Bungou Stray Dogs x Reader

Hata

Aaaaah kahretsin sen ciddi misin?
Tüm zamanlar içinde şimdi ve bu kişiyle çıldıracağıııım
-Y/-
-Dazai hiiiiç konuşma sinirlerim bozuk senle uğraşamam.
-Neden kiiiiii. Yoksa sana saldıran kişi için mi mutsuzsun. Çok çirkindi değil mi? Merak etme bir daha onunla karşılaşmazsın. Karşılaşırsan da ölmüş sayılırsın.
-Yani sence taktığım konu bu mu?
Diyerek gülmeye başladım. Ay ayyy ciddi misin? Bir dakika bu şerefsiz chuuya'yı nereden biliyordu. Garip bir biçimde baktım. Bunu cevabını zihnini okuyarak bulacaktım. Gözlerimi kapatıp iç çektim.
-Yorucu bir gündü değil mi? Yemek ısmarlamama ne dersin?
Elini uzatarak bulundu bu teklifi. Elini yavaşça ittim.
-Teşekkürler ama ihtiyacım yok.
Diyerek onun yanından yürüyüp geçtim. Belimde hissettiğim elle arkamı döndürülmem bir oldu.
-Hadi amaaaa biraz eğlenelim.
Bunun sorunu neydi. Kendimi ondan aldığım kuvvetle iterek konuştum
-Neden bu kadar ısrarcısın?
Dazai iki elini havaya kaldırarak cevap verdi
-Böyle güzel bir kızı bulmuşken bir randevuya çıkarmazsam olmaz.
Ne kadar denersem deneyim kaçamayacağımı anladığım için sahte bir mutlulukla elimi ağzıma götürdüm.
-Aman tanrım bu çıkma teklifini nasıl geri çevireyim. Gidelim bari kıramam bu isteği.
-Benim gibi yakışıklıyı zor bulursun bir daha.
Göz devirerek beni çekiştirmesine izin verdim.
Yavaş yavaş yürüdük. Yolda Dazai kendini övüyordu aynı zamandan bazenleri yolda gördüğü dükkanlardaki iplere bakıp "Bunla güzel intihar edilir. Benimle çifte intihar yapmak ister misiiiin Y/n-chaaaaan?" Diyordu. Hemen cevabımı söylüyordum. "Önce sen yapacaksan anlaştık"
Küçük bir lokantanın girişine geldiğimizde bana kapıyı açıp hafifçe eğildi. Umursamadan içeri girdim. Düzgün bir masa bulup oturduk. Siparişimizi Dazai verdi. Sonra masanın üzerindeki ahşap kolona bakarak hayaller kurmaya başladı. Anlamadım ne var bu kolonda. Benim de kolona baktığımı görünce gülüp merakıma son verdi
-İntihar etmeyi benim gibi sevdiğini biliyordum.
Şimdi anlamıştım ipi bağlamak içindi o kolon. Onun gibi sırıtarak cevap verdim.
-A a lütfeeeen ben her gün yatıp kalkıp karşıma Dazai çıksa da intihar etsek diye tanrıya yalvarıyorum. (Ben yapıyorum.)
Kahkaha atarak karnını tuttu. Nedense bu şekilde çok Farklı görünüyordu. Mutlu gibiydi.
Yemekler geldiğinde asık konuya dönmem gerektiğini fark ettim. Çaktırmadan gözümü kapatıp saymaya başladım.
1 2 3 4 5 6 7 8 9 veeeee 10
Gözümü açtığımda düşünceler beklerken hiçbir şey değişmediğini fark ettim. Bir dakika NE?!
Tekrar denedim ama olmuyordu. Siktir anlamalıydım. Bu Dazai'da bir tuhaflık olduğunu. Elimle yüzümü sıvazlayıp su içtim. Bir dakika diğer gücüm duruyor mu? Deneme amaçlı elime şekil verdim ve denedim. Bir dakika güçlerimin hiçbirini kullanamıyorum. Bunda büyük bir sıkıntı vardı. Büyük ihtimalle hayatımın en büyük 2. Hatasını yapmıştım. Benim bu halimi gören Dazai sırıtarak konuşmaya başladı.
-Her zaman Chuuya gibi insaflı biriyle karşılaşmazsın Y/n-chan~
-Seni şerefsiz. Gücün var değil mi
-Böyle şeyler demek senin ağzına yakışmıyor Y/n-chan~
-Bunu söyleyen kişi sen misin? Liman mafyasında ünvanın ne? Dur tahmin edeyim intihar meraklısı mı?
-Her şeyi bu kadar kolay çözmen sendeki potansiyeli kanıtlıyor Y/n-Chan~. Bize katılmanı ciddi anlamda istiyorum. Ama Mori-san ne der bilmiyorum. O yüzdeeen ikna etmek için beraber gitmemiz lazım.
-Ben de o kadar aptalım ki gel gidelim diyeceğim. Daha o kadar düşmedim galiba. Zor giderim.
Masadan kalkarak çıkış kapısına yürüdüm dışarı çıkar çıkmaz kafama silah dayanması bir oldu. Yani Y/n ne bekliyordun olacağı buydu. Derin bir nefes aldım.
-Yani bu şekilde olacak hm~
Kafama silah tutan kişi konuştu.
-Zorluk çıkarma.
Güldüm.
-Oyun oynarken insanı ne mutlu eder biliyor musun?
Bana şaşkınca baktığında gülüp ona baktım ve konuştum.
-Seviyeni aşan şeyleri yenmektir. İnsan yapamayacağını düşündüğü şeyi yapınca mutlu olur. Umarım bu mutluluğu tadabilirsin.
Silahı elimde çevirip yere itmemle kaçmaya başlamam bir oldu. Etrafın çevrildiğini anlamayacak kadar mal değildim.
Ama benim de bildiğim yollar vardı. Koşarak ilerledim. İnsanlara karışıp izimi kaybettirmeyi planlıyordum. Koşarken peşimde kaç kişi olduğunu anlamak için telefonumu çıkardım. Kameraya göre şu an tam tamına 8 kişi peşimdeydi. Bu kadar az kişi olmayacaklarını Adım gibi biliyordum. Etrafta gizlenenlerde olmalıydı. Derin nefesler alıp koşarak caddeye girdim. Bir mağazaya girdim. Hiçbir şey olmamış gibi iki kıyafet alarak soyunma kabinine girip üstümü değiştirdim. Saçlarımın rengini saklamak amaçlı topuz yapıp çıktım. Güneş gözlüğünü alarak giysilerin parasını ödedim. Aynadan kendime baktım tanınmayacağımdan emin olmam lazımdı. Kontrol ettikten sonra hiçbir şey yokmuş gibi bir çanta alıp yürümeye başladım. Yavaş yavaş yürüyordum. 30 dakika kadar öylece gezdim. Bir süre sonra takip edilmediğime emin olduğumda şapkayı çıkardım ve bir banka oturdum. Ya benim hayatım tam düzene binmişken neden bir anda sarpa sarıyor. Ya ben sadece abimle kavga ettim diye evden çıkmıştım hepsi bu. Tanrım sen beni koru. Tam o sırada aklıma geldi. Abim kesin beni merak etmişti. Ne kadar gıcık olsamda abimdi kıyamıyordum. Sakince telefondan arama geçmişime baktım. Kontrol ettiğimde tam tamına 20 kez aradığını gördüm. Derin bir nefes aldım. Bu şekilde olaylar devam ederse dünyadaki oksijen miktarının büyük çoğunluğunu düşüren ben olacaktım. Yavaşça abimi geri aradım. Bu esnada nedense kendimi tehlikede hissediyordum. Sanki kaçmalıymışım gibi. Arama çok beklemeden hemen açıldı
-Y/N İYİ MİSİN?! NE KADAR ENDİŞELENDİM HABERİN VAR MI??
-İyiyim abiiiii
-ÇOK KORKTUM. VE BEN TAM BİR APTALIM ÖZÜR DİLERİM. AFFET BENİ
-Abi sakiiii-
Ağzıma bastırılan bezle sesim kesildi. Eli ittirip nefes almaya çalışırken telefonu elimden düşürdüm. Bu kimse hayvan gibi güçlüydü. Güçlerim hala tam olarak kendine gelmemişti. Ben çırpınıp kendimi korumaya çalışırken bedenim ilaca yenik düşüyordu. Yavaşça gözümü kapatıp bayılıyormuşum gibi yaptım. Ama arkamdaki şahıs bunu yememiş olacak ki bezi daha beter bastırdı. Yerdeki telefondan gelen bağırış sesleri yavaşça uğultuya dönüşüyordu. İçimden kendime söverek kendimi ilacın etkisine bıraktım. Bedenim yere düştüğünde son gördüğüm şey dazai'ın kendinden emin sırıtışıydı.
Şey evet yaşıyorum umarım bölümü seversiniz. Sınır koymayacağım diğer bölümü yarın yazmaya başlayacağım. O zaman iyi geceleeer.