EGOİST

KÜÇÜKLÜK FOTOĞRAFLARIM...

Ben eylül. İzmir Cumhuriyet Anadolu lisesinden geliyorum "

Dememle Emre öksürmüş gibi yapıp bana ' Kezban ' dedi. Bunu herkes duymuştu. Bana gülmeye başladılar. Bende gözyaşlarımı tutamayıp sınıftan çıktım.

Koşarak lavaboya gittim. Önceki okulumda hiç ağlamamıştım. Zaten sulu göz bir kızda değildim.Ama onların bana bunu yapmalarına izin vermemeliydim. O yüzden Yüzümü yıkayıp sınıfa doğru yürümeye başladım. Sınıfa girdiğimde

" iyimisin kızım ? "

Diyen hocama başımı sallayıp Cansunun yanına geçtim. 

Bana ikinci kez kezban demişti. Ben kezban değildim. Tamam saçlarımı yandan örmüş, eteğim dizimin altında olabilir ama asla kezban değildim..

Dersi dikkatlice dinlemiş birçok not almıştım. O çocuk olmasa belki sevebilirdim bu okulu. Ha bide şu sarı cadıyı söylemesen içimde kalır. Geberir biterim valla.

Son derse kadar Emre bidaha bana bulaşmamıştı, sesi dahi çıkmıyordu. Fırtına öncesi sessizlik olmasından korkuyordum.

Son zil çaldığında servisime bindim.
Kulaklığı takıp " cody simpson dan new problems " i dinledim.
Gerçekten öylemiydi. Biz kızlar erkekler için yeni problemlerden mi ibarettik. Sadece zor bir problem ama çözülmesi imkansız değil. Sadece çözmek için biraz zaman gerekiyordu.

Eve ulaşmıştım. Yemeğimi yedikten sonra odama çıktım. Bugünkü işlediğimiz konuları tekrar edecektim. Telefonuma mesaj gelince birden donakaldım. Mesaj Mervedendi.

" Bugün yaptığım için özür dilerim. Derste not tuttuğunu gördüm size gelip notları alabilir miyim ?"

Şaşkınlıktan ağzım açık kalmıştı.

" Tabiki"

Diye mesaj yolladım...

" adres?"

" beşiktaştaki maltepe mahallesi 410 numara 2. Kat "

Birkaç saate bize gelmişti. Odama çıktık. Masamın üzerinde benim salakça çekildiğim küçüklük fotoğraflarım duruyordu. Merve onlara güldü ve yatağıma oturdu.
Bende birşeyler getirmek için aşağıdaki mutfağa indim. Elimde taze sıkılmış meyve sularıyla yukarı çıktım. Ama odamda merve yoktu. Aşağı inip anneme sordum.

" Acil bir işi varmış, o yüzden çıktı "

Dedi. Notları bile almamıştı. Şaşırdım. Ama pek umursamadığım söylenemez. Zaten o kızda birşeyler var. Hissediyorum. Pek masum biri gibi görünmüyor açıkçası.

Neyse gidip notları tekrar ettim birkaç test çözüp uyudum.
Sabah uyandım bu sefer saçlarımı örmek yerine yukardan bağladım. Etek yerine de pantolonumu giymiştim. Bi daha o çocuk bana kezban diyemeyecekti..

Kahvaltımı yapıp annemin yanağına bir öpücük kondurup servise bindim.

Okula geldiğimizde okulun duvarında bir beyaz perde  ve onu görecek bir şekilde projeksiyon vardı. Okula adım attığım anda projeksiyon çalışmaya başladı.

Hayır ! Olamaz beyaz perdede benim salakça çekildiğim küçüklük fotolarım. Merve böyle bir kötülüğü niye yapıyordu ki. Ben ona ne yapmıştım. Herkes aynı anda bana dönüp gülmeye başlamıştı. Yanaklarımın ıslandığını hissedebiliyordum. Gözyaşlarım çoktan bağımsızlıklarını ilan etmişlerdi.
Bunun Merveyle Emrenin yaptığından adım gibi emindim. Koşarak sınıfa gittim. Merveyi bulduğum anda suratına tokat attım. Saçlarını tuttuğum gibi yere yapıştırdım. Tam haddini bildirecekken kolumdan biri tuttuğu gibi beni duvara fırlattı. Sırtım çok acımıştı. Kendime geldiğimde Emre merveyi kaldırırken gördüm. Evet beni duvara Emre fırlatmıştı. Ona da çok sinirliydim.