uygulamalı(metot) erkek arkadaş | hyunsung

10.Bölüm adım adım öpüşme dersleri (kimse uzman değil ama 101)

sung:
ben sanırım gelemeyeceğim

jin:
ah
peki

sung:
ISTEMEDIĞIMDEN DEĞİL
ödevim vardı ve bitirmemiştim
annem ödevini yapıp öyle git dedi
çünkü ona on dakikalık bir yer kaldı dedim

jin:
on dakika sonra gelemez misin?

sung:
jinnie
daha ödeve başlamamıştım bile

jin:
yuh
ne yapıyordun sen bunca zaman?

sung:
ödevi nasıl yapacağımı düşünüyordum
hani bilirsin
ödevi nasıl yapacağını çözmek bir hafta
ödevi yapmak bir saat
ama bu ödevi yapmak da bir haftaymış

jin:
tamam ben gelebilir miyim?
sizin eve

sung:
ama ödev yapacağım

jin:
tamam aptal ödevine yardım etmek için geleceğim zaten

sung:
gerçekten mi🥺

jin:
elbette
beş dakikaya ordayım

---

Jisung hemen ayaklandı. Ödevini çoktan masasının üzerinde, lambanının sarı cılız ışığının altında unutmuştu. Gözleri etrafta gezindi ve etrafın derli toplu olması için yatağının üstündeki kıyafetleri toparladı. Bunu daha önce yapmadığından emindi. Hyunjin buraya ilk kez geliyor değildi ve etrafı pek çok kez darmadağınık iken görmüştü. Ve hiçbir şey demediğinden hoşnutsuz bir mırıltı bile çıkarmadığından Jisung emindi. Yine de içinde bir yerler Hyunjin'in en iyi versiyonunu görmesini istiyordu.

Jisung kıyafetlerini dolaba tıkıştırıp nevresimini düzeltti. Yatağının hemen yanındaki komodinin üzerinde belki bir haftadan fazla bir süredir duran bardakları aceleyle kollarının arasına sıkıştırdı ve mutfağa bırakmak için merdivenleri hızla indi. Annesi tekrardan bakışlarını ona çevirdi.

"Tatlım bitirdin mi?" Diye sordu. "Istersen git yine de sonra devam edersin."

Jisung saçını yüzünden çektikten sonra bardakları tezgahın üstüne koydu. "Hyunjin buraya gelecek." dedi hızla. "Ödevi bitireceğiz. Sonra beraber takılırız." Kapı çalındığında yerinden sıçradı. "Off, nasıl görünüyorum?"

"Ne-"

"Ay kapının önünde kalmasın. Ben bakıyorum!"

Hyunjin bol gri sweatshirti ve gri eşofman altıyla kapısının önünde gözüktüğünde Jisung kalbini sakinleştirmeye, hiçbir sıkıntı olmadığına ve onu ilk defa böyle görmediğine kendini ikna etmeye çalışıyordu.

"Ne düşünüyorsun Ji?"

Ji... Sadece Ji diye düşündü Jisung. Aman tanrım sadece Ji dedi diye kendine kaybetme.

"Hiçbir şey." Hyunjin içeri geçsin diye kapının yanında ayrıldı. "Üşümedin mi böyle?"

"Hava güzel gibi duruyordu o yüzden üşümem sandım ama," Hyunjin'in sözleri Jisung onun eline uzandığında ve soğuktan kızarmış ellerini yanaklarına götürüp orada ısınmasını sağladığında kesildi. Rahat, tasasız bir tebessüm suratına yerleştiğinde Jisung'un yanağına iki kere hafifçe vurdu. "İyiyim Jisung-ah." dedi sevimli bir tonda.