She's different

Hoofdstuk 81

Amber POV:

Ik kijk toe hoe zijn oogleden langzaam dichtvallen. Hij ligt op zijn rug, de deken tot zijn navel opgetrokken. Zijn borstkas gaat langzaam op een neer en af en toe zucht hij diep. Vredig en in een diepe slaap ligt hij naast me. Ik lig op mijn zij en voel vlinders in mijn buik van het enkel naar hem kijken. In zo'n korte tijd is hij nu al het beste wat mij is overkomen, en ik weet dat hij het beste in mij naar boven zal halen. Na een uur kan ik nog steeds geen slaap vatten. Kaj zijn vraag galmt door mijn hoofd. Of ik iets wilde doen. Natuurlijk wil ik van alles met hem doen, maar ik zou niet weten hoe. Hij zal me uit lachen als hij merkt hoe bang ik dan zal worden, of niet? Misschien vindt hij wel dat ik me aanstel.. Misschien moet ik het gewoon doen..

Ik kan niet stoppen met piekeren. Moet ik hem wakker maken? Ik kijk nog eens opzij, maar Kaj slaapt nog steeds even vredig en even diep. Ik schud mijn hoofd, en ga recht op zitten. Ik hoor hoe de golven over het strand rollen en krijg een idee. Ik gris het shirt uit de hoek en trek het aan, en vervolgens sluip ik stil uit de tent. Het is een stuk frisser buiten, maar nog steeds niet koud. Op mijn blote voeten sluip ik langs de tenten en ik grinnik als ik Giorgina Samuel zijn naam hoor kreunen. Dat hadden Kaj en ik ook kunnen zijn..

Ik schud het idee van me af. Het is raar dat ik dat denk, of niet? Ik zucht en loop het strand op. Blijkbaar was er iemand met hetzelfde idee als ik want als ik dichterbij het water kom zie ik iemand in het zand zitten. Het is Noor die in haar licht blauwe lingerie, dat ze van mij gekregen heeft, op een kleedje op het zand zit. 'Noortje?' Zeg ik zacht. Ze draait haar gezicht en glimlach. 'Hey Ammie.' Ze klopt op het kleedje en ik ga naast haar zitten. We staren beide over het water en zeggen niks tegen elkaar, maar de stilte is niet ongemakkelijk.

'Je hebt het hem verteld hé.' Zegt ze plotseling. Ik kijk verbaasd opzij. 'Hoe kan jij dat weten?' Ze glimlacht. 'Ik en Dioni kregen ruzie, toen ik de tent uitliep hoorde ik je huilen. Het was niet m'n bedoeling om je af te luisteren maar ik bleef even staan en ik hoorde de naam Daan en het woord verkrachten dus ik ging er vanuit dat je het hem vertelde. Toen ben ik hier gaan zitten.' Noor is de enige die er vanaf wist, van alles. 'Oh.' Zeg ik enkel. Ze pakt mijn hand vast. 'Je hebt er echt goed aan gedaan door het hem te vertellen Amber, je kan hem echt vertrouwen.' 'I know. Het was gewoon.. Zwaar.' Zucht ik en ik laat mijn hoofd op haar schouder vallen. 'Ik weet het lieverd.' Fluistert ze en ze slaat haar arm om me heen. Noor weet als geen ander hoe het voelt, omdat ook zij helaas op een verkeerde jongen is gevallen. Het was in de winter van vorig jaar en ik weet het nog goed.

'Denk jij er nog wel eens aan?' Vraag ik voorzichtig. 'Ja, tuurlijk.' Antwoordt ze. 'Dat vergeet ik nooit meer, maar ik leer er mee leven en dat zal jou ook lukken. Het kost tijd.' 'Maar, nou ja, durf jij nog seks te hebben met Dioni nu?' Vraag ik dan verlegen. Vaak is het zo dat het voelt alsof ik Noor haar zus ben omdat ik ouder ben en me altijd al over haar ontferm, maar nu voel ik me het kleine zusje dat raad nodig heeft van haar grote, stoere zus. Noor knikt. 'Ja, en ik vind het heel fijn zelfs.' Ik giechel. 'Maar Dioni is niet degene die mij op die manier pijn gedaan heeft en ik weet dat hij dat ook nooit zal doen, dus ik ben niet bang. Dat zal jij ook krijgen met Kaj, echt waar. Je denkt nu misschien wel dat het nog een jaar zal duren voordat je überhaupt je hand in zijn broek durft te laten zakken maar het gaat sneller dan je denkt. Je bent verliefd op hem, toch?' Ik knik. 'Smoorverliefd.' 'Dan komt het echt snel genoeg, en hij begrijpt dat je pijn hebt hé. Daarbij zou hij je zoiets nooit aandoen.' 'Nee, dat weet ik. Hij is zo lief voor mij.' 'Dat heb je ook verdiend.' Glimlacht ze. 'Maar ik ben bang dat hij van snel gedachte verandert. Nu heeft hij nog wel even geduld, maar ik weet niet voor hoe lang. Vanavond in de tent streelde hij me, en na een tijdje vond ik het helemaal oké.' Begin ik en Noor kijkt me aan. 'En toen vroeg hij of ik iets wilde doen. Maar ik zei dat ik dat nu niet wou. Maar ik weet het gewoon niet, ik wil het wel maar ik kan het niet, denk ik.. Maar ik wil hem niet teleurstellen.' Ik zucht hopeloos. 'Hey, kop op jij.' Lacht Noor. 'Ik ben al trots op je dat je het heb verteld, dat je je al enigszins aan hem hebt overgegeven, dat je je blootstelt aan hem. Dat is toch al heel wat?' Ik knik langzaam. Ze heeft wel gelijk. 'En er zit maar een ding op om er achter te komen of je het nog kunt zonder totaal in paniek te raken en dat is het proberen.' Ik bijt op mijn lip. 'Maar alleen, als jíj dat wil.' Voegt ze er nog aan toe. 'Ik denk het?' Zeg ik vragend. 'Zeg dat dan tegen hem. Niet lang mee wachten en je hoeft je niet te schamen.' Er vallen 10 lasten van mijn schouders en ik knuffel Noor stevig. 'Je bent de beste, zusje.' Lach ik. 'Jij ook zussie.' Grinnikt ze.