The Romantic Comedy Life of Pilosopo Tasyo

Chapter 08

Hindi naman araw-araw ay malungkot na palagi ang buhay.

May pagkakataon talaga na darating sa ating buhay ang kalungkutan.

Normal lang iyon na nangyayari sa isang tao gaya ko.

Para makamove-on na sa pait ng nakaraan, hindi ako nagdalawang isip na lumipat ng school.

Nakiusap ako sa aking mga magulang na mag-aral sa hilagang bahagi ng aming munisipalidad. Pumayag naman sila dahil doon naman talaga nila akong gustong pag-aralin sa simula pa lang na mag-aral ako ng high school.

Sadyang ako lang ang nagdesisyon kaya nag-aral ako dito.

Iniisip kong sana hindi nalang ako nag-aral dito at sinunod ko nalang ang desisyon ng aking magulang. Pero, naisip kong okey ng nangyari ito para malaman ko kung paano masaktan.

Kahit ganon, nagpapasalamat pa rin ako sa mga magagandang ala-ala na nakamit ko dito lalong-lalo na sa pakikipagkaibigan ko kay Watt.

Sa aking pamamaalam sa school ay may natuwa, mayroon ring naiyak lalong-lalo na si Watt.

Tanong ng tanong siya sa akin kung bakit ako lilipat, kung bakit aalis ako dito sa eskwelahan na ito.

Ang sinabi ko'y, "Watt, kailangan kong magmove-on."

"What is the reason na kailangan mong magmove on? Tell me?"

Hindi ko na sinagot si Watt at nakita kong malungkot na nakatingin sa akin si Jopay.

Umalis ako sa school na iyon when I finished to study as a Grade 8 student.

Mula noon, hindi na kami nagpansinan ni Jopay.

~~~

Now, I am Grade 9 student, nalaman ko today na pupunta na ng abroad si Jopay together with her yaya.

Sana mag-crash yung eroplanong sinasakyan nila, just kidding.

Anyway, nandito ako ngayon sa aking first day of school, sa bago kong school.

I am a transferee here at medyo nahihiya ako sa aking mga bagong kaklase.

Wala ako ni isang kakilala. Nangyari na ito sa akin when I was Grade 7.

I will try to adjust kasi nakikita kong kilala na nila ang isa't-isa. They are 2 years to know each other together kaya I will try to make a friendly conversation with them as a first step para makihalubilo sa kanila.

Pagpasok ko sa school ay ipinakilala agad ako ng aking guro sa aking mga kaklase.

Medyo nape-pressure ako kasi titig na titig sila sa akin.

Matapos niya akong ipinakilala ay nagpakilala agad siya.

"Hello Mr. del Tacio, I am your adviser for today, I am Ms. Leni."

"Robredo?"

"No, you are so funny, I am Ms. Leni Marcus from the land of rice."

I remembered something about the last name Marcus and the place.

Yes, my adviser when I was Grade 7. He is Vhong Marcus!

"Ma'am can I ask something, kilala niyo po ba si Sir Vhong Marcus?"

She answered joyfully, "Yes! He is my older brother. Siguro, naging teacher mo siya no?"

"Opo, ma'am. He is a good teacher when I was Grade 7."

"Glad to hear that Mr. del Tacio. Kung mabait siya, mas mabait ako but the different is mas strikto ako sa kanya."

After that, umupo ako sa aking upuan. Then someone pull my chair kaya napaupo ako sa sahig.

Sila'y nagtawanan dahil sa nangyari. I feel like I am bullied.

Buti nalang sinapak ng aking guro kung sino man ang nagtangkang mangloko sa akin.

"Don't worry del Tacio, I will save you kung sino man ang nambubully sa iyo dito."

I admit na napaka-cool niyang teacher. She is like a superhero.

Then suddenly, someone nalang na pumasok sa room.

"Ma'am sorry, I am late!"

"Late ka na naman Ms. Philca del Rosario!"

"Sorry ma'am. Hindi na po mauulit."

Linya ng mga estudyanteng paliging huli sa klase.

But, when I hear her angelic voice, I stop sketching an anime character.

Pagtingin ko sa kanya ay nabihag ang aking puso. Ang ganda niya, alam kong nahihiya siya sa kanyang pagiging late pero ang cute niya habang nahihiyang pangiti-ngiti.

Tapos, magkatabi pa kami. Then, napansin niya ako.

"Oh, you are my new classmate. Nice to meet you. You are so handsome."

"I'm not but nice to meet you too."

Nang kinausap ko siya ay ang gaan-gaan ng pakiramdam ko sa kanya.

Ang gaan ng loob ko sa kanya at feeling ko mahal ko na siya.

Pag-ibig na kaya ulit ito? Kaso ayaw ko na ulit masaktan eh.

Pero kahit ganon, susubukan ko ulit para hindi ako tatandang baak!

Papatunayan kong mali ang hula ng nanay ni Watt sa akin.

~~~

"Baak" an Ilocano word which means an unmarried old man or woman in his/her entire life.