[ ငါ့ရည်စားကသူ့ရည်စားဖြစ်နေတယ် ] [ ငါ့ရည္စားကသူ႕ရည္စားျဖစ္ေနတယ္ ]

[14]

[ ငါ့ရည်စားကသူ့ရည်စားဖြစ်နေတယ် ] [ 14 ]

၀မ်ရိပေါ်သည်အခန်းထဲသို့ငိုင်ငိုင်ကြီး၀င်လာပြီးရေချိုးခန်းထဲ၀င်သွားတဲ့ရှောင်ကျန်ကိုကြည့်နေတာကြာလှပြီးဖြစ်သည်။အခုရေချိုးခန်းထဲမှာ1နာရီလောက်ကြာနေပြီးဖြစ်လို့တခုခုဖြစ်မှာစိုးရိမ်ကာရေချိုးခန်းတံခါးကိုခေါက်ကာအော်ခေါ်တော့သည်။

"ကျန်ကော...ကျန်ကော..."
၀မ်ရိပေါ်သည်တံခါးကိုခေါက်ကာအော်ခေါ်သော်လဲဖြေသူမရှိပါ။

၀မ်ရိပေါ်သည်တဖြည်းဖြည်းစိုးရိမ်စိတ်တွေများလာကာ..
"ရှောင်ကျန်!ရှောင်ကျန်အထဲမှာဘာဖြစ်နေတာလဲ!"

၀မ်ရိပေါ်သည်တော်တော်ကြာတဲ့အထိအသံမကြားရသောကြောင့်တံခါးကိုဖျက်ပြီး၀င်မယ်အလုပ်တံခါးဟာပွင့်လာသည်။

"ရှောင်ကျန်အဆင်ပြေရဲ့လား?"
၀မ်ရိပေါ်သည်အ၀တ်များ၀တ်လျက်နှင်ရေများစိုရွှဲနေသောရှောင်ကျန်ရဲ့ပုခုံးကိုဆွဲကိုင်၍စိုးရိပ်စွာမေးလိုက်သည်။

ရှောင်ကျန်သည်ခေါင်းငုတ်နေသည့်နေရာကမော့လိုက်သောအခါရှောင်ကျန်၏မျက်၀န်များဟာမျက်ရည်များနှင့်စိုရွှဲနေပြီးရဲနေသည်။

၀မ်ရိပေါ်သည်ဘာမှမစဉ်စားနိုင်တော့ပဲ
ရှောင်ကျန်ကိုဆွဲဖက်လိုက်တော့သည်။

"ဘာမှမဖြစ်ဘူးကျွန်တော်ရှိတယ်..."
၀မ်ရိပေါ်သည်ရှောင်ကျန်ကိုတင်ကြပ်စွာဖက်လိုက်ရင်ပြောလိုက်သည်။

‌‌ကလေးသည်နှစ်သိပ့်ပေးလေပို‌ငိုလေဖြစ်သည်။ရှောင်ကျန်လဲအဲ့လိုပါပဲ။

ရှောင်ကျန်သည်သူကိုနှစ်သိပ့်ပေးနေသော
၀မ်ရိပေါ်ကြောင့်မျက်ရည်များဝဲလာကာ၀မ်နည်းတကြီးငိုလာတော့သည်။

"ဟင့်...!ရိပေါ်..."

"ကျွန်တော်ရှိတယ်"

"ကိုကို...သူမကိုတကယ်ချစ်တာ...!"

"ကျွန်တော်....သိ...ပါတယ်"
၀မ်ရိပေါ်သည်ရင်ထဲမှာနစ်နေအောင်နာကျင်ပေမယ်သည်းခံကာပြန်ဖြေပေးသည်။

"အခု...သူမကကိုကို့ ကိုမချစ်တော့ဘူးတဲ့!ဟင့်"
ရှောင်ကျန်သည်ငိုရင်နှင့်အော်ပြောသည်။