Something about her ~ Twilight wolfpack.

Chapter Thirty One

Heei darlings! Sorry dat ik zolang niet heb geschreven. Ik had her druk met school en werk en mijn stiefmoeder was op vakantie met haar zoons dus moest ik samen met mijn zus het huishouden doen en als klapper op de vuurpijl, ik was ook nog eens flink ziek. Maar goed, ik ben weer beter (: het zal niet heel lang meer duren voor dit boek af is.

Dank jullie wel voor al de lieve reacties en jullie geduld! Enjoy x

Avery Rose Blue

We waren net terug in het kamp, iedereen was vrolijk aan het praten. Iets wat mij flink irriteerde, ik kon het niet goed hebben dat iedereen zo vrolijk deed. Ik nam ook niet de moeite om gezellig te doen en liep richting mijn huis, of nouja het huis van mij, Cady, Imogen en Jeremy. Ik had het uit gepraat met Jeremy, maar onze band was niet meer zoals het was. 'Wat ga je doen?' vroeg Jack 'naar mijn kamer' gromde ik kort af. 'Wow..Easy girl, je weet toch dat we zo met zijn allen gaan eten?' vroeg hij 'geen honger' bromde ik terug. Dat was niet gelogen, ik had echt geen honger. Ik sloot mezelf op in mijn kamer en barsten in tranen uit 'mama, papa.. Waarom zijn jullie er niet meer.. ik mis jullie zo' snikte ik terwijl ik de foto van mijn lachende ouders in mijn handen hield. Door dat ik Seth nu moest missen, begon het gemis van mijn ouders weer op te komen. Iets wat ik ver weg had gestopt. Ik legde de foto weer zorgvuldig weg en liep mijn kamer weer uit, nadat ik de deur van het slot had gehaald natuurlijk. Achter het huis trok ik mijn kleren uit en veranderde ik in mijn Shibae en begon ik te rennen. Ik stopte paa met rennen toen ik op mijn lievelingsplek was en ging daar liggen. Mijn voorpoten kruiste ik en legde mijn kop er op. Gedachteloos staarde ik voor me uit. Ik weet niet hoelang ik daar al lag, maar plots voelde ik een warme poot op mijn schouders, geschrokken keek ik omhoog en keek in twee felle rode ogen. Een koper kleurige Shibae stond naast me en gelijk herkende ik haar geur Farada, de vrouw van Jack. - he meis - zei ze via mindlink en ik maakte een vaag begroetend geluidje. We staarde samen een poosje niets zeggend naar het meer, de stilte was fijn. -ik weet niet of dit je beter laat voelen, maar ik ben ooit mijn mate verloren, jack is niet mijn mate- begon Farada langzaam, verward keek ik haar aan -wat is er gebeurt dan?- vroeg ik haar moeizaam. Een pijnlijke blik nestelde zich in haar ogen - het is jaren geleden gebeurt, Jack was toen nog geen Alpha, maar stond op het punt om dat te worden. Jack en ik waren echt de beste vrienden, want als dochter van de Beta was ik vaak bij Jack thuis - ze pauzeerde even - drie weken voor Jack Alpha zou worden werd onze pack, het Red Fire Pack, aan gevallen door het westerse Black Velvet pack. Er vielen veel doden, waaronder de vader van Jack, hij had zijn leven gegeven om Jack te beschermen. het Black velvet pack trok zich terug toen ze door hadden dat ze niet zouden winnen. Iedereen transformeerde terug en kleedde zich aan. Voor ons lag een zee van lichamen, allemaal van strijders die het gevecht niet overleefd hadden. Uit die zee van doodde lichamen kwam een hemelse geur, mijn maag draaide zich om van pijn bij de wetenschap dat die geur afkomstig was van mijn mate. Ik volgde de geur en kwam iit bij een jongen, hij was prachtig. Zijn zwarte haar had een blauwe gloed overzich. Hij droeg een ketting, met zijn naam er op Jaro heette hij. De ketting heb ik nu nogsteeds. Ik kon mezelf niet lange bedwingen en barste in tranen uit, ik huilde over de mate die ik nooit had gekend. Verderop hoorde ik gesnik, uitgerekend Jack was ook zijn mate verloren in die strijd, de mate die hij nooit had gekent - ze stopte weer even en haalde diep adem, ik keek haar bemoedigend aan. -Jack en ik leefde met een ondraagbare pijn, maar minder erg dan normaal omdat we ze nooit gekent hadden. We zochten troost bij elkaar, omdat we elkaar begrepen en zo groeide onze liefde voor elkaar elke dag een beetje. Jack werd een geweldige Alpha, we trouwden en kregen een twee zoons Kevin en Denzel, Kevin als eerst geborenen zou de opvolger van Jack worden, alleen hij wou niet wachten tot zijn 18e verjaardag dus stootte hij in een gevecht Jack van de troon door vals te spelen. Jack, ik en Denzel vluchtte omdat kevin het pack tegen ons opzetten, onze bloedeigen zoon. Sindsdien zwierven we rond, vonden andere Shibae's die geen pack meer hadden en begonnen onze eigen pack. Twee jaar lang trokken we rond tot dat we hier kwamen en zo vond jij ons dus- sloot ze haar verhaal af. Ik had met haar te doen, het was zo erg wat ze door heeft moeten maken. Ik drukte mijn kop tegen de zijkant van de hare -wat erg voor je-. -het is al lang geleden, ik wil alleen niet dat zo'n mooi en lief meisje als jij zoiets mee zal maken. Kan je Seth niet hier heen halen?- -i wish i could, maar ik weet niet of Sam hem zou laten gaan- zei ik bedroeft -wie niet waagt, wie niet wint- zei Farada en ze knipoogde -kom we gaan terug iedereen maakt zich zorgen over je-. Ik knikte en stond langzaam op om Farada te volgen -als er iets is, ik zal er altijd voor je zijn- zei ze nog en ik keek haar dankbaar aan -dankje Farada-. Samen rende we terug naar het kamp, ik wist wat ik ging doen. Ik ging Sam overhalen om Seth bij mij te laten wonen!