Something about her ~ Twilight wolfpack.

Chapter Twelve

Avery Rose Blue

Het is raar hoe mijn leven nu opeens gelopen is. Het ene moment verlies ik mijn zusje aan leukemie, het andere moment red ik Cady van haar agressieve vader en Imprent ik me met een wolf en nu, nu ren ik door de bossen op bovennatuurlijke snelheid omdat ik word achtervolgd door een grote, kwade zwarte wolf. Misschien moest ik hem ook niet pesten door stenen naar hem te gooien, maar goed ik verveelde me. Ik was te snel voor de wolf. Eigenlijk hoefde ik ook helemaal niet weg te rennen voor hem, ik kon hem makkelijk aan. Niet in mijn mensen vorm dan, maar je snapt wat ik bedoel. Ik zal je vertellen dat als een Shibae in zijn of haar mensen vorm tegen een wolf vecht die ook daadwerkelijk wolf is dan is het byee byee shibae. Of je moet zo'n genie zijn als ik natuurlijk. Ik zag een boom in de verte en rende er behendig tegen op. Ik greep de eerste de beste tak beet en slingerde mezelf in de boom 'whatcha gonna do wolfie' greens ik geamuseerd naar de wolf. Hij keek me recht aan en ik herkende zijn ogen meteen, hij was de moordenaar van mijn ouders. 'JIJ!' Gilde ik opeens woedend en dook naar beneden op de wolf af. Ik wrong mijn handen om zijn nek, maar hij trapte me weg met zijn achterpoten. Ik rolde over de grond met een enorme snelheid, ik maakte een achterwaartse koprol en zetten mijn nagels en de toppen van mijn voeten in de aarde en remde mezelf af. Toen ik op keek zag ik de zwarte wolf op me afstormen. Ik ging staan, de pijn in mijn maag negerend, in een gevechtshouding en greep op het juiste moment de onderkant van zijn bek vast met een hand en met mijn andere hand pakte ik hem tussen zijn voorpoten vast. Met moeite slingerde ik hem over me heen, wat was hij zwaar zeg. Hij rolde even door, maar stond toen weer op. Dit ging een zwaar gevecht worden als ik niet snel in mijn Shibae veranderde, dan zou hij me misschien wel aan flarden kunnen scheuren. Ik moest zo maar eens veranderen, maar ik ging hem eerst even uit de tent lokken. 'Je denkt nu vast, hmm vampiertje doden, maar ik ben alles behalve een vampier! Ik ben jou grootste nachtmerrie moordenaar' gilde ik woest en mijn ogen schoten naar gifgroen, deze keer bleven ze gifgroen en ik keek naar de zwarte wolf. De schrik was in zijn ogen te lezen, maar ook een soort triompf, alsof hij dacht nu kan ik het laatste afmaken van het Charista pack. But he was wrong, ik ben een Pixie, sterker dan een gewone Shibae, wat ook wel logisch is als je een pack moet leiden hoor je sterker te zijn. Al was het vreemd voor mij, want over het algemeen waren vrouwtjes zwakker dan de mannetjes. Ik had ook veel ego's gekwetst bij mij in het pack omdat ik sterker was en ze keer op keer versloeg. Ik hoorde geluiden van meerdere wolven en binnen no time was ik omsingelt door 7 andere wolven. Ik hoorde een van de wolven geschrokken piepen en keek naar een licht grijze wolf 'het spijt me Leah' fluisterde ik. Een kwade grom deed me uit mijn gedachtes ontwaken, de zwarte wolf oftewel Sam liep naar voren, machtig. 'Ik ben niet bang voor jou alpha'tje' lachte ik. Voor het eerst sinds ik hier was liet ik mijn geurschild vallen, nu rook ik naar Shibae. Ze wisten het nu dus waarom nog blokkeren? Mijn lichaam begon te trillen en binnen no time was ik veranderd. Ik was groter dan de wolven en brulde machtig en luid. Ik zag Sams ogen even vernauwen, ook hij wist dat alleen Alpha's en Pixie's zwart of wit konden zijn. De 'normale' Shibae's hadden een bruin tint of een grijs tint. Sam en ik maakte ons klaar voor het gevecht. Ik kon de angst in zijn ogen lezen, maar als alpha mag hij dat niet laten merken. Opzich is hij best een goede Alpha en leid hij zijn pack goed, maar op dit moment kon het mij niks schelen. Ik wou hem uit we weg hebben. Sam en Ik schoten op elkaar af. Ik zetten mijn klauwen diep in zijn schouders en hij beet hard in mijn voorpoot. Sam en Ik hoorde zacht gepiep en we stopte gelijk met vechten. ik keek naast me, in de richting waat het gepiep vandaan kwam en keek recht in de ogen van mijn imprent. Ik werd verscheurd in twee strijd nu. Voor mijn ouders wreken en mijn Imprent pijn doen plus mezelf of nu vluchten. Ik koos voor de laatste optie, vluchten. Ik zakte even door mijn voorpoten en nam toen een sprint. Met een grote sprong, sprong ik over Sam heen en rende ik er vandoor. Ik voelde me nu echt een lafaard, what happend to me?