My Silent Girl

Chapter 7

Chapter 7

Dalawang batang magkamukha na babae parehong nakangiti at magkaakbay, tiningnan ko yung likod ng picture at nakalagay doon "Jean and Vean will never be apart forever" tumingin ako sakanya at nakita kung tumulo ang luha nya sabay sabi na nagpagulo sa utak ko

"Vean I miss you, your ate miss you a lot"

may kapatid ba sya? sino si Vean? kilala ko ba talaga ang girlfriend ko hindi? ilan lang yan sa mga tanong na umiikot sa utak ko, at wala din akong matandaan na nagkwento sya sakin ng mga bagay na tungkol sa sarili nya

hindi ko alam kung bakit hindi sya nagsasabi kung may problema or may dinadamdam sya, never ko din syang nakitang nagalit sakin, o kung kanino man maliban nalang sa mga kaibigan ko basta ang sabi nila ay hindi na muli itong gagalitin dahil nakakatakot daw at yung mga babaeng nakaranas ng galit nya ay nasa mental hospital naka confined wala akong masyadong alam sa kanya

pero kahit ganon ay hindi ko sya magawang iwan hindi ko alam kung bakit pero iniisip ko palang ay parang hindi ko kaya

at kahit anong magyari ay hindi ko ipagpapalit si Jean sakahit kanino tutol man ang magulang o hindi, never kong naramdaman na sinuportahan nila ako, they always said what I need to do kahit ayaw kung gawin ang mga gusto nila dahil magulang ko sila ay susundin ko sila kahit minsan ay nakakasal na

pero pagdating kay Jean at gusto nilang hiwalayan ko sya ay yung ang hindi ko mapapayagan, para ano para ipakasal ako sa anak ng business partner nila na kailan man ay hindi ko nakita o nakasalamuha sa buong buhay ko

tumingin ako kay Jean ng maramdaman kong hinawakan nya ang kamay ko, hindi ko namalayan na gising na pala sya, wala ito sinabi at tumingin lang sakin at niyakap ako ng mahigpit at umiyak sya ng umiyak sa balikat ko hindi ko alam kung bakit sya umiiyak

niyakap ko nalang sya ng mahigpit, at kahit nagulat ako sa ginawa nya dahil ngayon lang ito nangyari sa buong pagsasama ngayon lang sya umiyak ng ganto ka tindi

"Zach don't leave me Don't be like her"

~~~~~~~~~~~~~~~

nagising ako ng wala sya sa tabi ko kaya naghilamus muna ako ng mukha at nagtoothbrush

paglabas ko ng kwarto ay nakita ko sya sa living room nakaupo sa sofa, lumapit ako sa kanya at nakita ko na namamaga yung mga mata nya siguro dahil sa pagiyak

"pwede mong sabihin sakin yang problema mo?" tanong ko sa kanya habang nakatayo sa harap nya

"It's nothing"

"Jean do you trust me?"

"yes"

"you love me"

"yes"

"then why can't you tell me your problem, you always like that, I feel like your stranger to me because I don't know anything about you, you said you trust me but why I feel like I'm untrusted you said you love me but why you never tell me something about you " wala na lumabas na lahat ng tanong sa utak at nang masabi ko lahat ng yun ay parang nakahinga ako mg maluwag

"you won't understand"

"then make me to understand you, dahil hindi ko alam kung bakit ka umiiyak kagabi pati kahapon at nung huling labas natin iniiwasan mo yung babae na nakita natin sa boutique at nakita ko yung galit at lungkot sa mata mo wala akong kilalang relative mo, kaya Jean Please tell me kung may problema ka hindi yung hindi kita naiintindihan sa lahat ng kilos mo  "

"you really want to know?"

"yes"

"then what you want to know?"

"everything Jean, everything about you"

tumingin ito sakin at pumikit at saka huminga ng malalim at pinaupo nya ako sa tabi nya at umupo sya sa kandungan ko at sinandal ang ulo sa balikat ko

"The woman we meet in mall was my mother twin sister, nung namatay si mommy pinakasalan sya ni papa , but she never treated us like my mother do ," us? so may kapatid sya magtatanong na sana ako pero tinakpan nya ang bibig ko at tinuloy ang pagsasalita

"I don't hate her, not until I saw her hurting Vean my lil sister she's my twin , when I saw her doing that,  binasag ko yung paborito nyang vase , at tumingin sya sakin ng sobrang sama at tinulak nya ang kapatid ko at nahulog ito sa malalim na part ng pool pero bago sya mailigtas ay nawalan na sya ng buhay dahil pero dinala padinnamin sya sa hospital at nalaman din namin na may sakit pala sya sa puso , I was sixteen nung nagyari ang trahenyang iyon, I blame her kung bakit maagang namatay ang kapatid ko at maslalo akong nagalit nung nalaman ko na pinadiretso libing sya ni papa , hindi ko manlang sya nakita sa huling pagkakataon, never syang nagluksa ng mamatay si Vean, kaya kinuha ko lahat ng mana ko at pati narin kay Vean, at saka kami lumayas sa bahay na iyon at namuhay magisa , kaya ako umiyak kagabi yun ay dahil 6th years death anniversary nya gusto ko syang puntahan ang libingan nya pero hindi ko alam kung saan, may tanong ka paba?" hindi agad ako nakasagot sa tanong nya dahil sa sobrang gulat , at may narealize ako na parang may mali sa sinabi nya

"anong ibig mong sabihin sa lumayas kami sa bahay na iyon at namuhay magisa "

"kasama ko yung yaya namin na nagalaga samin ni Vean lumayas ako ng kasama sya dinala nnya ako sa bahay nila nung unang mga araw ay ok pa.naman kami hanggang sa napapasin ko na nagbago ang pakikitungo nya sakin at nalaman ko na binenta nya ako sa mga hindi ko kilalang tao , nung nakuha ako ng mga taong yun ay dinala nya ako sa isang laboratory at nakita ko na maraming katawan doon na may maraming aparato na nakadikit, nung mga araw na iyon ay wala akong maramdaman na kahit ano , kahit  katiting na takot ay wala akong maramdaman at doon ko napagtanto na may personal disorder ako, angpersonal disorder ay yun ay yung pagpapalit palit ng katauhan sa  isang katawan lang lahat ng ala-ala nya ay ala-ala ko rin at lahat ng ala-ala ko ay ala-ala nya rin, lahat ng nakikita ko ay nakikita nya rin lahat ng nakikita nya ay nakikita ko rin , pero iba ang personalidad nya kesa sakin, Ako ay madaling makaramdam ng takot, mahina ang loob at higit sa lahat hindi ko kayang pumatay katulad nya alam mo ba nung araw ng mapunta ako sa laboratory ay pinatay nya lahat ng nandoon  wala syang tinira na kahit ni ano at sya rin ang gumawa ng kaguluhat sa school last year, alam kong nasabi na sa iyo ng mga kaibigan mo ang nangyari noon " napalunok nalang  ako sa mga nalaman ko

"nagpakit naba sya sakin noon, yung isa mo pang personalidad?"