⏳ពេលវេលា​⏳( ចប់ )

ភាគទី៤២< ការឈឺចាប់ >

+ព្រឹកឡើង

ពេលព្រឹកឡើងរាងតូចយើងគេក៏បានចុះមកខាងក្រោមភូមិគ្រិៈហើយក៏បានជួយធ្វើការអ្នកបម្រើតាមទម្លាប់របស់ខ្លួនកំពុងតែលាងបន្លែសុខសុខគេក៏បានឮអ្នកបម្រើមួយក្រុមដែលមិនមិនចិត្តនិងខ្លួនបាននិយាយឡើង

< ហេ យើងសង្សយ័ថាកូនក្នុងពោះរបស់គេនោះបានស្លាប់ហើយដឹង? >អ្នកបម្រើទី១និយាយទាំងគ្នានក្រែងចិត្តរាងតូចយើងសូមបីតែបន្តិចសោះ

< យើងក៏គិតចិងដែរព្រោះលើមុនចាហ្វាយរុញគេអោយដួលនោះគឺមានឈាមច្រើនណាស់យើអជាអ្នកជូតដោយផ្ទាល់ >អ្នកបម្រើទី២ក៏ត

< តែថាគេមានកូនជាមួយនរណាមិចក៏សុខក៏ចិងណាមួយគេជាមនុស្សប្រុសទៀតមិនយល់ទេ >អ្នកបម្រើទី៣និយាយ

< ត្រូវហើយបើមើលទៅតាមកម្លាំងគេគឺខ្សោយណាស់សឹងតែពំុអាចទ្រាំទ្ររជាមួយនុងខ្លួនអែងបានផង ចុះទម្រាំតែកូនគេនោះ >អ្នកបម្រើទី២និយាយបន្ត

< ហឹកៗ >ថេយ៉ុងគេខំខាំម៉ាត់សង្កត់ចិត្តតែឮប្រយោគដែលអ្នកបម្រើបីនាក់នោះបានសន្ទាន់គ្នាហាក់ដូចជាយកកាំហិតរាប់លានមកចាក់ទម្លុះបេះគេយ៉ាងចិង ដោយសារតែទ្រាំពុំបានរាងតូចយើងគេក៏សម្រេចចិត្តដើរចេញទាំងទឹកភ្នែកហើយសម្តៅទៅកាន់បន្ទប់គេនៅខាងលើទល់មុខបន្ទបើរាងក្រាស់តែម្តង

ភ្លាមនោះរាងក្រាស់ចុះមកក្រោបគាប់ជួនរាងតូចយើងក៏រត់ទាំងទឹកភ្នែកទឹកកំពុងហូរមកដាបពេកថ្ពាលរបស់គេ

រាងតូចយើងគេក៏ប្រញ៉ាប់ចូលទៅកាន់បន្ទប់គេភ្លាមៗហើយក៏បិទទ្វាភ្លាមៗដែររកតែរាងក្រាស់សួរមិនទាន់

< គេមានរឿងអីហេតុអីដល់ថ្នាក់យំ >ជុងហ្គុកកំពុងតែសញ្ជឹងគិតពីរាងតូចយើងមិចចេះនាយក៏បានយកសោរចាក់ចោលក្នុងបន្ទប់រាងតូចយើងតែម្តងអ្វីដែលសំខាន់នោះគេឃើញរាងតូចយើងកំពុងតែអង្គុយយំនៅនិងការរ៉ូចុងគ្រែរបស់គេ

< ហឹកៗ....មិនអាចទេហឹកៗ..ទេនៅជាមួយយើងគេមិនទាន់ទៅណាទេហឹកៗ...យើងមិនជឿរទេហឹកៗ >ថេយ៉ុងនិយាយទាំងយំ

< បើមិនជឿអែងយំធ្វើអី? >ជុងហ្គុកគេក៏សួរតែម្តង

< ហឹក...ខ្ញុំក៏មិនដឹងដូចគ្នាហេតុអីក៏សម្តីពួកនាងហឹកៗ...ហាក់ឈឺខាប់ខ្លាំងម្លេះហឹកៗ...សម្រាប់ខ្ញុំហឹកៗ >ថេយ៉ុង