atlantis : tk

5

Merhabalaar, biz geldik!

Nasılsınız? Umarım iyisinizdir. Bölüm geç geldi kusura bakmayın, kafamı doplayıp bölümü düzenlemek hayli zor oldu ama sonuç olarak buradayım.

Bölüm çok gergin, bir toplantı sahnesi var ondan bahsetmiyorum bile... sahneyi şarkıyla okuyabilirsiniz.

Sizi tutmadan bölümle başbaşa bırakalım o zaman, iyi okumalar! 🫶🏻

–––

"Güzelim, uyanma vakti. " Kaşlarımı çatarak mırıldandım. Uyanmak istemiyordum, çok uykum olduğunu hissediyordum. "Küçüğüm yapma böyle, aşağıda kahvaltı hazır. Hem en sevdiğin İtalyan peynirinden getirttirdim. "

Peynirin adını duymamla hevesle arkama döndüm. Taehyung tek kolu başına yaslı uzanıyordu. "Cidden getirttin mi?" Başını salladığında ona sokuldum biraz daha. "Senin isteklerin önceliğimdir."

"Madem öyle, ben seninle biraz daha uyumak istiyorum. " Kıkırdama sesini duymuştum. Ardından usulca hareketlenip geri yattı. Bana döndükten sonra sol gözüme bir öpücük kondurdu. "Biliyorsun, değil mi küçüğüm?" Sol gözümü yavaşça açıp ona baktım. Neyi biliyor muydum?

Anlamayarak ona baktığımda tekrar gülümsemiş, belimden tutarak beni arkama döndürmüştü. Kollarını belime sarıp kulağıma doğru yaklaştı. "Kılına zarar vereni okyanusunda boğacağımı?" Yüzümde sakin bir gülümseme oluştu.

"Elbette biliyorum. " Yavaşça belimdeki elleri yok olduğunda kaşlarımı çatıp ona döndüm. Ancak arkamda Taehyung yoktu. Kaşlarım çatıldı. Daha birkaç saniye önce buradaydı.

"Taehyung?" Beyaz çarşafı üstümden atıp ayaklandım hızla. "Sevgilim, neredesin?" Neredeydi? Yine mi beni bırakıp gitti?

Dengemi kaybedip yatağa geri oturduğumda gözlerimi açıp kapatmamla mezarlıkta olduğumu gördüm. Yavaşça ayaklanıp çıplak ayaklarla ilerlemeye başladım. Bu soğukta üstümde sadece beyaz saten geceliğim vardı.

"Taehyung, üşüyorum! Neredesin?" Gelen karga sesleri ürkmeme sebep oluyordu. Hafiften de yağmur yağmaya başladığında kollarımı birbirine bağladım. Neredesin Taehyung? Korkuyorum.

Ağlama sesleri duymamla, ayaklarım istemsizce sol taraftaki yola sapmış, mezarların arasından geçmiştim. Ardından hiç görmemem gereken bir görüntü görmüştüm.

Jeon Jungkook
D: 2002
Ö: 2022

"Özür dilerim. Koruyamadım seni güzelim, özür dilerim. Yalvarıyorum affet beni atlantis. " Taehyung, toprağımın üzerine yatmış bu yağmurda ağlamaya devam ediyordu ama, ama ben buradaydım.

"Taehyung ben buradayım!" Beni duymayışla hızla yanına ilerledim ama ona dokunamamıştım. "Sevgilim ağlama, ben buradayım. Atlantisin burada, neden ağlıyorsun?" Gözlerimden akan yaşlara engel olamazken...