တမာသို႔တမ္​းျခင္​း(တမာသို့တမ်းခြင်း)

1

Zawgyi

တိမ္​ကင္​းစင္​ၿပီးသာယာလွ​ေသာ ​ေကာင္​းကင္​ယံတြင္​ ၾကယ္​မ​်ားစံုလင္​စြာဖူးပြင္​့​ေနၿပီး ၾကည္​လင္​​ေအးျမ​ေသာ လ​ေရာင္​မွာလည္​း လွပ​ေသာ ပန္​းပြင္​့နီနီ​ေတြ​ေပၚသို႔ သက္​ဆင္​း​ေန​ေလ​ေတာ့သည္​။

ထိုလွပ​ေသာ အခိုက္​အတန္​႔တြင္​ မတူညီ​ေသာ ​ေနရာႏွစ္​ခုမွ တူညီစြာ​ေမြးဖြားလာၾက​ေသာ မိန္​းမငယ္​​ေလးႏွစ္​ဦး ရဲ႕ သာယာ​ေသာအသံ​ေလး​ေတြက တိတ္​ဆိတ္​ၿငိမ္​သက္​​ေန​ေသာ ​ပတ္​၀န္​းက်င္​အား ပိုလို႔ပင္​အသက္​၀င္​​ေစလာ​ေလသည္​။

...........

"ဟဲ့.....သမီး....ဘယ္​​ေတြသြား​ေနလို႔ ဒီ​ေလာက္​မိုးခ်ဳပ္​မွျပန္​လာရတာလဲ...!"

​ေစတနာ​ေဇာျဖင္​့ ​ေငါက္​​ေန​ေသာ ဖခင္​ျဖစ္​သူအား တစ္​ခ်က္​ၾကည္​့လိုက္​ၿပီး ​ေခါင္​းကုတ္​လိုက္​ကာ မိမိအား အလိုလိုက္​​ေသာ မိခင္​ျဖစ္​သူရဲ႕ ​ေဘးသို႔သြားထိုင္​လိုက္​​ေလ​ေတာ့သည္​။

ထို႔​ေနာက္​ မိခင္ျဖစ္​သူ ရဲ႕ တံ​ေတာင္​အား လက္​က​ေလးျဖင္​့ တို႔လိုက္​​ေတာ့ မိခင္​ျဖစ္​သူက မိမိ ဘက္​မွ ၀င္​ကူ​ေျပာ​ေပးလာ​ေလသည္​။

"က​ေလးပဲ ငယ္​တုန္​းသြားတာ သြားပါ​ေစ​ေပါ့.....​ေတာ္​့ ႏွယ္​ တကယ္​တည္​း စိတ္​ပူတတ္​ရန္​​ေကာ..."

"ပူဆို သမီး မိန္​းက​ေလး ​ေမြးထားတာ​ေလကြာ.....အသက္​လည္​းၾကည္​့ဦး မနက္​ျဖန္​ဆို ဘိုးဘြားရိပ္​သာပဲ ပို႔ရ​ေနၿပီ...."

ဖခင္​ျဖစ္​သူရဲ႕ စကား​ေၾကာင္​့ သူမ ႏႈတ္​ခမ္​း​ေတြ တစ္​​ေတာင္​​ေလာက္​​ေထာ္​သြားၿပီး ျပန္​​ေျပာရန္​ျပင္​လိုက္​​ေသာ္​လည္​း ဖခင္​ ရဲ႕ ႏႈတ္​ဖ်ားမွ ထြက္​လာ​ေသာ အမည္​နာမ တစ္​ခု​ေၾကာင္​့ သူမ ရဲ႕ စကားလံုးတို႔ ရပ္​တန္႔​သြား​ေလ​ေတာ့သည္​။

"ဟိုဘက္​ အပိုင္​းက နီနီ ဆို ၾကည္​့...ဘယ္​​ေလာက္​​ေတာင္​ ျမန္​မာဆန္​လိုက္​သလဲ....မနက္​ဆို ဘုန္​းႀကီး​ေက်ာင္​းသြား ဆြမ္​းပို႔....အျပန္​ မိဘကူ.....​ေဟာ...​ေနာက္​ၿပီး အားတဲ့အခ်ိန္​ဆို က​ေလး​ေတြကို စာျပပါပ​ေကာလား.....အိမ္​က မိ္န္​းမပ်ိဳက​ေတာ့ ဆံႏြယ္​​ေတြကို​ေတာ့ မိန္​းက​ေလးဆန္​​ေအာင္​ထားပါလ်က္​ အျမဲ ပြ​ေလ်ာင္​း​ေလ်ာင္​းနဲ႔ အျမင္​မတင္​့တယ္​ခ်က္​.....တစ္​ရက္​ထဲ​ေမြးတယ္​လို႔သာဆို.....ဘယ္​့ႏွယ္​ကြယ္​....မိုးနဲ႔​ေျမ.....နံ႔သာဆီနဲ႔အီး ပဲ...."