She's different

Hoofdstuk 74

Giorgina POV:

Ik lig op mijn zij op bed en staar doelloos voor me uit. Ik voel me doelloos. De leegte die ik op dit moment vanbinnen en om me heen voel is enorm. Ik mis mijn broer in alles wat ik doe en overal waar ik ga. Het is 3 dagen geleden dat hij is overleden, en vandaag wordt hij begraven. Vandaag moet ik voorgoed afscheid van hem nemen.

Als er op de deur geklopt wordt veeg ik snel de tranen van mijn wang, maar ik kijk niet op. 'Hé lieverd.' Het is mijn moeder. 'Ik heb je jurkje bij de stomerij opgehaald.' Ik mompel enkel. Ik hoor hoe ze het jurkje aan mijn kast hangt en verlaat dan mijn slaapkamer weer. Ik duw mezelf omhoog en zwaai mijn benen over de rand van het bed. Ik zucht eens diep en sta dan op. In de badkamer neem ik een lange, hete douch en was ik mijn haren. Als ik me afgedroogd heb en mijn haar uitgeborsteld heb loop ik mijn slaapkamer in en trek ik zwart ondergoed aan. Ik haal mijn zwarte jurkje uit de beschermhoes en trek het voorzichtig aan. Ik doe mascara en een lichte lippenstift op en draai mijn oorbellen in mijn oor. Mijn natte haar laat ik los over mijn schouders hangen en ik doe mijn horloge en ring om. Als ik klaar ben pak ik zwarte hakken uit mijn schoenenkast en trek ik ze aan. Ik kijk eens in de spiegel. Ondanks deze droevige dag vind ik dat ik er nog redelijk goed uitzie, op mijn wallen onder mijn ogen na. Het jurkje zit strak om mijn lichaam heen en is niet te kort en de schoenen passen er goed bij. 'Let's go.' Mompel ik tegen mezelf en ik loop mijn kamer uit de trap af. Remco zit met Ella en mijn vader op de bank. 'Je ziet er prachtig uit.' Ik glimlach. 'Dankje pap. Waar is mama?' 'Bij Beaudine.' Ik knik en loop naar Beaudine haar slaapkamer. Mijn moeder is bezig haar aan te kleden. 'Hey mam.' Zeg ik zacht en ik neem mijn kleine zusje van haar over. 'Wat ben je mooi, en ik weet zeker dat Menno dat ook had gevonden.' Zegt ze verdrietig en ik sla even een arm om haar heen. 'Zullen we kleding voor hem uit gaan zoeken?' Ik knik, leg Beaudine in de box in de woonkamer en ga naar de slaapkamer van mijn broers. 'Enig idee wat hij graag aan gehad wou hebben?' Vraagt mijn moeder. 'Ik heb zo'n idee van wel. Zijn bordeauxrode shirt van Hollister, samen met zijn favoriete boyfriend jeans, met die opgerolde pijpen. En hij had zijn Adidas superstars er graag onder gewild.' Leg ik uit en mijn moeder knikt glimlachend. Met een naar gevoel ga ik door Menno zijn kledingkast om de kleding bij elkaar te zoeken. Als ik alles heb doet mijn moeder het in een tas en gaan we naar de woonkamer. 'Wij gaan vast naar het uitvaartcentrum om hem zijn kleren aan te doen. We zien jullie daar over en uur.' Zegt mijn moeder tegen de rest. 'Tot straks schatten.' Antwoordt mijn vader. Ik loop achter mijn moeder aan naar de auto en we stappen in. In stilte rijden we richting het uitvaartcentrum.

Ik loop achter mijn moeder aan naar binnen. 'Jullie komen vast voor Menno Eijndhoven.' Zegt een mevrouw als we haar benaderen. Mijn moeder knikt. 'Volg me maar.' Stil lopen we achter haar aan. 'Ik blijf hier wachten voor als u me nodig hebt.' Weer knikt mijn moeder en we gaan naar binnen. En daar ligt hij dan. Mijn lieve broer. Stil en roerloos op een tafel. 'Dag lieverd.' Fluistert mijn moeder. Ik streel over Menno zijn wang en huiver, hij voelt ijskoud aan. Mijn moeder en ik trekken zorgvuldig zijn kleding aan en als we klaar zijn druk ik een kus op zijn voorhoofd. 'Ik hou van je.' Snik ik. Huilend loop ik achter mijn moeder aan als Menno in zijn kist gelegd wordt en achterin een auto geschoven wordt. Ik ga naast mijn moeder in onze eigen auto zitten en val dan huilend tegen haar schouder. 'Oh schatje.' Huilt mijn moeder en ze aait over mijn haar. 'Ik mis hem zo.' 'Ik ook. Wij allemaal. Maar daarom kunnen we nog wel het beste van zijn afscheid maken.' Ze tilt mijn hoofd op en veegt de uitgelopen mascara van mijn wangen. Ik knik en glimlach zwak. Mijn moeder start de auto en we rijden richting de begraafplaats. Als we bij het kerkje aankomen zijn mijn vader, broer en zusjes er al en de auto met Menno in zijn kist is ook al aangekomen. De kist wordt binnen neergezet en is omringt met bloemen. Langzaam stroomt het zaaltje vol en mensen condoleren ons met het verlies van Menno. Ik forceer een glimlach naar iedereen tot dat ik Samuel binnen zie komen. Meteen vullen mij ogen zich met tranen en ik wandel snel op hem af. 'Giorgina.' Zegt hij en hij sluit me in zijn armen. Ik antwoord niet maar huil alleen. 'Oh mijn lieve meisje toch.' 'Ik ben zo blij dat je er bent.' Antwoord ik. 'Natuurlijk ben ik er. Kom, we gaan bij je ouders zitten.' Ik knik en we lopen hand in hand naar de voorste rij. Als ik ga zitten zie ik Dioni en Noor zitten en ik glimlach liefdevol naar ze. De ceremonie begint, maar het verhaaltje gaat langs me heen. Ik staar naar de foto die naast de kist staat. Het is een foto van Menno op het strand in Florida. Hij heeft een pet op en lacht richting de zee. Het is mijn lievelings foto van hem. Ik word uit mijn gedachten gehaald door Samuel die me aanstoot. 'Het is jouw beurt.' Ik knik en loop richting het kleine podium. Ik kijk eens glimlachend het zaaltje in en schraap mijn keel.

"Als klein meisje opgroeien met 2 grote broers is iets wat mijn leven meer dan compleet heeft gemaakt. Altijd bescherming om je heen waardoor je je niet bang of alleen hoort te voelen. Altijd warmte en liefde om je heen, waardoor je je gewaardeerd voelt. Mijn broers hebben mij geleerd hoe je je door dit leven heen moet slaan en dat het niet altijd over rozen gaat. Menno is altijd een grote ster in mijn leven geweest, die altijd fel scheen. Hij kwam op voor me, was er voor me, en liet me inzien dat ik het waard was. Menno hielp altijd iedereen met zijn behulpzame karakter en dat zal een groot gemis worden voor ons allemaal. Menno genoot optimaal van zijn leven, dus ook een maand geleden wanneer hij op zijn scooter onderweg was naar een feestje, en geschept werd door een auto. Dagenlang vechten in het ziekenhuis voor zijn eigen leven, en iedereen vertrouwde erin dat hij er bovenop zou komen. Natuurlijk zou hij er bovenop komen, het was Menno. Sterk en altijd streven naar het beste. Toch heeft hij een paar dagen geleden het gevecht moeten verliezen en zijn we hem verloren. Lieve Menno, ik wil je bedanken voor alles wat je voor me gedaan hebt. Je hebt me veel van het leven geleerd en je hebt me keer op keer opgevangen als ik dreigde te vallen. Je bent de beste broer die een zusje kan wensen en het is niet compleet zonder jou. Het zal nooit compleet zonder jou worden. Maar ik zal doorgaan, ik zal doorgaan met alles en ik weet dat ik je bij me draag. Ik ga je trots maken, dat beloof ik. God had en nieuwe engel nodig en daar heeft hij jou voor uitgekozen. Rust zacht allerliefste broer, ik hou van je.'

Tranen stromen over mijn wangen als ik het podium afstap en iedereen klapt. Ik leg mijn favoriete knuffeldolfijn in de kist bij Menno, die hij me gaf toen ik in het ziekenhuis lag. 'Slaap maar zacht. Ik mis je, maar ik hou van je.' Fluister ik en dan ga ik weer naar mijn stoel. Mij ouders omhelzen me, mijn broer omhelst me, Noor en Dioni omhelzen me en Samuel omhelst me. Ik ga weer zitten en veeg de tranen van mijn wangen. Ik luister naar de speech van mijn ouders, naar die van Remco en naar die van de beste vrienden van Menno. Dan is het bijna afgelopen en is het weer mijn beurt, ik ga zingen voor Menno. Ik ga weer staan, ga achter de piano zitten om mezelf te begeleiden en begin dan te zingen.

"It's been a long day, without you my friend, and I tell you all about it when I see you again. We've come a long way, from where we be began. Oh I tell you all about it when I see you again, when I see you again.

Damn, who knew? All the planes we flew, good things we've been through, that I'll be standing right here talking to you.
'Bout another path, I know we loved to hit the road and laugh. But something told me that it wouldn't last. Had to switch up, look at things different, see the bigger picture. Those were the days, hard work forever pays. Now I see you in a better place, see you in a better place.
How can we not talk about family when family's all that we got?
Everything I went through you were standing there by my side, and now you gon' be with me for the last ride..

It's been a long day without you, my friend, and I'll tell you all about it when I see you again, I see you again.
We've come a long way from where we began, oh, I'll tell you all about it when I see you again, when I see you again

Aah oh, aah oh, wooooh-oh-oh-oh-oh-oh yeah..
First you both go out your way, and the vibe is feeling strong.
And what's small turn to a friendship, á friendship turn to a bond,and that bond will never be broken, and the love will never get lost, and the love will never get lost.
And when brotherhood come first, them the line will never be crossed.
Established it on our own, when that line had to be drawn, and that line is what we reach.
So remember me when I'm gone.

How can we not talk about family when family's all that we got?
Everything I went through you were standing there by my side, and now you gon' be with me for the last ride..

So let the light guide your way, yeah
Hold every memory as you go, and every road you take will always lead you home, home..

It's been a long day without you, my friend, and I'll tell you all about it when I see you again.
We've come a long way from where we began, oh, I'll tell you all about it when I see you again, when I see you again.."

Ik open mijn ogen weer en zie iedereen ontroerd naar me kijken. Ik voel me oprecht trots, omdat ik weet dat Menno ook trots op me is. Dit was het dan, dit was het afscheid. Dag lieve Menno.