Chapter 17

30 5 0
                                    


Zach... hindi ka pa rin ba kakain? sige na, oh..."


hindi ko pinansin si lara. nakapikit lang ako at nakatalukbong ng kumot habang nakahiga sa kama. i was facing the other side.


ang bigat. wala akong ganang gumalaw. hindi ako nagugutom. wala akong nararamdaman kung hindi sakit. napakasakit. buong gabi, buong araw akong umiiyak. kahit pakiramdam ko wala na akong luhang mailalabas, maalala ko lang ulit na... na wala na siya... wala na.


the mind could forget everything but the heart will remember.


" Zach ilang linggo na huwag mo namang ikulong ang sarili mo sa kalungkutan,"


" kasalanan ko ."


yakap- yakap ko ngayon ang kanyang mga damit.it's been weeks since she gone still everything is fresh. parang kahapon lang ay naririnig ko pa ang boses niya.


" Zach i know you still blame yourself to what happened but you think she wants to see you like this?"


tumulo na naman ang luha ko. nanatili akong nakapikit habang mahinang humihikbi. wala akong kinakausap na kahit sino. sinubukan na nilang lahat pero ni isa sa kanila ay hindi ko nilingon. i just wanted to be in this bed forever. i wanted to be gone.


I Still remember the day i woke up and knowing that she's gone

i lost my wife.


i lost her


kasalanan ko hindi ko sya naligtas


a tears flowed into my eyes.


weeks have passed since the nightmare of my life, i lost her.


i'll never forget that day. the day that supposed to be the happiest day kasi katatapos lang ng kasal namin tapos ito pa ang mangyayari


those  weeks i stayed to my room, and left there, continuing to blame myself for what had happened, until James , my friend, speak to me


"sa tingin mo ba matutuwa sya sa ginagawa mo ha! tandaan mo Zach may anak ka! hindi lang sa asawa mo umiikot ang mundo, kaya tumayo ka dyan at yung anak nyo ang pagtuunan mo ng pansin kung ayaw mong pati sya ay mawala.sayo" sigaw nya sakin at sa mga huli nyang sinabi ay doon ako napatingin sa kanya kahit may mga luha pa ang mga mata ko


"anong ibig mong sabihin?"kinakabahan kong tanong sa kanya


"gusto syang kunin ng ama mo"


"They can't do that"

"They can.... kung hindi ka magtitino magugulat ka nalang nasa puder na nila si kyron"


"at hindi accidente ang nangyari sa inyo sa France nakuhanan sa CCTV ang mga pangyayari"dagdag pa nya



"lets investigate that at malaman ko lang kung sino ang may gawa non sisiguradihin kong mabubulok sya sa kulungan"mariing sabi ko



"ehh yung paghahanap sa katawan ni Kiralyn kailan mo sisimulan? "



"ngayon na mismo... pero gusto ko munang makita yung anak ko"


Third person POV



Pays de la Loire, one of the region in France ang mag-asawang Moreau ay may nakitang babae na nakahandusay sa gubat



"

Qui est cet enfant ? Est-il toujours vivant?"




"il est toujours vivant ,Je pense qu'il a été impliqué dans l'accident qui s'est produit au cours des dernières semaines "




"le mieux c'est qu'on l'emmène à l'hôpital pour qu'il soit soigné"



"nous n'avons pas d'argent pour le soigner"



"est-ce un problème, c'est nous qui allons prendre soin de lui, alors portez-le et quand nous rentrerons à la maison"



at umalis na sila ano kaya ang kahihinatnan ng babaeng kasama nila









...........................................

Translate salamat kay Google translation

Sino kaya itong batang ito?buhay pa kaya siya?

buhay pa.sya at sa tingin ko ay kasama ito sa naganap na aksidente nitong mga nakaraang linggo

ang mabuti pa au dalhin na natin sya sa ospital para magamot

wala tayong pera pampagamot sa kanya

problema ba yun edi tayo ang mag aalaga sa kanya kaya buhatin mo na sya para mauwi na tayo

My Silent GirlWhere stories live. Discover now