Make you mine

PROLOGUE

Madaming nangyare nung iniwan ko siya nung umalis ako sa tabi niya. Nung panahon na kaylangan niya ako. Nawala ako. At heto ako ibabalik siya saaken.
Pero maibabalik ko parin ba siya sa piling ko?

Ang mga salita ni Pearl ay tila bala na tumama kay Luke. Sa kanyang mga mata, nakikita ang sakit at pagsisisi, ngunit sa mga mata ni Pearl, walang puwang para sa awa. Sa kabila ng kanyang pagmamakaawa, tila wala nang puwang para sa ikalawang pagkakataon.

"Luke," sabi ni Pearl, ang tinig niya ay puno ng galit at pagkapagod, "huwag mong gawing biro ang nararamdaman ko. Hindi ito basta pagkakamali na maaari mong ituwid. Ito ay isang sugat na mahirap pagalingin."

Nagpumilit si Luke, ngunit ang kanyang tinig ay nagmumukhang mahina sa harap ng resolusyon ni Pearl. "Alam ko, Pearl. Pero gusto ko lang sanang malaman mo na hindi ko na uulitin. Patawarin mo ako."

Pumagitna ang katahimikan sa pagitan nila, tila pinipilit ni Pearl na magdesisyon sa mga sandaling iyon. Sa kabila ng kanyang matibay na panlabas, ramdam ni Luke ang bigat ng kanyang pasya.

"Kung talagang mahal mo ako," sabi ni Pearl, "ipakita mo sa pamamagitan ng pag-alis ngayon. Ibigay mo sa akin ang espasyo na kailangan ko para makapagdesisyon kung paano ko tutuloy ang buhay ko nang walang kaakibat na poot at sakit."

"Please love nagmamakaawa ako"nagmamakaawa  kay pearl.

"You can leave now" saad ni Pearl.

"Please pinagsisihan ko lahat pabayaan mokong mag explain kahit ngayon lang pearl please naman" saad ni luke.

"Pinagsisihan? Diba nagpakasarap ka sa kama ng babaeng yun? Tapos ngayon babalik ka na parang walang nangyare! Tarantado ka ba?" Sigaw ni Pearl.

"Sabihin mo paano ako makakabawi sayo." Umiiyak na sagot nang binata.

"Wag kang magpapakita, kahit kaylan baka doon makabawi kana samin"saad ni Pearl.

"Pearl please let me"nagmamakaawang saad ni Luke at umiiyak parin habang nakkaluhod kay Pearl.

"Luke kung ayaw mo ng problema umalis ka dahil pag di ka umalis kami ang aalis"saad ni pearl.

Napatingala naman ang lalake sa sinabi ng babae at tumayo bigla.

"Wag ka lang umalis pearl wag mo na gawin yung dati please" umiiyak na sabi ni luke.

Hindi natin alam ang mangyayare kaya kung maari maging maayos ang pagdedesisyon natin wag padalos-dalos.

Tumingin si Luke sa kanyang paligid, tila nag-aalala sa magiging kinabukasan. Ang bawat saglit ay tila napakabigat habang siya ay umuupo ng isang hakbang palayo. Ang mga luha ay patuloy na dumadaloy, ngunit alam niyang wala na siyang ibang magagawa kundi ang sundin ang kahilingan ni Pearl.

"Kung hindi mo na ako matanggap, pipilitin kong baguhin ang sarili ko, kahit wala ka sa buhay ko." sabi ni Luke, ang tinig niya ay may halong pighati.

Sa huli, tumalikod si Luke at naglakad palayo, ang bawat hakbang ay tila pagsubok sa kanyang tibay. Ang mga salitang iniwan niya kay Pearl ay tila nakaukit sa hangin, naglalaman ng pangakong sana ay maisakatuparan, ngunit puno ng hindi tiyak na kinabukasan.

Sa likod ni Luke, naiwan si Pearl na nag-iisa, ang puso niyang nasugatan ngunit may bagong pag-asa na muling makahanap ng kapayapaan sa kanyang sarili. Hindi alam ni Pearl kung paano magpapatuloy, ngunit alam niyang kailangan niyang simulan ang kanyang sariling paglalakbay patungo sa pagbuo muli.

So this is how growing up looks like. there will be these abrupt and slow transitions you get to experience every single day. and later on you’ll find yourself being overwhelmed and easily drained with everything.