My Skating Partner

29

Tessa's pov

Ηρθε η μερα. Η μερα που θα δικαιωσει ολη τη σκληρη δουλεια τον τελευταίο χρονο. Δεν εχω υπαρξει ποτε περισσοτερο κουρασμενη και ενθουσιασμενη ταυτόχρονα απ' οσο νιωθω τωρα.

Δεν εχω καν ανεβει στον παγο ακομα, ειμαι στην πρωτη σειρα στις κερκιδες και νιωθω τοσο νευρικη που τα ποδια μου δεν εχουν σταματησει να ανεβοκατεβαινουν. Διπλα μου εχω τον Sebastian και μπροστα μας -ορθιος- ειναι ο Pietro. Μας δινει τελευταίες οδηγιες. Χρειαζεται να καταβαλλω προσπαθεια για να συγκεντρωθω σε ο,τι λεει.

Νιωθω ενα κρυο να με διαπερναει, και σκυβω να δω στο γονατο μου πανω το μεγαλο χερι του Sebastian. Προσπαθω πολυ σκληρα να αγνοησω τον ηλεκτρισμο που νιωθω μονο και μονο απο μια τοσο απλή κίνηση. Ειναι ντροπιαστικο το ποσο με επηρεαζει η παρουσία του.

Και η συζητηση εχθες με τα κοριτσια δε βοηθησε. Ηταν ενα πραγμα να παραδεχτω στον εαυτο μου το πως νιωθω για αυτον, και αλλο το να το παραδεχτω σε αλλους. Και δεν μου χει φυγει απο το μυαλο οτι ενω ο Sebastian μου ειπε το βραδυ που περάσαμε μαζί οτι ειναι ερωτευμενος μαζι μου, εγω δε του απαντησα. Και με φρικαρει το οτι νιωθω τοσα πραγματα και δε το ξερει. Εγω αν ελεγα σε καποιον πως νιωθω και δεν ανταπεδιδε δε ξερω πως θα ενιωθα μετα. Μπορει ο Sebastian να μην έδειξε να περιμενει απαντηση, ή να μην εδειξε απογοητευση οταν δεν την πηρε, αλλα δεν μπορούσα να ξερω πως αισθανθηκε οντως. Και με ετρωγε αυτο.

Χριστε μου πως θα συγκεντρωθω στον αγωνα έτσι.

Σηκωνομαι απ την θεση μου αφηνοντας το χερι του Sebastian να πεσει, και περπατησα λιγα βηματα περα δωθε να μου φυγει η ένταση. Ημασταν οι επομενοι.