She's different

Hoofdstuk 91

Kaj POV:

Ik kriebel door Ilayda haar lange blonde lokken die over het witte kussen liggen. ze knippert een paar keer met haar ogen, rolt zich dan op haar zij en kijkt me aan met haar helder blauwe ogen. 'Hey pretty.' fluister ik. Pretty is mijn nieuwe bijnaam voor haar, simpelweg gewoon omdat ze het mooiste meisje is dat ik ooit gezien heb. Mooier dan Amber..

Amber. Ergens voel ik een steek van schuld maar ik kan niet bij Amber blijven, ik ben smoorverliefd op Ilayda.

'Hey.' Giechelt ze zacht. Ik streel met mijn vingers over haar wangen en glimlach naar haar. Als haar telefoon trilt rolt ze zich om en pakt ze hem van het kastje. 'Het is m'n moeder. Ze vraagt of ik met haar, papa en Bibi kom ontbijten. Of wij, komen ontbijten.' 'Je hebt haar verteld over mij?' Ze knikt, en bloost een beetje. 'Vind je dat erg?' 'Tuurlijk niet, waar wachten we nog op?' Ze lacht haar tanden bloot en klimt uit bed. Na een paar minuten staat ze aangekleed en wel voor mijn neus. Haar blonde haren uitgeborsteld over haar schouders, een donkerblauw blousje met een witte spijkershort aan en ze heeft sandaaltjes aan haar voeten. Ik ga op de rand zitten en trek mijn korte spijkerbroek aan samen met een babyblauw overhemd. Voor de spiegel plens ik wat water in mijn gezicht en haal ik mijn handen een paar keer door mijn haar. Dan voel ik twee armen om mijn middel en een gezicht tegen mijn rug aangeleund. Ik draai me om en kijk verliefd naar Ilayda. 'Je ziet er mooi uit.' 'Dankje Kaj.' 'Ik vind het leuk als je mijn naam zegt.' Grijns ik en ik knijp zacht in haar billen. Ze giechelt en geeft me een kus. 'Kom, ze wachten.' Ze pakt mijn hand beet en trekt me mee de gang op. In de grote ontbijtzaal aangekomen volg ik haar naar een tafel bij het raam. Het is nog rustig in de zaal en de geur van vers eten dringt mijn neus binnen. Als we bij de tafel aankomen gaan de ouders van Ilayda staan. 'Goeiemorgen lieverd.' 'Hey pap. Nou, jongens, dit is Kaj.' Zegt ze dan en ze glundert van oor tot oor. Ik glimlach naar haar ouders en schud de uitgestoken handen. 'Dag Kaj, ik ben Roderik, ik ben Ilayda haar vader. Leuk dat je hier bent.' 'Ik ben Sarah, ik ben Ilayda haar moeder. Wat ben jij een knappe jongeman!' lacht haar moeder en ik bloos. 'Dank u wel.' Het zusje van Ilayda lijkt sprekend op haar, alleeen kleiner, en jonger. Ze heeft dezelfde blauwe ogen en dezelfde blonde haren. Dezelfde lippen en dezelfde vorm van neus. Ze staat op en steekt haar hand uit. 'Hoi, ik ben Bibi.' 'Hey Bibi, ik ben Kaj. Wat lijk je op je zus zeg.' Ze glimlacht en gaat weer zitten. Meteen beginnen Ilayda haar ouders honderduit tegen me te praten.

'Hoe oud ben je?' 'Ik ben 19, ik word binnenkort 20 jaar.' Haar vader knikt. 'Met wie ben je hier?' 'Met mijn vrienden, we zijn hier 10 dagen geweest, we gaan vandaag weer naar Nederland.' Leg ik uit. Als ik naar Ilayda kijk staart ze verdrietig naar het ei dat op haar bord ligt. Ik leg mijn hand op haar been en knijp er even in. 'Je woont in Bloemendaal, toch?' Ik knik. 'Ja klopt, met mijn 4 beste vrienden.' 'Dat klinkt als een echte jongensdroom.' Lacht haar vader en ik lach mee. 'Dat is het ook wel, maar ik houd meer van avontuur. Toen ik nog bij mijn ouders woonde gingen we veel op reis.' 'Dat klinkt goed.' 'Hoe lang gaat jullie wereldreis nog duren? Als ik dat mag vragen.' Ik neem een slok van mijn koffie. 'Nog anderhalf jaar.' Ik verslik me in mijn koffie en begin te hoesten.

Ander halfjaar? Ilayda blijft nog ander halfjaar weg?

'Mijn excuses.' zeg ik dan. 'Dat was schrikken dus.' ik knik naar haar moeder. 'Ik wist niet dat ik Ilayda vanaf nu nog ander halfjaar moet gaan missen.' Ze glimlacht medelevend als er een traan over Ilayda haar wang rolt. 'Ik wil met Kaj mee naar Nederland.' Snikt ze. 'Dat gaat niet lieverd, dat weet je.' Ik streel geruststellend over Ilayda haar arm. 'Hij kan toch met ons meegaan?' Het is Bibi. Iedereen kijkt haar aan. 'Wat zeg je nu lieverd?' 'Hij kan met ons meegaan. Hij zegt dat hij van reizen houdt, hij kan toch meegaan. Dan hoeven ze elkaar niet zolang te missen.' Ik zie Ilayda haar ogen groot worden en ze draait zich naar haar ouders die elkaar aankijken. 'Er is een mogelijkheid ja.' Zegt haar moeder dan. 'Ja! Ja mam ja!' Ilayda slaat enthousiast met haar handen op tafel. 'Rustig lieverd.' mompelt haar vader. 'Hij mag mee! Mam, papa, mag dat alsjeblieft? Als hij het niet meer volhoud kan hij altijd terug naar Nederland vliegen!' Smekend kijkt ze naar haar ouders. Ik laat het allemaal langs me heen gaan, word ik nou zojuist uitgenodigd om mee te gaan op wereldreis? Ik ken Ilayda nog maar een paar dagen. 'Misschien moet je Kaj eerst zelf maar eens vragen of hij wel mee wíl Ily.' Zegt haar vader na een tijdje. Ze kijkt me aan en pakt mijn handen beet. 'Wil je mee? Wil je alsjeblieft met ons mee? Het gaat geweldig worden dat beloof ik, we gaan nog naar Australië en Thailand en Zuid-Afrika en nog veel meer!'' 'Ik, je snapt dat ik hier even over na moet denken?' Ze knikt. 'Ik ga even een luchtje scheppen, excuseer me.' Ik sta op en verlaat de zaal. Dan loop ik het strand op en zucht eens diep.

Wereldreis, iets waar ik heel mijn leven al van droom. Maar met Ilayda? Hoe goed ken ik haar? Een paar dagen. En ik ken haar ouders amper, en haar zusje. Maar terug gaan naar Bloemendaal en vaak geconfronteerd worden met Amber klinkt ook niet aantrekkelijk.

Wil ik met mijn liefde zijn? Ja. Wil ik dat nu en niet pas over ander halfjaar? Ja. Wil ik op wereldreis? Ja.

Ik ga het doen, ik ga met ze mee. Het kan me niks meer schelen, ik wil met haar zijn en met haar van de wereld genieten. Ik ren terug naar de ontbijt zaal waar ze nog op precies dezelfde plek zitten. Ilayda kijkt me hoopvol aan. 'Ik ga mee!' 'NO WAY!' Gilt ze en ze vliegt me in mijn armen. Ik houd haar stevig beet en draai haar lachend rondjes. 'Ja, lieverd ik wil niks liever.' Ze gaat staan en kijkt blij naar me. 'Het wordt de beste tijd van je leven en dat beloof ik.'