık!" dedi, ses. Kız sesi.
Alena bir şey demeyerek başını salladı. İçinden durumun saçmalığını düşünüyordu. Birisi şaka falan yapıyor olabilir miydi? Sanmıyordu. Sesi tanımıyordu, telsizle nasıl aranacağını bildiği bir tanıdığı yoktu. 1999'dan biri mi arıyordu onu şimdi? Tam yirmi üç yıl öncesinde yaşayan biriyle mi görüşüyordu?

Saçmaydı, çok saçmaydı.

"Annem geliyor." dedi ve telsiz kapandı. Konuşma bitti.

Alena ise bir süre telsiz elinde, boşluğa bakarak bekledi.

Ne yapmalıydı?

Alena'nın çok fazla çevresi yoktu, genellikle işten eve evden işeydi bir günü. Bunu daha iyi buluyordu.

O gün, telsiz bir daha çalmadı.

Alena, aslında kaçmak için kullandığı uykuyu, o gece kullanamadı.

---------------

Alena, sabah diğer günlerden geç kalktı çünkü gece uyuyamamıştı. Saat öğlene yaklaşıyotdu ama yine de yüzünü yıkayarak kahvaltı hazırladı, yedi ve iş aramaya devam etti. Bugün, bunu açık havada yapmak istediği için parka gitmişti.

Normal hayatına devam etmek istiyordu. Böyle biraz uzak durabileceğini düşünüyordu.

İşi bittiğinde eve girmek istemedi, bir saat boyunca dışarıda dolaştı. Sonra el mecbur eve geldi.

Eve gitti ve evi temizledi, düşünmek istemiyordu ve böylece düşünmekten kaçtığını düşünüyordu.

Sadece düşünüyordu.

Temizlik bitince salona geçti ve oturdu, işine odaklandı.

İlanlara odaklandığı sırada bir şey oldu. Kalbini deli gibi çarptıracak birşey.

Telsiz çaldı.

Alena ilk önce ilanlara bakmaya devam etti bir şey olmaması gibi.

Bir daha çaldı.

Gözü oraya kaydı ama yine de açmadı.

Bir daha çaldı.

Açmam mı gerekiyor? diye düşündü. Saçmalama! Açma, sakın! Ya da can sağlığın için açmalısın... Alena tedirgince gitti ve açtı. İçinde açmazsa birşey olacağına dair bir his vardı. Korkuyordu ve düşünmesini engelliyordu.