KAPI

SOĞUK .

Bakışlar,
Soğuk bakışlar,
Çatık kaşlar,
Yabancı yüzler,
Yalancı arkadaşlıklar,
Sahte kahkahalar ve cehennemin dibindeymiş gibi hissettiğim okul.

Tören biraz uzun sürmüştü.Keyifsiz bir şekilde yukarı çıktım. Kapıların önünde sınıf listeleri vardı. 5-10 dakika sonra ismimi buldum.12-C yazan kapıyı buldum. Umutsuz bir bakış attım kapıya.Yeni bir seneydi benim için.Herkes arkadaştı zaten.Gene aynı şeyleri yaşayacaktım.İçim buruk,bakışlarım çaresizdi.Sevilmeyen bir insandım ben.Kimse yakın olmak istemez,hep kaçardı benden.Günaydın desem bile soğuk bakışlar atarlardı.Her gece onlar yüzünden ağlayarak uykuya dalmak vardı bide. Ardından bir sonraki gün de tekrar aynı şeyleri yaşamak. tekrar ve tekrar.Yorulsam bile hiç aksatmamak.Elimdeki tek başarı bu galiba. "çekilsene kapının önünden" bir an tüm düşüncelerimden arınıp sağ tarafımdan gelen gür sese yöneldim.
Gözler,
Ela gözler,
Bakılası gözler,
İri gözler,
Güzel gözler,
Ve bakışlarıyla beni ezen gözler.

"Sağır mısın kızım?" Aslında kapının önünden çekilme fikri çok mantıklıydı.Fakat ben mal gibi 1 dakika boyunca sadece bakmıştım. Daha sonra izin verdim geçmesine. İşte başlamıştım gene garipliklerime. Zil sesini duyunca içeri girdim.20-25 kişi vardı sınıfta.Kızların hepsi bakımlı ve fazlasıyla makyajlıydılar.Bana bakışlarından anlamıştım hemen. Garipsenmiştim gene.Kızlar kendi aralarında kıkırdaşıp bana bakıyorlardı. En iyisinin en arka sıraya geçmekti. Allahtan kimse oturmamıştı.Ela gözlü çocukta diğer köşedeki arkada oturuyordu.Neyse o beni ilgilendirmezdi. Çok kaba bir insandı.İnsanın kalbini kırabiliyordu.
Kapının açılma sesiyle derin bir nefes aldım.Saçları fönlü, hafif makyajlı ve bakımlı güzel bir hocaydı.Sınıfı gözleriyle süzdü.Yeni olduğumu fark etmesi uzun sürmedi."sen yenisin galiba". Dedi hoca tüm bakışlar bana döndü. En nefret ettiğim şeydi bu.Gözlerin bende olması."Canım ayağa kalkıp kendini tanıt. Terlemeye başlamıştım bile. Yüzüm domates gibi olmuştur muhtemelen. "Adım Zeren" dedim güçlükle.Sanki iğne yapmaya gitmişim de tüm acıyı çekip eve gidiyor gibi hissettim. Ama daha fazla bir şeyler söylememi bekliyordu hoca. Ancak yapamadım. "Tamam neyse otur yerine kendini tanıtmasanda olur"
Cümleler, en nefret ettiğim şeydir. Ben konuşurken kelimelerimi büyük bir titizlikle seçerim karşındakinin kalbi kırılmasın diye. Fakat görüyorumki elde var sıfır.
Ders boş geçmişti. En yakın arkadaşlar grup yapıp konuşuyorlardı ve ben gene yalnız.
Boş boş bakıyordum etrafa daha sonra yakaladım ela gözleri üzerimde
Gözler,
Ela gözler,
Aşağılayıcı bakışlar,
Kibirli bakışlar,
Ezen bakışlar
İfadesiz bakan gözler
Ve ömür boyu mutsuz olacağımı bir kez daha yüzüme vuran okul.
Teşekkür ederim
.