Something about her ~ Twilight wolfpack.

Chapter two

Avery Rose Blue

'Avery wakker worden' hoorde ik Karen zeggen, terwijl ze me heen en weer schudde. 'Hmm nog eventjes' mompelde ik slaperig terug 'het is al kwart over zeven, hup opstaan je mag niet te laat komen op je eerste schooldag' mopperde Karen zachtjes, al wist ik dat ze het niet meende. Daar was ze te lief voor. Wacht zei ze nou eerste schooldag,oh shit. Gelijk schoot ik overeind, waardoor ik Karin bijna een kopstoot gaf 'zo, en bedankt' grinnikte Karen 'nou schiet op, ik ga je ontbijt maken en daarna hebben we nog een cadeautje voor je. Eigenlijk is die voor je verjaardag, maar gisteren was hij er nog niet'. Niewsgierig kroop ik uit bed 'eerst aankleden en eten, dan de verassing' wees Karen me er op voor ze mijn kamer uit liep. 'Ja ja' mompelde ik en rende naar de badkamer om te douchen. Na hooguit een kwartier liep ik met een handdoek rond me heen gebonden de slaapkamer weer in 'eens zien, wat doe ik vandaag aan' mompelde ik tegen mezelf. Ik koos voor een beige skinny met daarop een zwart wit gestreept topje. Ik trok schoon ondergoed aan en daarna de kleren, om het af te maken deed ik een dun beige riepje om mijn heupen en trok ik een zwart vestje aan. Snel deed ik mijn make up en borstelde ik mijn haren. Daarna trok ik mijn zwarte hoge gympen aan en liep naar beneden. Tien over half 8, mooi optijd dacht ik tevreden en schoof aan, aan de donkere houten tafel. 'Hier liefje' glimlachte Karen en ze schoof een bord met 3 getoaste broodjes en een gekookt ei naar me toe. Snel smeerde ik wat jam op de toasten en werkte ze naar binnen, daarna at ik het eitje op en dronk ik het glas melk leeg die Karen ook had neer gezet. 'en nu je verassing, kom maar even mee naar de garage' glimlachte Karen en ik sprong gelijk op. 'Waar is Martin?' vroeg ik onderweg naar de garage 'al naar het werk' antwoorde Karin met een glimlach. Martin zou veel geld gaan verdienen met zijn nieuwe baan, dat was ook de reden waarom we naar La Push verhuisde. Toen Karen de garage deur open deed viel mijn mond open van verbazing, wauw. Mijn eigen moter! Er stond een glanzende zwarte moter met rode afwerkingen en een grote rode strik er om heen. 'Oh my..''let op je woorden' onderbrak Karen me en ik greens 'Dankje dankje dankje' gilde ik blij en knuffelde haar. 'Graag gedaan liefje' greens ze terwijl ze me over mijn haar streek 'en nu snel naar school voor je te laat komt'. Ik knikte braaf en haalde de strik zorgvuldig van mijn moter, daarna startte ik hem en luisterde bewonderend naar het geluid wat er uit kwam 'Oh wacht je tas' riep Karen om boven het geluid uit te komen en snelde het huis weer in 'Alsjeblieft en nu rijden' greens ze 'daag tot vanmiddag, ik hou van je'. Ik trok het gas open en de moter schoot vooruit. Ik genoot van de wind die met mijn donkere haren speelde. In de verte zag ik de school al op doemen en ik parkeerde mijn moter, vele scholieren draaide zich nieuwsgierig om. Ik besteedde er verder geen aandacht aan en draaide het contact af. Snel legde ik een slot aan mijn moter en liep naar binnen. Ik passeerde fluisterende mensen en begon me er flink aan te irriteren. Ik onderdrukte een grom en liep met ferme passen naar de balie. 'Hallo, ik ben nieuw' zei ik tegen een vrouw van ongeveer begin de dertig. Ze keek me vriendelijk aan en glimlachte 'welkom, wat is je naam?' vroeg de vrouw terwijl ze iets opende op de computer voor haar. 'Avery Rose Blue' glimlachte ik en ze knikte. Ze tikte wat in en verdween daarna naar achter om een paar tellen later weer terug te komen 'Eens kijken, hier heb ik je boeken, je rooster, een plattegrond van de school en je kluissleutel. Je nummer is 1492, als je hier de gang doorloopt en aan het eind links gaat kom je bij de kluisjes. Als er iets is, ben je altijd welkom hier' ik knikte naar de vrouw en glimlachte 'bedankt, fijne dag' ze glimlachte terug 'veel plezier hier'. Ik draaide me om en liep zoals de vrouw zei de hal door, net toen ik de hoek omliep knalde ik tegen iemand op, fijn hoe cliché, op je eerste dag tegen iemand aan lopen. Ik keek op en schrok, dat was een van die jongens die me toen had gezien, een van die honden. Onmerkbaar trok ik mijn neus op, als ik me goed herinner was dit Jake. 'Oh sorry, ik had je niet gezien' verontschuldigde hij zich. Vlug raapte ik mijn spullen op 'never mind' mompelde ik, net toen ik de plattegrond wou pakken, pakte hij die op. 'Ben je nieuw hier?' vroeg hij nieuwsgierig. 'Jep' zei ik en greep de plattegrond uit zijn handen en liep weg. 'He wacht even' zei hij toen, damnit straks herkende hij me nog. Hij pakte mijn arm en draaide me om, zijn adem stokte even in zijn keel 'ik ken jou ergens van' begon hij toen 'hmm, raar ik jou niet' zei ik rustig. Hij schudde zijn hoofd even 'Ik ben Jacob, maar mijn vrienden noemen me Jake' ik knikte even 'Avery'. Daarna draaide ik me weer om en liep weg, naar mijn kluisje. Dat was awkward.