She's different

Hoofdstuk 23

Kaj POV:

Ik wrijf pijnlijk over mijn kaak. 'EVERT!' Gilt mijn moeder. 'Laat maar mam.' Sus ik haar en ik schenk mijn vader nog een vuile blik. 'Hou je mond te janken Samantha!' 'HOU JE BEK TEGEN MAMA!' Schreeuw ik boos. Mijn vader haalt nog een keer uit, en dan wordt alles zwart voor mijn ogen.

Ik knipper met mijn ogen en als ik ze open is alles wazig. Een bonkende pijn gaat door mijn hoofd en ik grijp er naar. 'Oh lieverd!' Huilt mijn moeder. 'Niet bewegen, je hebt een dikke bult op je voorhoofd.' Ik ga langzaam recht op zitten en kokhals van de pijn die ik voel. Ik kijk om me heen en zie dat ik op de grond zit, mijn moeder zit huilend naast me en verder is de kleine kamer leeg. 'We gaan hier weg.' 'We moeten naar het ziekenhuis! Je ziet er niet uit.' Zegt mijn moeder wanhopig. 'Ik wil dat je Evi uit bed haalt en hier brengt, en een tas inpakt met spullen voor jezelf en voor haar. We gaan hier weg.' Herhaal ik. Mijn moeder rent de trap op en komt snel met mijn 8 jarige zusje Evi beneden. 'Wat gebeurd er?' Vraagt ze angstig. 'We gaan bij mij logeren.' Zeg ik zo kalm mogelijk. 'Wat heb je daar?' Ze wijst naar de wonden op mijn gezicht. 'Gevallen. Kom, we gaan.' Mijn moeder komt de trap af met 2 weekendtassen. Ze trekt Evi haar jas aan over haar pyjama en Evi stapt in haar Allstars. Dan steekt ze haar hand naar me uit en ik kom langzaam overeind. Ik word weer misselijk en grijp naar mijn hoofd. 'Kom maar schat.' Mijn moeder ondersteunt me en pakt de 2 weekendtassen, en met zijn 3en vluchten we het huis uit. Evi kruipt op de achterbank van mijn auto en mijn moeder smijt de tassen in de kofferbak. 'Ik rijd, we gaan eerst naar het ziekenhuis.' 'Mam..' Zucht ik maar ik weet dat het geen zin heeft. Ze helpt me op de achterbank en klimt zelf achter het stuur en rijd in een snel tempo naar het ziekenhuis.

Langzaam sjok ik achter mijn moeder aan het ziekenhuis in, op naar de Eerste Hulp. Mijn moeder wisselt wat woorden uit met de vrouw achter de balie en komt dan naast me zitten, neemt Evi op haar schoot. 'Het spijt me zo lieverd.' Huilt mijn moeder. 'Het was een slecht idee om je uit te nodigen, ik dacht alleen..' 'Ik weet het mam. Stil maar, het is niet jou schuld.'

'Kaj van der Voort?' Ik ga staan en een steek schiet door mijn hoofd. Ik grijp de muur vast om mezelf te ondersteunen. 'Voorzichtig!' Een man in witte dokterskleding komt op me af. 'Kom.' Hij duwt een rolstoel mijn kant op en ik laat me erin zakken. 'Mevrouw?' Hij went zich tot mijn moeder. 'Uw dochter kan hier even blijven met een zuster, ik wil graag dat u mee komt.' Er komt een jonge vrouw het kamertje in en begint meteen tegen Evi te praten. Mijn moeder loopt naast de dokter die de rolstoel vooruit duwt, een kamer in. 'Kan je hier op komen?' Vraagt hij me en ik knik. Ik klim voorzichtig op de bank en ga liggen. 'Wat is er gebeurd?' Hij is ge..' 'Vallen.' Zeg ik snel. 'Kaj..' Smeekt mijn moeder. De dokter kijkt van mij naar mijn moeder en weer naar mij. Ik zucht diep. 'Ik heb gevochten met mijn vader.' 'Gevochten? Zijn vader heeft hem volledig in elkaar getimmerd!' Huilt mijn moeder in paniek. 'Rustig aan mevrouw, ga even zitten.' Kalmeert de dokter haar. Hij geeft haar een zakdoek en een glas water en buigt zich dan over mij heen. 'Weet je wie je bent?' Ik knik. 'Kaj van der Voort, 19 jaar.' 'En waar je bent?' 'In het ziekenhuis.' Hij knikt langzaam en bekijkt de wond op mijn kaak. 'Dit moet gehecht worden. En die bult op je voorhoofd is ook niet niks. Ik wil je hier een nacht houden ter observatie. Er komt een verpleger je wond hechten terwijl ik even met je moeder ga praten.' Ik knik alleen, het kan me allemaal niets meer schelen. 'Mevrouw?' Mijn moeder volgt de dokter en meteen komt er een verpleger bij me. 'Ik zal je een verdoving geven.' Ik knik en sluit mijn ogen. Als ik de spuit voel bijt ik even pijnlijk in mijn lip. Na een tijdje voel ik niks meer en wordt de wond gehecht. 'Ben je duizelig?' 'Een beetje.' 'Misselijk?' 'Redelijk.' De verpleger krabbelt wat op een papier en verlaat dan de kamer. De dokter is terug. 'Kom, we brengen je naar een zaal.' Ik ga weer in de rolstoel zitten en hij duwt me over de gangen van het ziekenhuis en kamer in. Er staan 3 bedden. 'Je moeder en zusje blijven bij je vannacht. Je hebt een zware hersenschudding dus ik kom je om de 2 uur wekken. Fijne nacht.' Hij verlaat het kamertje en mijn moeder helpt me het bed in. Evi ligt al te slapen en mijn moeder gaat bij me op bed zitten. 'Hoe voel je je?' Ik haal mijn schouders op. Ik weet niet hoe ik me voel. Ik voel me leeg, verdrietig. 'Het spijt me, Kaj.' 'Mam, dat hoeft niet. Papa is een klootzak. Ik wil gaan slapen en dat zou jij ook moeten doen.' Ze knikt en aait even over mijn voorhoofd. Dan kruipt ze in het lege bed en na een paar minuten hoor ik haar regelmatig ademhalen, ze slaapt. Ik draai me op mijn zij en laat de tranen over mijn wangen stromen, ik kan me niet langer groot houden. Ik huil een hele tijd in stilte, en val dan in een onrustige slaap.

Als iemand me langzaam wakker schud en ik opkijk gaat er een vlaag van misselijkheid door me heen. Ik grijp naar het bakje dat naast mijn bed staat en spuug mijn maaginhoud uit. Met trillende handen geef ik het aan de verpleger. De dokter schijnt met een lampje in mijn ogen en mompelt wat. De verpleger overhandigt me een glas water en ik drink hem meteen leeg, ik voel me vreselijk. 'Kaj?' Ik knik afwezig. 'Hoe voel je je?' 'Beroerd.' Antwoord ik ga weer liggen. 'Heb je pijn?' Ik knik en wijs naar mijn hoofd. 'We gaan je wat pijnstillers geven en dan kan je weer gaan slapen.' Ik mompel nog wat en sluit dan mijn ogen weer. Na een poosje beginnen de pijnstillers te werken en val ik eindelijk weer in slaap.

Giorgina POV:

Ik trek de voordeur achter me dicht en sjok achter Samuel aan de woonkamer in. Het is al half 12, en ik ben ontzettend moe. Ik zet de tassen met kleding op de grond en ga op de bank liggen. Mijn oog valt op een foto van mij, Ella en Beaudine. 'KUT!' Ik schiet overeind en Samuel kijkt me verbaasd aan. 'Wat?' 'Ella is morgen jarig! Papa had me nog gevraagd of ik het huis wou versieren.. Ik ben het helemaal vergeten. Kut, kut, kut.' Zeg ik chagrijnig. 'Rustig, dan doen we dat nu toch?' 'Ik ben hartstikke moe en heb je enig idee hoeveel moeite dat me nog gaat kosten met zo'n groot kut huis!' Sis ik boos. 'Dan niet.' Zegt Samuel kalm en hij gaat zitten. 'Sorry, ik ben gewoon moe en ik wil gaan slapen.' 'Dan doe je dat toch? Hoelaat komen ze morgen?' '11 uur.' 'Dan zet je je wekker en doe je het morgenochtend. Kom, geen stress, en slapen jij.' Samuel tilt me op en brengt me naar boven. Hij legt me op mijn bed neer en ik ga zitten. 'Zal ik blijven?' 'Nee.' Antwoord ik en ik zie de teleurstelling in zijn ogen. 'Oké.' Hij draait zich om en wil de kamer uitlopen. 'Zo bedoel ik het niet! Sam.' Hij draait zich om. 'Ik vind het fijn als je bij me bent, maar ik wil graag even een nachtje alleen zijn, en kunnen slapen.' Giechel ik en hij glimlacht. 'Ik snap het aapje. Ik ook, eigenlijk.' 'Ik vind het gewoon fijn om even tot mezelf te kunnen komen, begrijp je me?' Hij knikt en ik wenk hem. Ik steek mijn armen uit en sla ze om zijn nek. 'Bedankt voor deze dagen.' 'Geen probleem, het was hartstikke leuk. Kus?' Hij kijkt me met een schuin gezicht aan. Ik druk glimlachend een kus op zijn mond. 'Dan ga ik nu.' Hij laat me los en wandelt naar de deur. 'Sam? Wil je voor me zingen?' Vraag ik voorzichtig. 'Tuurlijk.' Hij gaat op de rand van mijn bed zitten en ik trek mijn kleren uit. Dan kruip ik onder mijn dekens en gaap even. Hij gaat op de dekens zitten en slaat zijn beide armen om me heen. Ik leg mijn hoofd op zijn schoot en sluit mijn ogen. Hij schraapt zijn keel even en begint zacht te zingen. 'I was sitting in my car, when I'm thinking of you. Rain drops on my window, looking like fireflies. When I think of your smile, it makes me feel complete. Oohoo, never found an angel just like you, never found an angel just like you, pure love that's gold, it is coming from you.' Hij streelt met zijn vingers over mijn wang. 'Never found an angel just like you.' Zingt hij nog eens in mijn oor en druk zacht een kusje op mijn wang. Dan tilt hij mijn hoofd voorzichtig op mijn kussen en gaat staan. 'Dag Sam.' Zeg ik zacht. Hij trekt de dekens over me heen en geeft me een laatste kus. 'Slaap lekker engel.' Fluistert hij en dan loopt hij de kamer uit, en val ik meteen in een diepe slaap.

__________________________
Samuel en Giorgina are so adorable ugh.
Arme Kaj :( I loooove him
3 hoofdstukken op een dag, jullie zullen je afvragen waarom ik zoveel tijd heb om te schrijven tijdens kerst; ik ben ziek. :(
Geniet van jullie kerst allemaal en ik ga zo veel mogelijk updaten xx