Unicode
Jungkookတစ်ယောက် အိပ်လို့မပျော် Taehyungနဲ့သူ့ရဲ့ငယ်ဘဝလေးကိုပြန်ပြီးတွေးနေမိသည်။
"Taeရယ် အဲ့တုန်းက ကိုကို Taeစကားနားထောင်ခဲ့မိရင် အခုလို ကိုကိုတို့တွေဝေးရမှာမဟုတ်ဘူး ကိုကိုမှားခဲ့ပါတယ် Taeရယ် "
Jungkookတစ်ယောက်တွေးရင်းနဲ့မျက်ရည် ကျလာပြန်သည်။
####
"သားJungkookသေချာစဥ်းစားနော် ဒီအခွင့်အရေးက နှစ်ခါ မရဘူး သားကိုအဲ့သူဌေးလင်မယားက မွေးစားချင်နေတာ သူတို့နဲ့သားလိုက်သွားရင် သားကောင်းစားမှာနော်"
ဂေဟာမှူးစကားကြားတော့ Jungkookလည်း တွေဝေလို့နေသည်။
"သား Taeနဲ့မခွဲနိုင်ဘူး ဂေဟာမှူးရယ် သားလိုက်သွားရင် Taeတစ်ယောက်ထဲဖြစ်နေမှာ"
"ဂေဟာမှူးတို့လည်းရှိနေတာပဲသားရယ် Taeလေးကို ဂေဟာမှူးတို့စောင့်ရှောက်မှာပေါ့"
"ဂေဟာမှူးလည်း သိတဲ့အတိုင်းပဲ Taeက သားကိုကလွဲရင် ဘယ်သူ့ကိုမှ ခင်တွယ်တာမဟုတ်ဘူး သားမရှိရင် Taeအထီးကျန်နေမှာ"
"ဂေဟာမှူးက သားကောင်းစားဖို့အတွက်ပြောတာပါ ဒီမှာနေရင် သားကောင်းစားမှာ မဟုတ်ဘူး သားကိုမွေးစားမဲ့သူဌေးလင်မယားနဲ့သားလိုက်သွားရင် သားဖြစ်ချင်တဲ့ဆန္ဒတွေ အကုန်ဖြစ်မှာ သားရဲ့"
ထိုစဥ် Taehyungတစ်ယောက် ဝင်လာသည်။
"ကိုကို Tae နဲ့လာဆော့ပေးပါ Taeနိုင်တာကို အကိုMinhoတို့က အနိုင်ကျင့်နေတယ်"
"Taeလေး ပြီးမှ ကိုကို ကို လွှတ်လိုက်မယ်နော် အခု ဂေဟာမှူးက Taeလေး ကိုကို ကို စကားပြောစရာလေးရှိသေးလို့"
ဂေဟာမှူးစကားကြားတော့ Taehyungမျက်နှာလေးကငိုမဲ့မဲ့နှင့်။
Taehyungမျက်နှာ ငိုမဲ့မဲ့ဖြစ်နေတော့ Jungkookမှာ မနေနိုင်။
"ဂေဟာမှူး နောက်မှ ဆက်ပြောကြမယ်နော် သား Taeနဲ့ ဆော့ပေးလိုက်ဦးမယ်"
Jungkookတစ်ယောက်Taehyungလက်ကိုဆွဲပြီး ထွက်သွားတော့သည်။
ဂေဟာမှူးကတော့ Jungkookနဲ့ Taehyungကို ကြည့်ပြီး သက်ပျင်းတချချနှင့် ကျန်ခဲ့တော့သည်။
YOU ARE READING
အတိတ်ရဲ့အလွန်
Fanfiction"Taeရယ် ဘယ်တွေရောက်နေတာလည်း...ကိုကို Taeကို ရှာတာ တစ်နေ့မှ မပျက်ခဲ့ပါဘူး ....ဒီနေ့မတွေ့ရင်နောက်နေ့တော့ တွေ့မှာပဲ ဆိုတဲ့စိတ်နဲ့ ကိုကို ဇွဲမလျော့ပဲ ရှာနေရတာ... Taeလေးက ကိုကို ကို သနားရင် ထွက်လာပါတော့လား"
