ama nereye gideceğimizi bilmiyorduk. abim "siz olmasanız bara giderdimde" diye mırıldandı. benda bakıp"ikimizde reşitiz" dedim. hyunjinde bana katılarak "evet gidebiliriz" dedi. abimde kafasını sağa sola salladı ve "siz yinede küçüksünüz olmaz" dedi.
hyunjin kulağıma eğilip "istersen bi gün beraber gideriz" dediğinde gülümseyip kafamı salladım.
•••
Ben ne yapmıştım. hyunjin nasıl beni sevdi böyle bi işe yaramazı? ailem bile yoktu! henüz ona hiçbirşey anlatmadım, ama bu akşam anlatırım büyük ihtimalle. ona bunları söylesem halime acıyıp bana daha farklı davranmasından korkuyorum. ama o öyle değildir, bu akşam ona anlatıcam. abimide evden yollicam! evlensin ya gitsin başımdan. yok yada evlenmesin kalsın benle. abimi atkadaşına göndersem? olabilir onu yollayıp hyunjin ile tek kalırım, acaba baramı gitseydik akşam. yok ya bugün konuşalım biraz onla. abimede sevgili olduğumuzu söylemeden durursam çatlicam! sabahtan beri hyunjin yanımda ama dokunamıyorum resmen ya! evet, evet şimdi abime söylicem...
•••
onlar sohbet ederken ben "abi bişey söylicem" dedim. abim dikkatini tamamen bana toplamıştı. bende iç çekip "hyunjin benim sevgilim" dedim. ikiside bana bakıyordu. ve abim gülüp "canim kardesim, mal kardeşim, aptal kardeşim çok belli ediyodunuz ya zaten sabah bu çocuğun ve senin dudakların kıpmırmızıydı. görmeseydim anlamazdım" dedi. daha sonra konuşuruk yine öylesine. artık hyunjin yanımda ve ona dokunabiliyorum!
akşama geldik simdii
abimi yollamıştım evde tek kalmıştık. herşeyi anlatma vaktiydi ben hyunjinle bi koltuğa oturdum ve birbirimize döndük. ben konuşmaya başladım;
"hyunjin şimdi sana o gün neden üzgün olduğumu anlatıcam ama lütfen bölme... o gün üzgün olmamın sebebi annem. aslında annemde babamda, babam sürekli içiyordu ve annemi dövüyordu ve çok kavga ediyolardı. ben artık dayanamıyordum. o zamanlar 13 yaşındaydım. abimde 17 yaşında. bi gün annem işten çıkarken bize 'beni işten baban alıcak erken dönerim' diye mesaj atmıştı. 1 saat geçti gelmediler, 4 saat geçti yine gelmediler. abimi bi numara aradı, bişeyler konuştular ve abim ağlamaya başladı ve annemin adını sayıklıyordu. ben ne olduğunu soruğumda ' babam denicek orospu yüzünden kaza yapmışlar, babam iyi ama annem... ölmüş' dedi bana. annem artık yoktu nasıl yaşıyacaktık bilmiyorum. babam vardı hala ama ondanda korkmaya başladık. ama ondan ne beklenir bizi terk etti! bize annemin babası para yolluyodu. ama abim üniversiteyi bitirdikten sonra o da vefat etti. abim mimar olduğu için çalışmaya başladı. o yüzden şuan durumumuz iyi, babam ara sıra gelip kendini affettirmeye çalıyor. ve o pizza yediğim gün annemin ölüm yıl dönümüydü, oraya giderdik annemle sürekli o yüzden ordaydım" diyip iç çektim
şuan hyunjinin kucağındaydim. ve ağlıyordum. ama pekte umrumda değildi açıkçası. ama rahatlamıştım, hyunjinde beni sakinleştirmeye çalışıyordu...
°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•
bolum bittigg gecen bolumde kainin fav battaniyesini şu alttaki
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
onceki bolume koymayi unutmusum ve alttaki ip kismini kesmeye usendim
