Our little secret

Van droom naar werkelijkheid

Heeeey,

Ik ben vandaag als een gek aan het schrijven en ik moet zeggen: Ik heb er echt heel veel lol in.

Het maakt me eigenlijk niet uit of mijn verhalen echt gelezen worden (al is dat wel een leuk meevallertje ;) ), ik vind het gewoon erg leuk om te doen.

Nou, in ieder geval: Veel plezier met lezen en vergeet niet te voten als je het leuk vindt!

Thnx!

x 

---------------------------------------------------------------------------------------------

'Hey Jase!'. Ik huppelde naar Jason toe en omhelsde hem vrolijk. 'Hoe gaat het ermee?'.

'Goed, hoor. Met jou? Heb je het wel twee dagen uit kunnen houden zonder mij'. Ik lachte.

'Het voelde als vakantie!' zei ik, quasi-opgelucht. Hij liet een twinkelende lach horen, die mijn hart deed smelten. 'Naar welke film gaan we?'

'Skyfall'. Hij zwaaide twee bioscoopkaartjes voor mijn gezicht heen en weer.

'Leuk' zei ik. Ik glimlachte naar hem. Even dach ik een blos op zijn wang verschijnen, maar ik had het me vast vergist, want hij herstelde zich snel weer en pakte me bij mijn hand.

'Kom' zei hij, 'Het begint al bijna'. Ik volgde hem naar de zaal. We namen plaatst op de achtersterij, wachtend tot de film zou beginnen. Er stond een grote bak popcorn tussen ons in, maar we waren beiden te zenuwachtig om er iets van te eten.

Eindelijk begon de film. Ik moest zeggen dat ik niet echt goed kon volgen waar de hij over ging. Ik was veel te opgewonden over het feit dat Jason op slechts enkele centimeters van me vandaan zat. Af en toe gluurde ik naar hem, tussen mijn wimpers door.

Zijn blik ontmoette de mijne en ik keek verlegen weg. Plots voelde ik een hand op de mijne. Ik keek opzij en zagen Jasons vingers in de mijne verstrengeld. Ik glimlachte. Er klonk een gil van het bioscoopscherm. Ik zuchtte.

'Heb jij enig idee waar de film over gaat?' fluisterde ik hem zachtjes toe. Hij schudde zijn hoofd.

'Geen idee. Misschien kunnen we maar beter gaan'.

Ik stemde ermee in en twee minuten later zaten we in het bijbehorende cafe van de bioscoop. Ik dronk gulzig van mij warme chocolademelk, terwijl Jason iets babbelde over koetjes en kalfjes.

'Waarom bracht je me hier eigenlijk mee naartoe?' vroeg ik nieuwsgierig. Jason verslikte zich in zijn koffie en het duurde even tot het hoesten gestopt was.

'Ja ehh.. Over dat...'. Hij schraapte luidruchtig zijn keel en keek me vol twijfel aan. 'eeuhm.. Ik weet ddat dat hele gedoe met Paul heel moeilijk voor je was, maar eh.. Ik voel hetzelfde voor je als hij'.

Ik keek hem vragend aan.

'Ik vind je leuk' verduidelijkte hij. Een moment keek ik hem geschokt aan. Toen vormde een gruwelijk beangstige grijns zich om mijn mond. Jason. Vindt. Mij. Leuk!!!

'Gaat het wel?' vroeg Jason angstig. Ik knikte heftig mijn hoofd.

'Ik.. Ik..' Ik probeerde iets nuttigs te zeggen, maar de woorden die ik nodig had, bleven demostratief in mijn keel steken.

Plots boog Jason zich voorover over het tafeltje en kuste me. Duizenden vlinders schoten als meteorieten door mijn buik en mijn hartslag versnelde tot lichtsnelheid.

Toen Jason zich eindelijk terug trok, kon ik het niet helpen dat ik een lachbui kreeg.

'Ik hou van je, Marya' zei hij ernstig, 'Echt'. Dromerig staarde ik in zijn ogen.