m.

Bölüm Sekiz | Işıkları Söndürseler Bile.

İyi Okumalar 🤍

-

Dazai,

Sana nasıl hitap edeceğimi bilemedim aslında bu mektuba başlarken, senin o güzel sözcülerin karşısında ne dersem diyeyim basit kalacak.

Biliyorum ki, basit bile kaçsa sorun etmezsin aksine mutlu olursun.

Bunları yazarken bile ellerim titriyor inan bana.

Ben bütün duygulara kapattım kendimi ondan sonra, sen kabuğumdan çıkardın beni.

Bundandır ki kendimi yüz yüzeyken ifade edemem, kelimeler dizilir boğazıma ve lâl olurum karşında.

Kelimelerle aram gün geçtikçe kötüye gidiyor, eskiden şiir yazan birisine göre fazla garipsenebilir bir durum.

Bu yüzden mektup bile yazsam sana olan duygularımı dile getiremem, dökemem kağıtlara.

Binlerce kez özür dilerim senden.

Sana, sen uyanana kadar geçirdiğim günleri anlatacağım mektubumda.

Benimle konuşmadan bilinçsizce yatarken sana günümün nasıl geçtiğini anlatmak zor geliyor bana.

Dazai, seni özledim.

Akutagawa zorla evime yolladı ama evde yapacak bir şeyim yok.

Hâlâ uyanmaman benim asla dinmeyen endişemi körüklüyor.

Düşünüyorum da, seni kaybetme korkusuyla baş başa kalmasaydım eğer asla değer verdiğimi fark etmeyecektim.

Öyle aptalım ki gerçekten kendimden utanıyorum.

Söylesene Dazai, seni çok mu üzdüm ben?

Senin duygularını aşağılamaktan başka hiçbir şey yapmadım ben.

Buna rağmen nasıl sevmeye devam ettin sen beni?

O kadar çok mu seviyorsun beni?

Uyan artık, seninle konuşmayı özledim aradan geçen 2 gün bana 2 yılmış gibi geldi. Böyle olacağımızı ben asla düşünmezdim, ondan başkasını sevmeyeceğime inandırmıştım kendime de.

Zaten sana olan tüm eziyetim de bundan değil miydi?

Kalbimin merkezinde sen varsın, asla yok başkası.