Beginning After The End: Laws Of The Jungle

LOTJ 3

                 Napahawak sa tiyan si Vanessa ng magising sya sa reyalidad ng maramdaman nyang kumulo ang tiyan nya dahil sa gutom.

Napatampal sya sa ulo at natawa na lang ng parang may na-realize syang ngayon lang nya naintindihan.

"Buhay pa ako at di pa namamatay...." natatawang bulong nya sa sarili na parang may iba pang ibigsabihin ang kanyang sinabi na buhay pa sya.

"To think na napaka-pessimist ko nitong mga nakaraang araw..." bumangon si Vanessa sa pagkakahiga.

"Isang bigsabihin nito..." mesteryoso nyang sabi habang nakatingin sa tiyan na hawak nya.

"I can still find them... kaya kung kinakailangan, even if I have to vomit... I have to eat forcefully until my body accepts it..."

As if nabigyan buhay at lakas ang katawan ni Vanessa ay tumayo ito at di ininda ang pagkahilo na naramdaman nya.

Vanessa look around to survey her surroundings and to her surprise she can't even tell where she is.

Tiningnan nya kung ano ang nakapagligtas sa kanya na kanyang tinatayuan ngayon.

"Eight wheeler cargo truck?" Takang tanong nya sa sarili then look around again.

She can't believe that so much have change in a short period of time.

"Two weeks at di ko na masabi kung nasaan ba ako..." di makapaniwala nyang sabi.

"Or is it two weeks?" She doubtfully asked after all di na suminag ang araw mula ng umulan at di nya inatupag kung ilang araw na ang nakalipas after all that thrilling life and death adventures she went through.

"Sa ngayon pagkain muna..."

Napatingin-tingin sya sa paligid pero puro baha ang nakikita nya na para bang nagmistulang ilog ang dating daanan ng mga sasakyan.

"Watson... hardware... cebuana..." sabi nya habang pinagtitignan nya bawat signboard ang nakikita nya.

"Wala na bang iba?" Tanong nya sa sarili habang iniisip kung kinakailangan nyang makipagsapalaran ulit ng buhay sa ibang lugar makahanap lang ng makakain.

"Halos lubog na ang iba dahil sa baha... ah! Mini grocery store at... seven-eleven ba yon?" Galak nyang sabi ng makakita sya ng mapagkukunan nya ng makakain.

May kalayuan din ito ng kaunti pero di nya ito initindi. Iniisip pa lang nya na may mapagkukunan nya ng makakain ay sumisigla ang buong katawan ni Vanessa na ilang araw ng di nakakain.

It's not that she has not eaten foods it's just she can't eat because she always vomits what she eats.

"This time I have to eat." Vanessa firmly said with a determination in her eyes.

If it was any normal day at narinig sya ng mga kasamahan nya o ng pamilya nya at pagtatawanan nila sya sa kanyang kaseryusuhan at determinadong salita, na para bang di sya pinapakain.

The thing is now is not normal nor Vanessa was joking because her life was depending on it.

Without any hesitation tumalon si Vanessa sa baha at lumangoy patungo sa mini grocery na nakita nya.

Habang patungo sya roon ay di nya maiwasang maisip kung kailan ba huli syang kumain kasabay ang pamilya nya.

The last supper 🍽  kung matatawag pa ba ito ng ganon but the last time is in that hospital.

Like Vanessa's mother said she needs to calm down kaya ginawa nya ang sabi nito and waited to her father to explain what is going on.

Dumating nga ang doctor at ipinaliwanag nga nito sa kanila na may martial law nga na naganap sa buong pilipinas at mahigpit ang bantay ng gobyerno sa mga hospital lalo na at may dalawa o apat na hospital na naging restricted sa mga sambayanan.