A/N : ကိုယ်က ကျန့်ကောကို ဇနီး၊ မိန်းမ
စသဖြင့် အဲ့လို ခေါ်ဝေါ်သုံးနှုန်းတာမျိုးဆို လုံးဝ စန်းစန်းတင့်ပါတယ်။ကိုယ်ရေးခဲ့ဖူးတဲ့ married life fic တွေမှာတောင် ထည့်မသုံးခဲ့တာကို သတိထားမိပါလိမ့်မယ်။အခုအပိုင်းမှာတော့ အခြေအေနအရ ထည့်သုံးထားရပါတယ်။
ဒါကြောင့်မို့ ကောကိုရော စာဖတ်သူလေးတွေကိုပါ အနူးအညွတ်တောင်းပန်ပါတယ်ရှင့်။
• • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • •
ရထားလုံးက ငြိမ့်ခနဲအရပ်မှာတော့ ကျောင်းတော်ဆီရောက်ပြီမှန်း ရှောင်းကျန့်သိလိုက်တယ်။
တစ်လမ်းလုံး မှီနွဲ့ယိမ်းခွေ့ပြီး အသားယူနေတဲ့ အမတ်ဝမ်ဆီကနေ လွတ်မြောက်ခွင့်ရပြီမို့ သက်ပြင်းကလေးခိုးချရတာပါပဲ။
"ရှောင်း"
"ဟင်"
"ဒါက မေ့ဆေးသုတ်ထားတဲ့ အပ် ...
လိုအပ်ရင် ထုတ်သုံးဖို့ "
ရထားလုံးရပ်တာနဲ့ အမတ်ဝမ်က ရှောင်းကျန့်ကို သေတ္တာသေးသေးလေးတစ်ခုကမ်းပေးလာတယ်။ ရှောင်းကျန့် လည်း ခပ်သွက်သွက်ယူပြီး ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ အရွယ်တူ အပ် ၃ချောင်းကိုတွေ့လိုက်ရပါတယ်။ ရှောင်းကျန့် သေသေချာချာလေး စူးစမ်းနေတုန်းမှာပဲ အမတ်ဝမ်က ကြွေအိုးသေးသေးလေးတစ်လုံးလှမ်းပေးလာပြီး ..
"ဒီအိုးက မင်အိုး...သက်သေယူတဲ့အခါမျိုးမှာ မှတ်သားဖို့ လိုလိုမယ်မယ်ဖြစ်အောင် ဆောင်ထားပေါ့...ဟင် "
"အော့..."
အမတ်ဝမ်က ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ မင်အိုးလေးကို ရှောင်းကျန့်လက်ဖဝါးသေးသေးလေးထဲ ထည့်ပေးလာပြန်ပါတယ်။ ရှောင်းကျန့်လည်း ေခါင်းလုံးလုံးလေးကို ဆတ်ခနဲညိတ်ပြလိုက်တော့ အမတ်ဝမ်က ခပ်ဖွဖွပြုံးပြိီး စိုက်ကြည့်နေရာကနေ ရုတ်တရက်ဆိုသလို နဖူးပြင်ပြေပြေဆီ နမ်းမွှေးလာပါတော့တယ်။အနမ်းနွေးနွေးနဲ့အတူ ခပ်တိုးတိုးပြောလာသေးတာက...
"မွစ်..."
"ဒါကတော့ ကိုယ့်အမှတ်အသားပေါ့..."
ကြံကြံဖန်ဖန်ပြောလာတာမို့ ရှောင်းကျန့် မျက်စောင်းကလေး လှစ်ခနဲထိုးပစ်တော့ အမတ်ဝမ်က နှုတ်ခမ်းစွန်းတစ်ဖက်လွင့်နေအောင်ပြုံးတော့တာပါပဲ။ နောက်တော့ ရှောင်းကျန့် လက်ဖျားလေးကို ဖွဖွဖျစ်ညှစ်ပြီးတာနဲ့ ရထားလုံးပေါ်က လွှားခနဲဆင်းသွားတော့တာရယ်။
YOU ARE READING
အမတ်မင်းပါ အထောက်တော်မဟုတ်ဘူး (Completed)
Fanfiction"အဟွန်း တကယ့်ရှောင်းပဲ...အဲ့လိုလေးတွေပြောတတ်တာကိုက ကိုယ့်ချစ်သူဖြစ်မဲ့ လက္ခဏာတွေ ရှောင်းရဲ့ သိရဲ့လား...ဟင်" "အဟြန္း တကယ့္ေရွာင္းပဲ...အဲ့လိုေလးေတြေျပာတတ္တာကိုက ကိုယ့္ခ်စ္သူျဖစ္မဲ့ လကၡဏာေတြ ေရွာင္းရဲ့ သိရဲ့လား...ဟင္"
