"Sen bence çok ileri gitmeye başladın artık!" diye bağırdım artık.
"Şu Yusuf meselesini fazlasıyla abartıyorsun!" dedim. Güldü alayla. Şuan çok sinirliydi ve gözü hiçbir şey görmüyordu.
Bana doğru yaklaşmaya başladı ve duvarla arasına aldı. "Kıskanı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
2.HİSLER
"Anne biraz daha yaprak ver!" dedim. Annem bana inat söylenmeye başladığında, göz devirdim. Birinden istemek yerine, kendi işimizi kendimiz görmeliydik bence. "Allahtan bir yaprak istedim ya!" dedim ve geri yerime oturdum. Annem hiç bozuntuya vermeden sarmanın içini hazırlamaya devam etmesiyle önüme döndüm.
Akşama Yeliz teyzelerin evine davetliydik. Şansıma o da orada olacaktı. Özür dileyecek miydi, hiç bilmiyordum ama ben onu biraz süründürmek istiyordum.
"Al şunları da." dedi ve bir şeylerin hıncını çıkarır gibi leğeni önüme bıraktı. Göz devirdim. Sarmayı sarmaya başladığımda telefonum çalmıştı. Ofladım. Abim arıyordu. "Anne açıp kulağıma koysana." dedim. Annem hiç oralı olmazken, elimi yıkadıktan sonra geldim ve açtım telefonu. "Alo ne var?" dedim.
"Sen hiç kibar konuşmaz mısın?" diye sordu. Göz devirdim.
"Konuşurum abi. Ama sana karşı asla konuşmam," dedim sırıtarak. Bir şeyler geveledi ama duyamadım. "Ben sizi bırakacakmışım." dedi. Derin bir iç çektim. "Öyleymiş." dedim ve ofladım.
"Beğenemedin galiba?" dedi.
"Yani valla beğenemedim." dedim. "Beyza deli etme beni güzelim. Kapat şu telefonu Emre abinle geliyoruz," demesiyle gülümsemem donuklaştı. "O ne alaka ya? Sonuçta akşam görüşmeyecek miyiz?" dedim art arda. Şuan abimin şaşırdığına emindim. "Kızım ne dedim ben sanki? Ne bana patlıyorsun," dedi.
"Sana patlamadım." dedim.
"Neyse ne geldik bile. Kapıyı açarsınız," dedi ve suratıma kapattı. İçimden ona söverken, aldırmadım. Kapı çalmasıyla koşarak kapıya baktım. Abimler gelmişti ve yanında Melike'yi de getirmişlerdi. "Hoş geldiniz." dedim ve kenara çekildim. Melike, Emre abinin kuzeni oluyordu. Birliktelerdi belli ki. "Selam, Beyza." dedi Melike.
Tebessüm ettim. "Sana da selam. Nasılsın?" diye sordum.
"İyiyim. Sen?" dedi. Başımı sallayarak mutfağa geçtim. "İyiyim." dedim. Ardından işime döndüm. Sarmaların hepsini sarmıştım bile. "Akşam bize davetlisiniz. Neden sarma sarıyorsun?" diye sordu Emre abi. Ona bakmadan cevapladım. "Annen, sarma çok seviyordu ya hani. Bir ara benden rica etmişti sarmamı, ondan dolayı sardım. Orada pişecek," dedim.
"Eee, Melike sen bizi yalnız bıraksana." dedi Emre abi.
"Hiç gerek yok biliyor musun?" dedim Melike'ye dönerek. Emre abinin bakışları bana dönmeden cevapladı, "Var. Gayet var," dedi ve Melike'ye çıkması için işaret verdi. Melike'nin mutfaktan çıkmasıyla tek kalmıştık. "Dün neden mesajıma görüldü attın?" diye sordu yanıma gelerek. Sarmayı sardıktan sonra tencereye yerleştirdim. "Bir şey yazmak istemedim." dedim omuz silkerek.
