m.

Final | M.

SONUNDA FINAL.

İyi okumalar son kez!! 🤍

—

Dazai,

İki gün öncesini anlattım, şu an bunu akıl hastanesinden yazmam pek tabii garip aslında.

Her neyse devamını anlatmak istiyorum.

Mektubunu okurken Akutagawa içeri girmişti telaşla.

"Chuuya kapıda polisler seni bekliyor." dedi, şoktaydım senin yazdıklarından sonra. Hiçbir şey algılayamıyordum, boş bakışlarla başımı salladım.

Aşağıya indiğimde kapıda beni bekleyen polisleri gördüm, "Dazai Osamu'nun ölümünden sorumlusunuz, zorluk çıkarmadan bizimle karakola gelin." dediler.

Ellerindeki kelepçeye baktım, itiraz etmeden ellerimi uzattım. Soğuk demir bedenime ürperti verse de suskundum. Akutagawa'nın şaşkın bakışlarını üzerimde hissedebiliyordum.

"Chuuya neler oluyor?" dese de arkamı dönüp ona bakma cesaretini bulamadım.

Üzerimde gezinen bakışlara aldırmadım başım eğik bir şekilde bindim arabaya.

Yol boyunca dışarıya baktım dalgın gözlerle, sorgu odasına kadar sürüklendim bir nevi.

Böyle düşününce çok komik geliyor her şey.

Onca yıl yasını tuttuğum kişileri benim öldürmem akla mantığa sığmıyor.

Beni ambulansta sorgulayan amiri gördüm tekrardan, önüme fırlattığı resimlerle gözlerimi sımsıkı yumdum.

"Eserlerine bak!" dedi saçlarımdan tutarak, o an hiçbir şey hissetmedim.

"Neden yaptın?" diye sordu, hiçbir cevap veremedim. "Gözlerini aç ve cevap ver."

"Hatırlamıyorum, yaptığımı bile sizden öğrendim." titriyordu sesim, nasıl konuştuğumu bilmiyorum.

Gözlerimi açıp gözlerine baktım tepkisini ölçmek için, kaşlarını çatmış ve kafası karışmış bir şekilde bakıyordu bana.

"Nasıl?" dediğinde kafamı iki yana salladım.

"Dazai Osamu onları senin öldürdüğünü belirtmiş, odasında bir günlük bulduk. Bizden saklamasının sebebi suç ortağı olmanız mı? Aranızda çatışmalar olunca da onu öldürdün?"

Gözyaşları içinde inkar ettim dediğini.

"Ben ona dokunmaya kıyamıyorum, onu nasıl öldüreyim?" diye sordum kısık sesimle, Dazai sana nasıl kıydım ben?

"Hatırlamıyorumdan kastın ne konuş."

"Ben öldürdüğüm kişileri hatırlamıyorum."

O ise sadece gülmeye başladı ve önüme bir şey fırlattı. Göz ucuyla baktığımda senin bana yaptığın papatya tacını gördüm.

Kanla kaplı, asla veremeyeceğin o papatya tacı.

"Bu hatırlaman için yardımcı olur belki."

Dayanamıyordum, Dazai gerçekten dayanamıyordum.