Ms. Psycho(COMPLETE)

Chapter 33

Nasa kusina kami ngayon, at tila ba masusing ipagluluto ako ni Cassandra. Ang eksena, parang nagmumula sa pahina ng isang nobelang puno ng kakaibang tensyon at kahindik-hindik na tagpo. Ang isang serial killer, na tila isang karakter sa kwento, ang nagluluto para sa akin.

Sa harap ko, masigla si Cassandra habang naghihiwa ng sibuyas at kamatis. Ang kanyang mga kilos, parang makatang na nagtatanghal ng mahusay na gawain, ay nagbigay sa akin ng kakaibang pakiramdam ng kaba.

"My love, do you have any allergies?" maalagang tanong niya, subalit ang aking sagot ay isang simpleng iling lamang.

Biglang tanong ko, "Tell me about yourself, Cassandra." Itinigil niya ang kanyang gawain at dumiretso ng tingin sa akin.

"Tell me everything, don't hide anything," dugtong ko, nagpapakita ng seryosong interes sa kanyang nakaraan.

Nag-aalangan si Cassandra, isinasantabi ang kanyang hawak na kutsilyo at ipinatay ang apoy sa kalan.

"You want to know everything, my love? But first, can you promise me you will not hate me?" ang tono niya, mula sa malambing at mapag-alagang tao, ay biglang naging mabangis na hayop, tila handang mang-akit.

"Yes, I want to know everything, but I can't promise you that," sagot ko, ayaw kong magbigay ng pangako, lalo na't walang kasiguraduhan.

"First, I'm Cassandra Fransin Mendoza, 33 years old, a former assassin. Because of that, I can't help but kill people."

"Since I was young, my body and mind were trained to kill and survive. There's a huge difference between us, Mishka," kwento niya. Nakita ko ang isang patak ng luha sa kanyang mata habang patuloy siya sa kanyang kuwento.

"I tried to escape reality and kill myself many times. Then you came into my life. I thought it was just an interest, but it grew deeper, and I found myself drowning in emotions. I don't want to put you in danger, so I need to stay away from you for a while."

"When I saw the real serial killer, it felt like I was facing a demon, not a human being." Ang kanyang boses, na puno ng pangamba, ay naglalarawan ng kanyang karanasan. Hindi ko inakalang ganun pala kahirap ang kanyang buhay.

Sa kabila ng aking inaasahan, hindi galit ang naramdaman ko sa kanya kundi lungkot. Narealize ko kung gaano kaibang karanasan ang kanyang pinagdaanan.

"Shhh... Tahan na, ang laki-laki mo na para umiyak," biro ko, habang hinihigop ang nararamdamang lungkot sa paligid.

"You don't hate me?" tanong niya.
"Nope, I don't," sagot ko.

"Weh, baka niloloko mo lang ako," sabi niya, parang batang sumimangot.

"I'm not mad, and I don't hate you. Always remember, I'll be by your side. You can cry and enjoy as much as you want, my Ms. Psycho." Hinalikan ko ang kanyang matang namamaga kakaiyak.

"I love you, Cassandra Fransin Mendoza," sabi ko, at bigla siyang nahimatay.

Nang magmulat siya, may mga pagluha pa rin sa kanyang mga mata. Unti-unti kong iniangat ang kanyang mukha at ngumiti.

"We'll face everything together," pangako ko sa kanya. Ang kanyang mga mata ay nagsalita ng damdamin na hindi kayang tumbasan ng anumang salita.

Habang nagtutulungan kaming magluto, nagpatuloy si Cassandra sa kanyang kwento.

"After everything I've done, I thought you'd hate me," sabi niya, tila naglalabas ng mabigat na pasanin.

"Hindi ko kayang mawala ka," sagot ko.

"Ang pag-ibig ko sayo ay hindi nasusukat sa iyong nakaraan. Mahal kita para sa kung sino ka ngayon."

Habang ang gabi ay yumuyakap sa amin, natutunan kong tanggapin ang buong kwento ni Cassandra. Hindi kami perpekto, ngunit sa bawat sulok ng aming pagkatao, natagpuan namin ang isang lugar para sa isa't isa.

TO BE CONTINUE..................