Ο Απολογισμός 4 : Το λυκόφως του Αετού

Reichsscheiterhaufen / part 4

Η ίδια ερώτηση, ταλάνιζε και το μυαλό της Τσάρλη, όταν ένιωσε το κορμί της καταπλακωμένο από τις σκόνες και τα τσιμέντα. Με κόπο σύρθηκε έξω, κλαίγοντας γοερά και αναζητώντας παντού γύρω της, είτε επιζώντες, είτε τον Γκαμπριέλ. Μέσα στην απόγνωση και τον πόνο της τον φρικτό, με πρόσωπο ματωμένο, είδε δύο γυναίκες να έχουν καταφύγει σε μία γωνία. Η στολή της, τις μπέρδευε, μα σύντομα τους εξήγησε τι είχε συμβεί εκλιπαρώντας για βοήθεια. Τα βουρκωμένα της μάτια, συγκρούστηκαν με την εικόνα ενός χεριού, το οποίο ίσα που προεξείχε από τα ερείπια.

«Γκαμπριέλ!» ούρλιαξε τρομοκρατημένη. Το αριστερό της χέρι ήταν με βεβαιότητα σπασμένο, καθώς ο πόνος ήταν ανυπόφορος. Εκείνη ωστόσο, με όσες δυνάμεις της είχαν απομείνει και με την βοήθεια των γυναικών, πάλεψε να σηκώσει τα πεσμένα τσιμέντα. Το θέαμα που της αποκαλύφθηκε, της ράγισε την καρδιά. Ο Γκαμπριέλ κείτονταν αναίσθητος, ασάλευτος και βουτηγμένος στο αίμα. Τα τρεμάμενα χέρια της άγγιξαν τα δικά του. Ήταν ακόμη ζωντανός «Κατήσου..»ψιθύρισε με δάκρυα στα μάτια και ευθύς βγήκε στους δρόμους σε έξαλλη κατάσταση αναζητώντας βοήθεια. Για καλή της τύχη, η στολή θα λειτουργούσε ευεργετικά, αφού ευθύς ειδοποιήθηκαν τα πρόχειρα νοσοκομεία εκστρατείας που είχαν στηθεί για τον Κόκκινο Στρατό. Ο Γκαμπριέλ μεταφέρθηκε στο πιο κοντινό, προκειμένου να του παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες. Η κατάστασή του ήταν κρίσιμη.

Ταυτόχρονα, ένα από τα πιο ισχυρά οχυρά που έπρεπε να καταληφθούν, ήταν ο τεράστιος αντιαεροπορικός πύργος στο νοτιοδυτικό άκρο του Ζωολογικού Κήπου. Εκεί ακριβώς, μεταφέρθηκαν Γερμανοί αιχμάλωτοι, προτείνοντας την παράδοση του κτιρίου δίχως εκτέλεση των Ες-Ες. Την Πρωτομαγιά πλέον, οκτώ μέρες πριν να πέσει η αυλαία της μεγαλύτερης παγκόσμιας τραγωδίας, ήρθε η απάντηση για συνθηκολόγηση. Ο Αλεξέι και ο Όττο ωστόσο, είχαν μεταφερθεί σε ένα άλλο φρούριο, εκείνο στο Σπαντάου. Χάος επικρατούσε με προπαγανδιστικά μηνύματα από την πλευρά των Ρώσων και πυρά από εκείνη των Γερμανών. Στο πρόσωπο του Όττο είχαν όλοι βρει το κλειδί. Η δυναμική του προσωπικότητα θεωρούνταν η καταλληλότερη, η ευστροφία του και οι δυνατότητες χειρισμού του καθενός, τον καθιστούσαν πολύτιμο. Κανείς δεν γνώριζε πως ανήκε προηγουμένως στα Ες-Ες εκτός της κοντινής παρέας. Για τους Συμμάχους βοηθούσε στην παράδοση και στην ανεύρεση εγκληματιών. Η αποστολή τους ήταν δύσκολη όμως αυτή τη φορά. Στο φρούριο, υπήρχαν άνδρες των Ες-Ες και πιθανότατα να αναγνώριζαν ευθύς τον Όττο και να τον πυροβολούσαν επιτόπου. Τελικά, επιλέχθηκε ο Αλεξέι με τον Κονσταντίν και βγαίνοντας από το δάσος κούνησαν μία λευκή σημαία.