Our little secret

Hoe alles in een klap kan veranderen

Die nacht sliep ik slecht. Uren lag ik te woelen en na te denken over wat er die dag was gebeurd.

1. Paul had me verteld dat hij verliefd op me was.

2. Ik had gepraat met Jason McKartney en zijn nummer gekregen!

Hoe kan iemands leven in een dag zo ontzettend veranderen!? Als antwoord op mijn vraag begon mijn computer hard te piepen. Ik zuchtte en stond op om mijn mail te checken. Wie waagde het om mij midden in de nacht een mailtje te sturen!? Ik opende mijn mailbox en zag tot mijn grote schrik dat het nachtelijke mailtje van Paul afkomstig was. Met trillende hand opende ik het.

Hey Mar,

Het spijt me van hoe het is gelopen.

Ik had geen idee hoe moeilijk dit voor jou zou zijn en ik het begrip voor de manier waarop je reageerde.

Kunnen we dit alsjeblieft achter ons laten en gewoon vrienden blijven?

Paul

Ik wist niet hoe ik moest reageren. Natuurlijk wilde ik het goedmaken met hem, maar aan de andere kant kende ik mezelf te goed om te weten dat ik het nooit zou kunnen vergeten. Bij elke aanraking zou ik er iets achter zoeken en zelfs als ik het kon vergeten zou het altijd raar tussen ons blijven. Nee, het was beter als ik het een tijdje liet rusten. Misschien dat ik er later later klaar voor was om alles weer op te pakken, zoals het was.

Ik klikte op "nieuw bericht". Ik wou net Pauls emailadres invullen, toen ik me iets bedacht. Ik haalde het papiertje met Jasons gegevens uit mijn tas en vulde zijn emailadres in.

Hey Jason,

Sorry dat ik je zo laat mail, maar ik kan absoluut niet slapen. Ik kan de gedachte maar niet loslaten dat het nooit meer goed komt. :(

Marya

Ik drukte op verzenden en liet mezelf achterover op het bed valen. Mijn leven was altijd zo simpel geweest. Hoe kon in een dag alles op zijn kop staan?

Ik sloot mijn ogen en probeerde uit alle macht in slaap te vallen. Misschien had het effect, want een kwartier later was ik in dromenland.

Ik werd wakker van de ijselijke gil van mijn wekker, die me er helaas aan deed herrineren dat ik vandaag naar school moest.

Vermoeid kwam ik overeind en slenterde naar de douche. Ik kleedde me uit en liet het warme water mijn spieren losmaken. Ik hield van douchen. Het was het perfecte moment om even te ontspannnen en rustig na te kunnen denken.

Ik dacht aan hoe pijnlijk het zou zijn Paul vandaag weer te zien. Zijn gekwelde blikken en zijn hopeloze toon, wanneer hij me aan zou spreken. Ik rilde en stapte onder de douche vandaan.

Langzaam, maar toch gehaast kleedde ik me aan, om vervolgens de trap naar beneden te nemen en ontbijt klaar te maken. Ik ging net aan de keukentafel zitten, toen mijn vader binnen kwam.

'Hey lieverd'. Hij liep naar me toe en gaf me een kus op mijn kruin.

'Goed geslapen?'. Ik schudde mijn hoofd en speelde afwezig met de hagelslag op mijn bord.

'Zeg, moet jij niet eens gaan?'. Mijn vader wees naar de ouderwetse klok in de kamer. Ik liet mijn blik over de wijzers glijden en zag tot mijn schrik dat het al tien voor half negen was. Snel sprong ik op en rende ik naar de keuken. Ik grisde een appel en een flesje water mee en trok vlug mijn jas aan.

'Doei pap!' riep ik, 'Tot vanmiddag!'. Ik rende de deur uit en sprong op mijn fiets. Tijd voorde ergste dag van mijn leven...

Toen ik op school aankwam was de eerste bel al gegaan. Ik snelde me naar mijn kluisje en gooide mijn jas naar binnen. Met al mijn boeken nog in mijn tas rende ik de trap op naar mijn lokaal.