If We Get Married

Sypnosis

Rameera's POV

“Bakit hindi ka umiimik oh hindi ba totoo na puro landi na lang inaatupag mo! Kaya siguro napapabayaan mo na pagiging honor student mo!”

I'm a consistent honor student and this is what I've always heard after I received a big achievements before. As they expect me more, their standards for me became higher.

Hindi talaga ako matalino dahil lahat ng 'yon ay pinagsisikapan ko at pinagtitiyagaan dahil ayaw kong makitang dissapointed ang mga taong nasa paligid ko.

I am sacrificing my mental health for them to avoid dissapointments. They didn't see that I'm dealing with my own problems and sometimes got distracted by criticism and my anxiety, insecurities already overflowing. I am always blaming myself at such a young age.

I swear it isn't easy.

I'm fvcking tired but after taking a rest I must go on and forward. I always promise at myself that I'll just do what I want and we'll be okay one day without hurting anyone.

“Eh si zoila? Bakit hindi mo gayahin oo na sabihin na natin na magkaiba kayo echos echos mo bakit hindi ka na lang sumama sa kanya para naman top class ka ulit?” habang nag sisigaw ay nagugulat ako sa pagkalantog ng mga pinggan at kaldero. Nagagalit sya dahil bigla akong nawala sa top ngayon at graduating pa naman akong highschool.

“Wag na total tamad at mayabang ka rin naman kala mo kaya mong mag isa na. Oo nga pala ang mga bulok na kamatis hindi dapat idinidikit sa mga sariwa dahil baka mahawaan rin ito” habang pahaba ng pahaba ang sinasabi ni mama ay mas lalong parang may kung anong bumibigat sa dibdib ko. Naramdaman ko na lamang na nanunubig na pala ang mga mata ko kaya aalis na agad sana ako pero

“Mag asawa ka na lang ng mayaman o lumayas ka dito wala ka naman kwenta hindi ka nakakatulong sa pagtustos ng utang” napatigil ako at pinunasan ang mga luhang kanina pa walang tigil sa pagpatak.

“Ano?” nangingilig na tanong ko at pagharap sa akin ni mama ay napaatras ako dahil sa nakakatakot nyang mga mata na tila kakainin ako ng buhay.

“Ohh bakit magrereklamo ka pa? Totoo naman ah wala ka ng naitulong dito lagi ka na lang nakakulong sa kwarto. Hindi ko alam kung saan nanggagaling ang katiting mong pera na binibigay mo sa kapatid mo at sa akin hindi”

“Ma wala ka naman alam kaya tama na” sinampal nya naman ako dahil sa pagsagot ko. Sinabunutan at pinagpapalo ang ulo pero hinaharangan ko yon hanggat kaya ko.

“Ma! Ano nangyayari itigil nyo na yan nakainom ka na naman ba at ikaw! ikaw! kase ano na anaman ginawa mo Rameera ylon!” diin na sambit ng kapatid kong panganay na tinutulungan ko para may pambaon kami na parang ako pa yung mukhang panganay dahil wala na nga syang inintindi sa bahay ay ginagatungan pa nya ang galit ni mama.

Umalis ako sa bahay na yon para magpahangin and I found a place to vent about myday.

Napansin ko ang isang lalaki sa gilid ko na na pinapanood rin ang mga sasakyan sa baba na dumadaan. Hindi ko man makita ang mukha nya habang nakahalumbaba sa railings ay halatang boring na boring na ito.

Mukhang hindi kalaliman ang iniisip niya kaya naagaw ko rin ang atensyon niya.
Now we are awkwardly staring each other. Nakahoodie siya at yung ilaw dito sa overpass road o pedestrian bridge ay medyo malayo sa bandang likod niya kaya wari ko ay sapat na yong liwanag para nakita na niya ang mukha ko.

Iniba ko na lang ang tingin ko at inisip kung anong mangyayari sa akin pag nawalan ako ng part time job.

“ Oh God please light me up and help me get away from this dark life.” bulong ko

Bigla naman may pumatak na mga butil ng ulan kaya napatakbo na agad ako pakabilang way para bumaba.