My Silent Girl

Chapter 26

My heart beat so fast when she slowly raised her face. i even blink my eyes three times to make sure that my aren't playing tricks on me.

Ican't stop myself not to cry. kung panaginip man'to, sana ay hindi na ako magising.

Nanginginig ang kamay kong inabot ang pisngi niya kung totoo ba talaga siya na nasa harap ko. i cried even more when i touched her cheek.

" Jean....you're alive?" i said while crying.then I hug her

I hug her tight but she's never hug me back, kaya humarap ako sa kanya at nakita ko sa mga mata nya na parang hindi nya ako kilala

"S-Sino ka?, Bakit mo ako niyakap?Hindi naman kita kilala"tanong nya sakin at maya-maya pa ay humawak sya sa ulo nya at bigla nalang sumigaw na parang may iniindang sakit

Nilapitan ko sya pero patuloy parin sya sa pagsigaw hanggang sa nawalan sya ng malay kaya binuhat ko sya ng parang bagong kasal at dinala sa emergency room

Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko naghalo-halo na sila, maya-maya lang ay may pumunta dito na dalawang matanda at isang dalaga

Lumabas na ang doktor kaya lumapit kami sa kanya at sinabi nya saamin ang kalagayan ni Jean at hindi ako makapaniwala sa nalaman ko dahil nagkaroon pala sya ang amnesia kaya pala parang hindi nya ako kilala at sunabi din saakin ng dalawang matanda kung paano napunta sakanila si Jean

Kung hindi ko pa sinabi sa kanila na asawa ko sya at pinakita ko ang picture namin nung kinasal kami ay hindi pa nila sasabihin ang nangyari

Pinaalala din ng doktor na wagpilitin na makaalala sya dahil baka makasama ito sa kanya at hayaan lang daw na kusang bumalik ang ala-ala nya

Kiralyn/Viclyn POV

Pagmulat ng mata ko ay bumungad saakin ang isang pamilyar na mansion dahil dito ko nakita yung bata

Habang naglalakad ako ay napadpad ako sa isang kwarto at nakita ko ang dalawang bata na masayang nagpipinta lalapit sana ako pero nagbago ang senaryo at nakarinig ako ng bata na umiiyak at nakita ko na sinasaktan nung babae yung bata pipigilan ko sana  sya pero hindi ako makaalis sa kinatatayuan ko

Tumulo ang luha ko sa tuwingnaririnig ko ang pagiyak nya at nagulat ako ng nakita ko na nandito ulit ako sa pool at nakita ko na sinasaksak nung bata na babae yung babaeng nananambunot doon sa bata kanina

Hinanap ko sya at nakita ko syang palutang lutang sa tubig at nagiba nanaman ang senaryo pero alam ko na wala na ako sa mansion kundi nasa isang abandonadong lugar at nakita ko ulit kung paano patayin nung bata na si Kiralyn ang lahat ng taong lalapit sa kanya

Hindi ko kinaya ang mga nakita ko kaya pumikit ako at tinakpan ang tainga ko nung tumahimik ang lugar ay minulat ko ang mata ko

Nakita ko ang dalawang tao sa harap ko na nanood ng palabas at nakita ko yung mukha nung lalaki nung lumingon sya dito sa pwesto  at pamilyar saakin yung mukha nya

Nagulat ako ng ngumiti sya saakin at kinawayan ako, ibig ba nitong sabihin ay nakikita nya ako

"Hi,Kiralyn Jean Andrada"sabi nya habang nakangiting nakaharap saakin at doon na pumasok ang mga memoryang nawala saakin at para akong nanood ng sine dahil sa sunod sunod na memorya ang aking naalala

Naalala ko lahat ng nangyari sakin at naalala ko narin na ako pala ang gumawa ng mga patayan na nakikita ko ako pala yung bata na yun

At isa pa hindi naman ako pumatay ng inosenteng tao lahat ng napatay ko ay mga masasama at saka hindi naman mangyayari yun sakanila kung hindi nila kami pinakailaman