Jeny's pov
Κουνούσα το κεφάλι μου επιτακτικά στον ρυθμό της μουσικής. Θέλω να φύγω από εδώ! Κοίταξα το ρολόι.
15.25
Μα τι στο καλό πια; Σκοπεύουν να έρθουν να με πάρουν; Ίσως ευκαιρία να με ξεφορτωθούν. Τα χειρότερα γενέθλια λοιπόν! 27 Δεκεμβρίου... 17 χρόνων, χειρότερη ηλικία δηλαδή; Φοβαμαι τι θα αντικρίσω φέτος.. φοβάμαι τα πάντα πια.
Χτύπησε η πόρτα, επιτέλους δηλαδή! Έτρεξα να ανοίξω αλλά άνοιξε προσεκτικά, ο Jungkook.
J: Τι κάνεις εδώ...;
Με κοίταξε με άβολο βλέμμα.
Jk: Απλά να σε πάρω...;
Περισσότερο ερώτηση ήταν παρά απάντηση. Τον παρατήρησα λίγο καλύτερα, τα μαλλιά του γυάλιζαν, ήταν πολύ ωραία ντυμένος και είχε μια τόση ωραία ευωδιά που υπνωτίζει. Είδα οτι κρατούσε λουλούδια και πακέτα. Όταν παρατήρησε ότι τα είδα μου τα έδωσε και εγώ δίσταζα να τα πάρω είναι η αλήθεια.
J: Ως προς τι αυτά;
Είπα αφού μύρισα το μπουκέτο που είχε διαφορά άνθη μέσα. Είχαν διάφορα χρώματα, το καθένα ξεχώριζε.
J: Σε ευχαριστώ, Jungkook. Σε ευχαριστώ που ήρθες.
Μου χαμογέλασε τόσο όμορφα που γοητεύτηκα και η ίδια.
Jk: Δε χρειάζεται να λες ευχαριστώ. Στο κάτω κάτω εγώ φταίω που...
Κοπιαζε, έμεινα ήσυχη μέχρι να συνεχίσει χωρίς να τον πιέζω.
Jk: Ξες...
Κατάλαβα ότι δεν θα ανοιχτει αν δεν τον βγάλω από τη δύσκολη θέση.
J: Τι λες; Να πηγαίνουμε;
Jk: Ναι, ναι πάμε.Βγήκαμε από το κτίριο του νοσοκομείου και επιτέλους είδα τον έξω κόσμο. Δεν αντεχα άλλο εκεί μέσα, προτιμώ να μείνω σπίτι παρά εκεί, ήταν απλά φρίκη.
Κοίταξα τον σύνοδο μου, τον kooki- Jungkook... Ughh
Προφανώς ο αναστεναγμος μου ξέφυγε.Jk: Μην σκας, επιτέλους βγήκες οπότε απόλαυσέ το και ευχήσου να μην χρειαστεί να ξαναπάς εκεί!
J: Εχεις δίκιο. Αλλά, ποιος ξέρει τι με περιμένει;
Jk: Μας περιμένει. Και όλοι οι αλλοι ειναι θνητοί, δεν ξέρει κανείς μας τι θα γίνει!Δεν απάντησα γιατί δεν ήθελα να φέρω αντίρρηση στα λόγια του γιατί όντως είχε δίκιο. Χαμογέλασα χλομά και κοιτούσα τον δρόμο αφηρημένα.
Δεν παρατηρούσα καν που πηγαίναμε απλά πήγαινα όπου και αυτός. Ο δρόμος μας βρήκε σπίτι του, στο μέρος όπου παλιά περνούσα τον χρόνο μου μαζί του όταν ήμασταν ακόμη κολλητοί αυτοκολλητοι..
YOU ARE READING
Given up the you for us //J.jk ff//
FanfictionΉρθε το τέλος; Δηλαδή εδώ όλα τελειώνουν..; Ήμουν καθισμένη δίπλα από τη μπανιέρα αγκαλιάζοντας τα γόνατα μου... ένιωθα το κεφάλι μου βαρύ και το σώμα να παραλύει. Πέρασαν φλασιες στη μνήμη μου από διάφορες στιγμές... όλο στιγμές κακίες και μελαγχο...