⏳ពេលវេលា​⏳( ចប់ )

ភាគទី៣៧< កូនចិត្តអាណិត >

+ល្ងាច

បន្ទប់ដ៏ធំទូលាយសម្បូរទៅដោយរបស់របបមានតម្លៃតាំងលំអរដេគរ័បន្ទប់មួយនេះបានបង្ហាញនៅអត្តចរិកនៃម្ចាស់បន្ទប់មួយនេះតែអ្វីដែលកួរអោយចម្លែកនោះគឺមានក្មេងប្រុសម្នាក់កំពុងតែសន្លប់ស្តូកស្តឹងនៅលើគ្រែដ៏ធំទូលាយមួយនោះទាំងស្លេកស្លាំង

ភ្លាមនោះត្របកភ្នែករបស់រាងតូចយើងបានបើកឡើង ហើយគេក្រលេកមើលជុំវិញបន្ទប់ដ៏ធំមួយនេះ
< ???! > ថេយ៉ុង

< អួយ ហឹកៗ...មិចក៏ជើងខ្ញុំកម្រើកលែងកើតចិងហឹកៗ>ថេយ៉ុងគេស្រាប់តែស្រែភ្លាមៗតែម្តងដោយសារតែគេមិនអាចកម្រើកជើងរបស់គេបាន ភ្លាមនោះគេក៏នឹកស្រមៃរូបភាពកាលពីព្រឹកមិញមកវិញ ទើបគេបានខឹងថារាងក្រាស់យើងបានយកញញួរវៃជើងរបស់គេមូលហេតុមកពីរាងតូចយើងចង់រត់គេចពីគេនេះអែង

< ហឹកៗ....លោកសមជាមនុស្សអាក្រក់ពិតមែនហឹកៗ...មិនសម្លាក់ខ្ញុំម្តងទៅខ្ញុំមិនចង់រស់នៅជាមួយនិងលោកទៀតទេហឹកៗ>ថេយ៉ុងគេយំយកតែម្តងនេះចង់អោយរាងតូចយើងក្លាយទៅជាមនុស្សពិការមែនទេបានជាវាយដល់ថ្នាក់នេះ

~~~ក្រាក~~~

ទ្វាបានបើកបង្ហាញឡើងដោយដៃដែលពោពេញទៅដោយស្មាមសាក់គ្នាននរណាក្រៅវពីរាងក្រាស់ជុងហ្គុកនោះទេ
នាយក៏បានបើកទ្វាចូលមកមើលរាងតូចយើងបន្តិចព្រោះនាយបានឮអ្នកបម្រើថាបានឮសំលេងរាងតូចយើងស្រែមកពីខាងលើគាប់ជួននាយបានដើរចូលមកកាន់ភូមិគ្រិៈក្រោយមកពីញាំអីជាមួយមីណានិងគ្រួសារនាងរួច

< ក្រោបមកភ្លាមមាយារំអួយភ្លាមណ៎ ទាក់ទាញ់ចំណាប់អារម្មណ៍យើងទេដឹង? >ជុងហ្គុកមកដល់ភ្លាមក៏បោះសម្តីយ៉ាងគ្រោកគ្រៀតទៅកាន់រាងតូចយើងតែម្តង

< ហឹកៗ...លោកអាមនុស្សអាក្រក់ហឹកៗ > ថេយ៉ុងយំហើយនៅឈ្លាតជេររាងក្រាស់ទៀត

< ចេះជេរទៀតអាលូវ!..តែយើងមានដំណឹងល្អប្រាប់អែងដល់ទៅពីរឿងអែរនោះណាចង់ដឹងទេ > ជុកហ្គុកនិយាយហើយក៏ញញឹមលាក់គំនួចតែម្តង

< ហឹកៗ>ថេយ៉ុងគេនៅយំគ្រវីក្បាលព្រោះមិនចង់ស្តាប់ទេព្រោះគេដឹងថាមិនមានជារឿងល្អសម្រាប់គេនោះទេ!