Too late

Lukey

Ashton en ik genoten van onze avond. Dronken en giechelend liepen we naar het strand, waar we ons in lieten neerploffen. Hier hoorde we met zijn allen te zitten... Het brak me, maar de drank overheerste zo hard, dat ik echt gewoon van de wereld was. Ashton trok me tegen zich aan.
"Ik houd van jou Jess.", fluisterde hij in mijn oor.
Waardoor ik begon te giechelen. Zacht kuste ik hem op zijn lippen en al snel, begonnen dingen passioneler te worden. Zijn handen zaten overal terwijl de mijne in zijn krullende haren zaten geklemd. Een kreun verliet mijn mond, wanneer Ashton op mijn lip beet. Teder baande zijn lippen een weg naar beneden richting mijn sleutelbenen. Mijn kleedje werd los geritst. en ik trok zijn hemd open. Grijnzend keek ik weer naar dat prachtige lichaam, waar ik maar niet genoeg van kon krijgen. Plagerig streek ik met mijn hand over zijn spieren en stopte tot aan de rand van zijn broek.
"We kunnen dit niet hier doen.", zei ik dan zacht.
Smekend keek hij me aan. Blijkbaar was ik diegene hier met verstand.
"Ash, hoe graag ik het ook wil. Ik wil niet dat er een sekstape ofzo van ons verschijnt daarnaast, ik heb gewoon nood aan wat knuffels. Het lijkt een eeuwigheid geleden, dat we nog geknuffeld hebben."
Hij keek me even aan en stemde dan in. Mijn kleedje werd terug dicht gedaan en zijn kostuumvest, werd over ons heen gelegd. Ik lag tegen zijn spieren aan en speelde met onze verstrengelde vingers.
"Ash, wat er ook gebeurd, wij blijven bij elkaar toch?"
"Natuurlijk babe, voor altijd. Ik geloof er in dat jij de vrouw van mijn leven bent. Diegene waarmee ik oud word, en waarom geloof ik dat? Omdat we al vele dingen hebben mee gemaakt. Wij hebben geen basic relatie van ik zie je graag. Alles verliep stroef en dat verloopt het soms nog steeds."
Dat was volledig waar, we waren geen basic koppel.
"Ash, ik maak me zorgen om Luke.", zuchtte ik dan zacht.
"Niet nu Jess. Luke heeft het waarschijnlijk naar zijn zin met Lynn. Morgen praten we wel met hem oke? Nu wil ik genieten."
Ik knikte, maar mijn gedachten dwaalden voortdurend af. Wat als ik nu niet voorbestemd was met Ashton, maar met Luke? Wat als ik verblind werd door vriendschap? Nee, dat kon niet want ik hield van Ashton. Met heel mijn hart. Hij maakte me gelukkig. Maar wat als Luke me gelukkiger kon maken? Hij gevoelens had voor mij en daarom zou raar deed. Ik het meisje was, waarvoor hij gevallen was.. Hij elke keer moest aanzien hoe ik met Ashton klef stond te doen, terwijl hij gevoelens voor me had en ik het hart van mijn beste vriend brak.. Hoe slecht was ik. Of dacht ik verkeerd? Vragen overspoelde me en hoe graag ik het ook wou verdringen, ik kon het niet.
"Babe, gaat het wel?", vroeg Ashton zacht.
Zijn vingertoppen gleden over mijn wangen en stopte de tranen die als een waterval er over heen gleden. Vluchtig knikte ik. Ashton mocht niet weten wat er in mijn gedachten om ging. Dit was te erg en te riskant.
"Het is gewoon, ik ben bang Ash."
"Het komt echt wel goed hoor."
En daar lagen we dan, in het zand, met het rustige geluid van de golven. Mijn ademhaling ging rustig op en neer. Langzaam dommelde ik in een diepe slaap.

Het geluid van gure wind en kletsende golven, maakte me wakker. Ashton keek me glimlachend aan.
"Goedemorgen.", glimlachte hij en kuste me teder.
Ik humde wat tegen zijn lippen aan, dat leek op een goedemorgen. Hij trok me dichter tegen zich aan, waardoor er een rilling over me heen ging.
"Zullen we nog een stukje wandelen?"
Aarzelend knikte ik. Het liefst van al wou ik nu rechtstreeks naar Luke, zeggen dat het me speet en met hem eens praten. Maar ik kon mijn vriendje dumpen. Hij had al zoveel voor mij gedaan, en betekende alles voor mij. Een verdwaalde traan liep weer over mijn wang. Het voelde allemaal niet meer goed, alsof ik in een tweestrijd zat met mezelf, met mijn gevoelens en met mijn vriendje en beste vriend. Verliezen zou ik doen en dat was iets, dat ik al genoeg had gehad. Ik kon het niet nog eens. Vluchtig probeerde ik de traan weg te vegen, voor dat Ashton het merkte, maar tevergeefs ...
"Babe, wat is er nu, ik kan zien dat je ergens mee zit.."
Snikkend zakte ik neer in zijn armen. Stevig en teder knuffelde hij me en fluisterde kalmerende woordjes in mijn oor. De rust keerde weder in mijn lichaam en gebroken keek ik hem aan.
"Ash, wat als er nou iets was met Luke? Wat als ik toch niet die goede beste vriendin voor hem ben, die ik wil zijn? Hij is als een broer voor mij en ik wil hem niet kwijt en ik ben bang dat als ik dat tegen jou zeg, jij boos zal worden, omdat je dan denkt dat ik liever bij hem ben dan bij jou, maar dat is niet waar, want ik zie je graag en ik wil jou ook helemaal niet kwijt. Je bent het beste vriendje dat ik me ooit kon wensen. Je begrijpt me als geen ander en ik wil gewoon dit niet kwijt. Ik ...."
Hij legde zijn vinger op mijn mond en keek me diep aan.
"Shhhhhht. Eén je raakt me niet kwijt, twee, misschien moeten we inderdaad naar Luke en drie ik houd van jou onthoud dat oke."
Ik knikte en knuffelde hem teder. Hij was toch ook zo fantastisch.
"Kom, dan rijden we naar Luke.", glimlachte hij en tilde me op.
Ik stuurde snel een berichtje naar Luke, dat Ashton en ik onderweg waren om eens te praten met hem, maar kreeg geen antwoord. Normaal stuurde hij altijd terug en ook behoorlijk snel. Zou hij boos zijn? Of te druk bezig zijn met Lynn? Een steek van jaloezie ging door me heen. Of zou er iets gebeurd zijn. Geteisterd door mijn gedachten zat ik in de auto, angstig voor, wat voor nieuws we gingen krijgen en in welke staat we Luke zouden terug vinden. Toen we bij Luke aan kwamen, ging mijn hart te keer. Ashton greep mijn hand beet en keek me verzekerd aan. We duwde op de bel en hoorde gestommel van binnen. Ik schrok toen ik Luke zag. Zijn ogen helemaal rood, diepe wallen er onder alsof hij deze nacht gewoon niet geslapen had, ... Hij zag er verschrikkelijk uit. Vluchtig liet ik Ashton's hand los en trok Luke in een knuffel. Niet veel later voelde ik nog een paar armen om ons heen en wist dat Ashton ons ook knuffelde.
"Het spijt me Luke.", fluisterde ik dan in zijn oor.
Met een klein glimlachje keek hij me aan.
"Het is oke.", mompelde hij.
Ik kon de pijn in zijn blik zien. Maar reageerde er niet op, als hij het me wou vertellen zou hij dat vast wel doen.
"Ash, kunnen Jess en ik even alleen spreken?", vroeg Luke dan.
Ashton knikte met een kleine glimlach en ging Lizz vergezellen. Luke trok me mee naar zijn kamer en gebaarde dat ik op zijn bed kon gaan zitten, terwijl hij naast me plaats nam. Moeilijk keek hij me aan.
"Ik ....", stammelde hij.
"Het spijt me dat ik gisteren je niet achterna gegaan ben Lukey, maar Ashton wou er een fijne avond van maken en ... ik voel me gewoon nogal schuldig.", gaf ik toe.
"Het is oke Jess. Ik snap Ashton ook wel, jij probeert je aandacht altijd te verdelen over ons twee, maar uiteindelijk ben je met Ashton en hij verdient dat tikkeltje meer aandacht. Plus het was zijn eindejaarsbal en hij is even bang voor de universiteit als jij dat bent, dus ik snap het Jess. Het is gewoon ... Ik brak toen ik merkte dat je mijn kettinkje had uitgedaan en een andere om je hals had. Eéntje dat Ashton je waarschijnlijk heeft gegeven? Ik weet niet waarom, maar het deed wat met me. Het spijt me, het klinkt allemaal zo flauw, maar ik wil jou gewoon niet kwijt en ik wil dat je weet dat je alles voor me bent Jess."
Glimlachend keek ik hem aan. Wat schattig dat hij er zo over dacht.
"He, Lukey, zo snel raak je niet van me af hoor. Ik wil jou ook niet kwijt en je betekend ook alles voor mij Luke. Best friends, weet je nog."
Hij knikte en trok me in een knuffel.
"Thanks Jess. Je weet me altijd op te vrolijken."
"Aaah Lukey, kom hier, laten we met zijn drieën wat leuke films bekijken en dan straks repeteren, want jullie hebben nog wat werk aan de winkel, als jullie binnen 4 dagen jullie eerste gig hebben.", grijnsde ik.
Grijnzend keek hij me aan en trok me dan weer terug naar beneden. Ashton en Lizz waren in een conversatie verzeild.
"Hej Lizz.", glimlachte ik en gaf haar een stevige knuffel.
"Wel hallo Jess.", lachte ze.
"Zo, klaar voor wat films?", grijnsde Luke dan.
Ashton en ik knikte. Met zijn drieën verzamelde we wat snacks en drinken, nestelde ons in de zetel en begonnen dan met één of andere western film.

Writersnote: het is super lief van jullie maar het is echt zo ingewikkeld om uit te leggen.