The Romantic Comedy Life of Pilosopo Tasyo

Chapter 02

Matapos makipagkaibigan sa akin si Watt, paglipas ng maraming araw ay hindi ko maitatangging isa na siya sa aking close friend.

Sa pagiging pagkamatanong niya ay sa wakas, nasanay na rin ako.

Yehey, greatest achievement in my life.

Si Watt ay lagi akong sinusundan kahit saan sa school.

Para ko na siyang buntot na nakakabit sa aking likod.

Buti nalang mayaman siya, lagi niya akong inililibre.

Pero hindi ko tine-take advantage ang pagkamayaman niya, siya mismo ang nanlilibre sa akin sa school.

Ano ako, palamunin? No, hindi ako ganyan no.

Kahit mahirap kami, nag-iipon ako para sa tamang paggasta ng meryenda.

Palagi kaming naglalakad-lakad ni Watt sa school at sa kamalasang palad ay hinarangan kami ng mga siga.

Ang lalaki ng nga katawan nila at sa tingin ko nasa higher grade sila. Mga Grade 10 students.

Tatlo silang siga o bully sa school.

Masama ito, kung hindi kami tatakbo ni Watt ay yari kami.

Dito ay nakita kong kalmado lang si Watt at walang bakas ng takot sa kanyang mukha.

"Hoy! Watt! Tumakbo na tayo!" Sigaw ko. "Mayayari tayo sa kanila!" Pakiusap ko.

Sumagot siya, "Natatakot ka ba sa kanila Tasyo?"

"Syempre, paano ako hindi matatakot sa kanila, ang lalaki ng katawan nila. Tsaka, Watt, ang lampa-lampa natin!"

Iniisip ko tuloy kong bakit ganon ang reaksyon ni Watt. Mayroon kaya siyang super powers o magical abilities? Psychic powers? Telekinesis? Esper powers?

Wala na akong time para mag-isip ng ganyan!

Wala akong nagawa kundi hilain si Watt pero bumitaw siya sa akin!

"Bakit?" Reaction ko sa pagbitaw niya.

Napabiro na lamang niyang tanong, "Ang english niyan ay pangalan ko diba?"

"Hindi baliw, Watt pangalan mo, 'What' iyon!"

Agad ngang umatake ang mga bully kay Watt at nakita kong bumanat na sila sa kanya.

Napasabi na lamang ako ng, "Damn it! I can't help him! Poor little Watt!"

Napapikit nalang ako ng papunta na ito sa mukha ni Watt!

But, I'm surprised dahil wala akong narinig na tunog ng suntok sa mukha ni Watt.

Pagmulat ko ay nagpadulas na siya down behind their legs.

Lumusot siya at napunta agad siya sa kanilang likod.

Then, he chopped their neck through his hand.

Then, they instantly unconscious and dropped under the ground.

I said, "What?!"

Lumapit siya agad sa akin.

He asked, "Are you okay?"

"Anong okay? Ako nga ang dapat magsabi niyan eh? You are a monster dude. You punished them!"

"Do you think I am?" Tanong niya.

"Ay hindi, tao ka pala."

In 10 seconds, nakatayo na pala ang mga bully.

Dahil dun, tumakbo na agad kami ni Watt.

Hanggang sa napunta kami sa susunod naming klase.

Pero, wala pa ang aming teacher.

Dito ay kinausap ko si Watt dahil sa kanyang ginawa kanina.

"Paano mo nagawa iyon Watt?"

"Martial Arts is beautiful isn't it?"

"Oh, kaya pala. Martial Arts. Okay-okay."

Noong bata ako, sinubukan ko rin ang martial arts sa pinsan ko. Sinipa ko siya ng walang dahilan.

Iyon ang malaking pagkakamaling ginawa ko sa aking buhay, binugbog niya ako at itinapon sa basurahan.

Marunong din pala siya sa Martial Artes tapos black belter pa noon!

Simula noon, hindi ko na ipinagpatuloy to.

Anyway, sa pag-umpisa ng aming klase ay nakaabang ang mga bully sa labas ng aming pinto.

Nagngangalit ang mga ito sa galit at gusto nila kami tirisin.

Napalunok na lamang ako sa takot.

Wala akong balak na lumabas dahil sa takot ko.

Pero si Watt ay confident na unang lumabas at nakita ko nalang na bumagsak kaagad silang tatlo.

Nagtaka ang aming mga kaklase na may tatlong damulag na nakahiga sa harapan ng aming pinto.

Basta, hindi na mahalaga iyon, ang mahalaga ay makakauwi na ako sa bahay.

Paglabas ko ay tulog pa rin ang mga bully.

Pero si Jopay ay parang hahagipin ng isang truck.

Geez, ayaw kong mangyari na matulad ito sa lumang kwento ng aking tito.

Agad kong hinila si Jopay matapos bumusina ng malakas ang truck.

Buti, nahila ko siya. Muntik na siyang madisgrasya.

Pagkatapos ay yinakap ko siya at bunulong sa kanya, "Okay ka lang Jopay?"

"Oo, salamat Tasyo. You're my hero. Ikaw, okay lang?"

"Oo naman, ba't mo ko tinatanong?"

"Akala ko kasi kuntento ka na sa aking yakap."

I don't understand on what she said pero sa araw na ito ay sobrang saya kong naligtas ko si Jopay sa kapahamakan.