She's different

hoofdstuk 11

Samuel POV:

Ik druk een laatste kus op haar mond en dan breng ik mijn gezicht naar achteren en lach naar haar. Ze bloost verlegen net zoals ze gisteren deed nadat ik haar gezoend had. Ik ben helemaal weg van haar. Hoe ze lacht, hoe ze zich kleed, hoe ze loopt en hoe ze naar me kijkt met die mooie ogen. Ze veegt een pluk haar uit haar gezicht en kijkt een beetje twijfelend of ze zo op mijn schoot moet blijven zitten of van me af moet gaan. Het liefst bleef ik uren zo met haar zitten, ik kan geen genoeg van haar krijgen en wil alleen maar meer. 'Hoelaat is het?' vraag ik haar. Ze kijkt op haar horloge. 'Half 3.' 'Filmpje kijken?' vraag ik haar. Ze knikt en klimt van mijn schoot. Ze drinkt haar glas water leeg en gaat dan naast me zitten. 'Welke wil je zien?' Vraag ik terwijl ik door de films van UPC op de tv scroll. 'Gooische vrouwen!' Gilt ze enthousiast. Ik zucht lachend en start de film. 'Zin in wat?' ze knikt maar houdt haar ogen gericht op de tv. Ik loop hoofdschuddend naar de keuken. Ik pak een ananas uit de koelkast en snijd hem in stukjes. Ik pak een zak m&m's uit de kast en doe ze in een schaaltje. Met het schaaltje en het bord met de stukjes ananas loop ik de kamer weer in. Ik zet het op de salontafel en schuif hem tegen de bank. 'Ananas!' Roept ze blij en ze steekt een stukje in haar mond. Ik lach naar haar en druk een kus op haar mond. 'Je bent zo schattig.' Ze lacht en gaat tegen me aan zitten.

Als de film afgelopen is zucht ze. 'Deze is zo leuk!' 'Ja, súper!' zeg ik sarcastisch. 'Ik moet maar eens gaan.' Zegt ze en ze kijkt expres ontzettend sip. 'Jammer. Zal ik even met je meelopen? Of heb je dat liever niet?' vraag ik haar. 'Ja tuurlijk. Is goed.' Ik sta op en til haar over mijn schouder waardoor ze hard begint te lachen. 'Nee! Laat me los samuel!' Ik zet haar op de grond maar hou haar nog steeds vast. Ze kijkt me vragend aan. 'Zullen we gaan?' 'Ja zo. Giorgina?' 'Uhu?' 'Ik..' 'Wat is er Samuel?' 'Niks, laat maar.' Ik zucht. 'Weet je het zeker?' vraagt ze en ze kijkt me niet begrijpend aan. Ik knik en pak dan de sleutel van het kastje. Ze loopt voor me de deur uit en samen gaan we richting Giorgina haar huis.

Ze steekt de sleutel in het slot en loopt naar binnen. Ik blijf aarzelend staan. 'Wil je even binnen komen?' vraagt ze rustig. Ik knik en volg haar, sluit de deur achter me dicht. De hal alleen al is prachtig ingericht en ik ben nieuwsgierig naar de rest van het huis. 'Ik ben thuis!' roept ze dan, maar ik hoor zenuwen in haar stem. 'Nog nooit een jongen mee naar huis genomen?' vraag ik plagend. 'Maar 2. En daar ben jij 1 van.' antwoord ze direct en ze loopt richting een grote kamer, de woonkamer. Ik volg haar. 'Dag schat! Wie heb je meegenomen?' vraagt een man aan haar, ik ga er van uit dat dit haar vader is. Hij komt op ons af. 'Dit is Samuel.' zegt ze. Ik zet een stap naar voren en hij steekt zijn hand naar me uit. Ik schud hem stevig. 'Samuel. Prettig om kennis met u te mogen maken.' zeg ik beleefd. 'Frederik, ik ben Giorgina haar vader.' en hij lacht vriendelijk. 'Kom verder! Mijn vrouw zit in de keuken!' gaat hij verder en hij loopt voor me uit de keuken in. Ik zie Giorgina met haar ogen rollen en lach naar haar. In de keuken staat Giorgina haar moeder bij het aanrecht met een baby in haar armen. 'Dit is Samuel.' herhaalt Giorgina weer en ze neemt de baby van haar moeder over. Ik steek mijn hand uit en ze schudt hem. 'Dag Samuel, Elisabeth! Giorgina's moeder. Woon je hier in de buurt?' zegt ze lief. 'Samuel. Ja, ik woon in het huis hiernaast.' 'Wat leuk!' En ze knipoogt naar Giorgina. 'Dit is Beaudine!' zegt ze dan en ze overhandigt me de kleine baby met een roze jurkje aan. Ze kijkt me aan met grote ogen en ik aai over haar zachte wangetje. 'Zal ik haar weer overnemen?' Zegt Giorgina's moeder dan lachend. Ik knik, 'alstublieft.' 'Zeg maar je of Elisabeth hoor!' en ze neemt Beaudine over. 'Waar zijn Menno en Remco?' hoor ik Giorgina vragen. 'In Amsterdam bij vrienden. Ze komen vanavond niet meer thuis, we zien ze morgen op schiphol.' 'Schiphol?' vraag ik en ik kijk Giorgina aan. 'Oh shit, dat heb ik je niet eens verteld! Ik ga morgen naar New York met papa.' Zegt ze dan met een grote glimlach. 'Niet?! Wauw' Antwoord ik verbaasd. 'Ja, voor een paar dagen.' 'Leuk hoor.' En ik knipoog naar haar. 'Zullen we vanavond uit eten gaan? Samuel, heb je zin om mee te gaan?' Giorgina's vader kijkt me aan. 'Tuurlijk, als dat kan.' 'Pap....' zegt Giorgina zuchtend. 'Gezellig! Ga jij ook mee Gina?' vraagt hij lachend en geeft haar een kus op haar haar. Ze geeft hem een stomp en lacht dan ook. 'Ja zeker.' 'Zullen we over een halfuur gaan?' zegt de moeder van Giorgina dan. Iedereen knikt instemmend. Ik zucht tevreden. Dit was een goed begin!