MOKİTA - HyunHo -

2• 🧷

Selamlar!!!
👽🧷
----

Hyunjin
---

Elimdeki benden daha  sağlam olduğuna yemin edebileceğim  paspası yere sürdükçe bir diğer elimdeki karmakarışık notları okuyordum. Kafamda çalan şarkılar,  onlarca düşünce, bir sürü formül dışında hiçbir şey yoktu. Kesin (!) .

Bir notu anladığımı düşündüğüm an tozlanmış sıranın üzerine bırakmış, bir diğerini alıp  okumaya devam etmiştim. Saate baktığım sırada 03:34 olduğunu görmem yorgunluğumu resmen arttırmak için yeterli bir sebepti.
Saatlerdir dağılmış olan okulda yapayalnızdım. Gerçi ben hep yapayalnızım.

Birkaç dakika sonra paspası kenara bırakıp sıraları düzeltmiş ve tekrar saate dönmüştüm. 03:51
Henüz çok geç değildi, birkaç saat de olsa çalışabilirim sanırım.

Sıralardan birine oturduğum gibi soruları karşıma almış ve tam 05:23 'de kalkmıştım. Yorgunluktan düşen gözlerim beni öylesine zorluyordu ki... Uykuyu zaten sevmezdim. Uyumaya vaktim de olmazdı zaten. Buna rağmen başımı sıraya yasladım. Lanet olası ses ile gözlerimi açtığımda sınıfta sadece o iğrenç sima vardı. Tam tepemde durmuş saçlarımı tutam tutam kaldırıp konuşuyor ,beni uyandırmak için saçma sapan laflar ediyordu.

" Hey! Küçük fahişe, uyan. "

" Uyansana..."

" Okula bu kadar erken gelip bir de uyuyor musun! Kalk hadi."

Eninde sonunda maalesef ki açtım gözlerimi. Başımı kaldırıp ona bakmış, ardından  yavaşça ayağa kalkmıştım.

" B-beni n-n-ne.."

" Rica ediyorum sus Hyunjin, iğrenç kekelemeni duymak bile midemi bulandırıyor o yüzden sus."

Yine.

Gözlerimi ovuşturup ondan uzaklaşmış ve eşyalarımı masama bırakmaya başlamıştım. Masam bile demek istemiyorum.  Hiçbir şey bana ait değilmiş gibi... gerçi kendimi de hiçbir şeye ait hissedemem zaten.

Arkamdan gelmiş , eşyalarıma  bakıp birkaçını dağıtmış ve gülerek yerine geçmişti.

'Bana bunları neden yapıyorsun!' diye haykırmak istiyorum yüzüne. Nafile. Yapamam ki. Yapsam da değişmez bazı şeyler.
Sırasında ayak ayak üstüne atmış , cebinden çıkardığı sigarasını dudakları arasına koymuştu. O an ilk kez yüzüne dikkat ettim. Normalde bakmam bile zaten. Fakat yüz hatları ilk kez dikkatimi çekti. Ne olursa olsun midemi bulandırıyorsun.

Bakışları beni bulmuş " Ne o aşık aşık bakıyorsun. Otur da ayakta dikilip dikkatimi dağıtma."diyerek  lafını yine esirgememişti.  Sıralardan birine geçtim.. bu kadar erken saatte neden geldi bilmiyorum. Sadece bakışlarımı yere dikip sınıfın dolmasını bekledim. Ortamdaki sigara kokusu beni öksürtürken kalkıp yanıma geldi.

Yüzüme yaklaştığı sırada ona bakmamak için gözlerimi kapattım. Neyse ki gözümün önüne kadar düşen saçlarım beni çok güzel kurtarıyor.

" Ne o , sigaradan rahatsız mı oluyorsun?" ses vermedim.

" Soru sordum aptal! Rahatsız mı oluyorsun? "

Başımı sadece' evet' anlamında salladım. Gülerek sigarasının dumanını yüzüme üflemiş , ben geri çekilecekken bileğimi sertçe tutmuştu.

" Y-yapma ş-şu-şunu.."

Gözlerimi açmama sebep olan şey bileğimi kıracak derecede sıkmasıydı.