⏳ពេលវេលា​⏳( ចប់ )

ភាគទី៣៦< ទារុណកម្ម​>

+ព្រឹក​ឡេីង

ក្នុងបន្ទប់ក្រោមដីដែរគ្មានពន្លឺចាំងមកចូលនេះវាមានសីតុណ្ហភាពត្រជាក់ស្រេីបដូចជាតំបន់ពលទឹកកក់ដែលមានគ្រែចាស់មួុដែលមានរាងតូចរបស់យេីងកំពុងតែគេងនៅលេីកគ្រែនោះទាំងដេីររបស់គេជាប់ច្របាក់មួយចំហៀងនោះ

ភ្លមានោះរាងតូខរបស់យេីងគេក៏បានដឹងខ្លួនឡេីងហេីយគេក៏ក្រលេកមេីលជុំវិញនេះឃេីញថាគេពេលនេះមិនដឹងជានៅកន្លែងណានោះទេព្រោះគេមិនដឹងថានេះគឺជាភូមិគ្រិៈjeon
នោះទេ

< នេះយេីងនៅកន្លែងណានិង? >Taehungគេក៏សួរខ្លួនអែងគេ

ភ្លាមនោះគេក៏បានងេីបរកដេីរចុះពីគ្រែនិងតែគេិនបានដឹងថាមានច្របាក់ពាក់ជាប់និងជេីងរបស់គេនោះទេ

~~~ព្រូស~~~

រាងតូចរបស់យេីងគេបានដួលផ្កាប់មុខនិងសុីម៉ង់ដ័ត្រជាក់នេះតែម្តង
គេក៏ក្រលេកមើលមកកាន់ជើងរបស់គេឃើញថាជាច្របាក់ដែលដាក់កឹមនៅនិងជើងរបស់គេ នោះចាត់ទុកគេជាសត្វរឺក៏យ៉ាងមិចនិងបែរជាមកដាក់ច្របាក់នៅជើងគេទៅវិញ

< ជេីងយេីង​ មិចក៏ដាក់ច្របាក់យេីងដូចជាសត្វធាតុទៅវិញ>Taehungនិយាយតែម្នាក់អែងហេីយយកដៃព្យាយមដោះច្របាក់ដែលនៅជាប់និងជេីងរបស់គេចេញតែគហនាប្រយោជន៍នោះទរព្រោះរាងក្រាស់បានកឹបឡេីងជាប់ទៅហេីយ

ដោយអស់វិធីរាងតូចយេីងគេក៏ស្រែកហៅអ្នកផ្សេងមកជួយតែម្តង

< ជួយផង.....នរណាក៏បានដែរជួយខ្ញុំផង>Taehungស្រែកហៅតែគ្នាចម្លេីយនោះទេតែគេមិនបានបោះបង់ការព្យាយាមរបស់គេនោះ

<នរណាក៏បានដែរជួយខ្ញុំផង​ >taehungគេនៅតែដង្ហេីយហៅទោះបីជាគ្មានសង្ឃឹមក៏គេនៅតែប្រឹងទៀត

~~តឹប~~~តឹប

សម្លឹងសម្រឹបជើងធ្ងន់ធ្ងន់បានបន្លឺឡើងធ្វើអោយរាងតូចយើងញញឹមឡើងភ្លាមភ្លាមព្រោះគេយល់ថាមានអ្នកមកជួយខ្លួនហើយ

~~~ក្រាក~~

សម្រេងបើកទ្វាជើរចូលមក ចំណែករាងតូខចយើងដែលញញឹមពោពេញទៅដោយក្តីសង្ឃឹមទាំងប៉ុន្នានត្រូវបានរលាយខ្ទិចគ្មានសល់សូមបីតែបន្តិច អ្នកដែលកំពុងតែដើរចូលមកនោះគ្នាននរណាគេផ្សេងក្រៅពីរាងក្រាស់ជុងហ្គុកយើងនោះទេ៕