Starry eyes | tk

18| kırmızı

8 ay sonra
Taehyung'dan~

Onunlayken zaman çok hızlı geçiyordu... yaşadığımı hissediyordum. Güne gülümseyerek başlıyor, onun yerine güzel şeylere bakıyordum. En çok da ona...
Anneme yemeğini yedirdiklerim sonra yanaklarını hızlıca öpüp kapıdan çıktım. Jungkook parka varmış olmalıydı.. köpeğini gezdirme saati gelmişti. Hızlıca arabama atlayıp parka yakın bir yere kadar sürdüm. Arabadan inip hızlı adımlarla ilerledim. Jungkook'u gördüğüm gibi yüzümde geniş bir gülümseme oluştu. Esen rüzgar uzayan kıvırcık saçlarını savuruyordu. Yavaşça yaklaştım ve onu korkutmadan sarıldım beline ve burnumu saçlarına gömdüm. Bana doğru gelip bacaklarıma atlayan köpeği ile kahkaha atmıştım. Jungkook sevimlice gülüp konuştu hemen.

"Geç kaldın bugün!"

"Özür dilerim..."

Dediğime güldü şımarıkça.

"Gülüyor bir de-"

Gülümsedim hemen. Kolumu yavaşça omzuma atıp kendime yaklaştırdım onu. Başımı yan çevirip burnumu saçlarına gömdüm tekrar, öpmeyi de unutmadım.

"Taehyung.. bugün beni doktora bırakır mısın? Gözlerim için."

Şaşkınlıkla geri çekildim.

"Kontrollerine gidiyor musun sen? Doktorun ne diyor? Neden bana söylemedin bunca zaman?"

Yürümeyi bırakıp elimi tuttu sıkıca. Gülümsedi.

"Heyecanlanma hemen. Bir gelişme yok o yüzden gerek duymadım söylemek için. Bugün gelmeni isteme sebebim doktorumun ailemden biriyle konuşmak istemesi. Gelip vasim olmanı istiyorum."

Dudağımın kenarı kıvrıldı usulca... kızacaktım sözde küçük beye. Hızla elini kaldırıp yüzüme dokunduğunda dudaklarımı hissetti hemen ve gülerek konuştu.

"Nasıl gülüyorsun hemen.. hoşuna gitti di mi? Hmhm biliyorum, biliyorum."

Şımarıkça konuşmasına karşılık gülümsemem kıkırtıya dönüştü. Elimi yanağına koyup sevdim hemen gülüşünü. Çenesinin altını hafifçe sıkarken yanağına da hızlı bir öpücük kondurdum.

-•••-

~Akşam 09.00 suları
Jungkook'dan-

Derin bir nefes alıp arkama yaslanmıştım gergince. Üç seanstır geldiğim doktora tekrar gelmiştim. Göz kontrolünden sonra önerilen doktora geliyordum. O güne dair bir şeyler hatırlamaya artık hazır hissediyordum... tek başıma hatırlayamadığım için en son bu yola başvurmaya karar vermiştim. Şimdiye kadar işe yaramasa da yine de hemen pes etmek istemiyordum. Korksam da kendim için bunu yapmalıydım... ama en çok taehyung için...

Doktorun kibar sesini duyduğumda derin bir nefes alıp verdim ve dediklerini dinlemeye başladım.

"Jungkook hazır hissettiğinde başlayacağız.. gerilmemeye çalış lütfen."

Sadece başımı sallayıp devam etmesini bekledim.

Sandalyesini biraz daha yaklaştırıp görmeyen gözlerimin üzerine bir örtü örtmüştü ışığı engellemek için. Yavaşça konuştu.